ఒకే ఒక్క ఛాన్స్

 

 

Prajna-1“ఒకే ఒక్క ఛాన్స్ సర్, ప్లీజ్” భూమి అడుగుతోంది.

“చూడమ్మా, సినిమాలలో పాడటం అంటే అంత ఈజీ కాదు. ఈ కాలంలో మీడియా హెల్ప్ తో చాలా మంది ప్లే బాక్ సింగర్స్ అయిపోతున్నారు. నువ్వు కూడా అలాంటిదే ఏదో ఒక రియాలిటీ షో లో పాల్గొని, కొంచం ఫేమస్ అయి రా. అప్పుడు ఆలోచిద్దాము. ఇంతకన్నా ఎక్కువ టైం వేస్ట్ చేసుకోలేను నీతో. సారీ” అని అనేసి, తన మేనేజర్ వైపు తిరిగి “ఇదిగో రావుగారు, ఎవరిని పడితే వాళ్ళని లోపలకి పంపకండి. కొంచం ఫిల్టర్ చెయ్యండి” అని డప్పు కృష్ణ అన్నాడు.

ఇంక చేసేదేమీ లేక భూమి రూం నుండి బయటకి వచ్చేసింది. ఆమె వెంటనే రావుగారు కూడా బయటకోచ్చేసారు.

“ఏంటి అంకుల్ ఇది? డప్పు కృష్ణ అందరిలాంటి మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ కాదు, కొత్త వాళ్ళకి ఛాన్స్ ఇస్తారు అని మీరు చెప్తేనే కదా నేను వచ్చింది? టాలెంట్ ఉందో లేదో కూడా చెక్ చేయకుండా ఆయన తరిమేసాడు. ఒక ఛాన్స్ ఇమ్మని బ్రతిమిలాడినా కూడా అసలు పట్టించుకోలేదు. నేను వెళ్ళిపోతాను అంకుల్” భూమి కళ్ళలో నీళ్ళతో అంది.

“బాధపడకు తల్లీ. ఇతను మంచోడు అనుకున్నాను. అందుకే రికమండ్ చేశాను. నువ్వేమీ దిగులు చెందకు. నాకు ఇండస్ట్రీ లో ఇంకా చాలా నెట్వర్క్ ఉంది. ఏదోలా నీకో ఛాన్స్ ఇప్పిస్తాను లే” రావుగారు సర్ది చెప్తున్నాడు.

“రియాలిటీ షో తో ఫేమస్ అవ్వాలంట. నాకు తెలియదా మరి? నేను ట్రై చేయలేడనుకుంటున్నాడా? అక్కడ గెలవాలంటే టాలెంట్ తో పాటు ఎంత లక్ ఉండాలి! అందుకే నాకు ఇష్టం లేదు. నేను హార్డ్ వర్క్ ని నమ్మే దానిని. తెలుసా అంకుల్ నాకు 6 ఏళ్ళు ఉన్నపటి నుండి కర్నాటిక్ సంగీతం నేర్చుకున్నాను. రొజూ ప్రాక్టీసు చేస్తున్నాను”

“నాకు తెలుసు భూమి, నువ్వెంత కష్టపడుతున్నావో” ఏదో ఆలోచిస్తూ అన్నాడు రావు.

“ఎన్నో సింగింగ్ కాంపిటీషన్ లలో ఫస్ట్ వచ్చాను. సినిమా సంగీతం కూడా బాగా ఇష్టం నాకు. కాని సరి అయిన ఛాన్స్ దొరకట్లేదు నా టాలెంట్ చూపించటానికి. నన్నేం చేయమంటారు?”

“పోర్ట్ లాండ్ ప్రయాణం కి సిద్ధమవమంటాను”

“అర్ధంకాలేదు”

“నేను చెప్తాగా”

“కెనడా నా?”

“కాదు. అమెరికా”

 

—-

“ద బిగ్గెస్ట్ ఈవెంట్ ఆఫ్ ది ఇయర్, శ్రుతిలయలు ఈ సారి అమెరికా లో. పసిఫిక్-భారత్ సంగీత అకాడమీ వాళ్ళు ప్రతి ఏడాది నిర్వహించే ఈ ప్రోగ్రాం ఈ సారి అమెరికా లోని ఆరిగాన్ రాష్ట్రంలో పోర్ట్ లాండ్ నగరంలో. ఎన్నో ఆడంబరలతో, భారీ సెట్ తో ఈ కార్యక్రమం….”  అంటూ ఒక టీవీ చానల్, చెప్పిన న్యూస్ నే మళ్లీ మళ్లీ చెప్తోంది. అది టీవీ లో చూస్తూ భూమి గట్టిగా నిట్టూర్చింది. రావుగారు ఇచ్చిన సలహా అండ్ ప్రోత్సాహంతో, రెండు రోజుల క్రితమే ఆరిగాన్ చేరింది. అమెరికా రావటం మొదటి సారి. టికెట్ నుండి హోటల్ దాకా బుకింగ్, అన్ని ఎర్రెంజ్మెన్ట్స్ రావు గారు చేసారు. అమెరికా లో ఎలా ఉండాలో, ట్రావెల్ ఎలా చేయాలో అన్నీ చక్కగా వివరించారు. రెగ్యులర్ గా ఫోన్ లో మెసేజెస్ పంపిస్తూ, భూమికి ఏ ఇబ్బంది లేకుండా చూసుకుంటున్నారు. నెక్స్ట్ డే నుండి రిహార్సల్స్. ఇలాంటి ఒక అవకశం తన జీవితంలో వస్తుందని భూమి ఎన్నడూ అనుకోలేదు. ఎంతో సంతోషంగా ఉంది. అలాగే టెన్షన్ కూడా.

మరునాడు ఆరిగాన్ కన్వెన్షన్ సెంటర్ కి కాబ్ బుక్ చేసుకొని వెళ్ళింది. అప్పటికే అక్కడ చాలా మంది పాటలు, డాన్సు ప్రాక్టీస్ చేస్తున్నారు. రిహార్సల్స్ తో పాటు ఇక్కడే ఆసలు కార్యక్రమం కూడా. పనిచేసేవారు, పని చెప్పేవారు, మేనేజర్ లు, పార్తిసిపెంట్స్ – అందరూ భారతీయులే. ఎప్పుడూ సింగింగ్ కాన్సర్ట్స్ చేసే ‘వినోద్ బృందం’, ఆ గ్రూప్ లో ఎప్పుడూ పాడే ఫేమస్ ప్లేబాక్ గాయకులూ, గాయనీమణులు అందరూ అక్కడ నవ్వుకుంటూ ప్రాక్టీస్ చేస్తున్నారు. వాళ్ళ దగ్గరికి డైరెక్ట్ గా వెళ్ళకుండా, భూమి అక్కడి ఆఫీస్ లో ఈవెంట్ మేనేజర్ ని కలిసింది. ఆయన వెయిట్ చేయమంటే, అక్కడే లోన్జ్ లో కూర్చొని ఉంది. ఆకలి దంచుతోంది. మళ్లీ మేనేజర్ దగ్గరకెళ్ళి కాంటీన్ లాంటిది ఏమైనా ఉందా ఇక్కడ అని అడిగింది. తినటానికి అయితే బయటకి వెళ్ళాల్సిందే, కాఫీ మాత్రం ఇక్కడే వెండింగ్ మషీన్ లో తాగచ్చు అని చెప్పగా, వెళ్లి ఒక కప్ కాఫీ తెచ్చుకుంది. ముంబై లాంటి ఒక మహానగరంలో ఎంతో కాలం బ్రతికింది కాబట్టి ఇక్కడ మషీన్ లు కొత్తగా ఏమి కనపడట్లేదు. ఈ ఫ్లై ఓవర్లు, పెద్ద పెద్ద మాల్స్ ఇవేం కొత్తగా అనిపించడంలేదు. పైగా తన ఫోకస్ అంతా ప్రోగ్రాం మీదనే ఉంది. ఎన్నో ఆలోచనలతో కాఫీ తాగుతుండగా, మేనేజర్ వచ్చి “మాడమ్, సర్ హాస్ కమ్” అని చెప్పేసి వెళ్ళిపోయాడు. కాఫీ గ్లాస్ పక్కన పడేసి, గబగబా మేనేజర్ వెంట పరిగెత్తింది. గ్రే కలర్ సఫారీ సూట్ లో ఎంతో రేడియంట్ గా శ్రవణ్ కుమార్ కనిపించాడు.

శ్రవణ్ కుమార్ సౌత్ ఇండియా లో ఒక గొప్ప సింగర్. సింగర్ మాత్రమే కాదు. సంగీత దర్శకులు, డబ్బింగ్ ఆర్టిస్ట్, డైరెక్టర్, ప్రొడ్యూసర్, నటుడు కూడా! ఆయనకి ఇప్పుడు అరవై ఏళ్ళు. కాని ఎంతో సరదాగా, ప్రతి ఏజ్ గ్రూప్ తో కలిసిపోయి మాట్లాడుతాడు. సినీ జీవితంలో ఎంత ఫేమసో, నిజ జీవితంలో కూడా మంచి మనిషిగా పేరు తెచ్చుకున్నాడు. కొత్తవాళ్ళని ప్రోత్సహించడంలో అతనికి అతనే సాటి. ఎన్నో టీవీ చానెల్స్ ద్వారా సినిమా ప్రపంచానికి కొత్త గాయకులను, మ్యుజిషియన్ లను పరిచయం చేసాడు. ఇప్పుడు అతని బృందంలో పాడేందుకు భూమికి ఛాన్స్ దొరికింది. సాధారణంగా ఇలాంటివి భూమికి ఇష్టం ఉండవు. కాని రావుగారు ఎంతో అభిమానంతో, తన టాలెంట్ మీద నమ్మకంతో ఈ సహాయం చేస్తున్నారు. పైగా శ్రవణ్ కుమార్ లాంటి ప్రఖ్యాతి చెందిన గాయకులకి తన గాన ప్రతిభను ప్రదర్శించే అవకాశం లభించింది. దీనిని ఫుల్ గా సద్వినియోగం చేసుకోవాలనే దృఢ నిశ్చయంతో ఆరిగాన్ వచ్చింది. గట్టిగా ఊపిరి పీల్చుకొని  శ్రవణ్ కుమార్ దగ్గర కెళ్ళింది.

“హలో సర్, నా పేరు భూమి. రావుగారు ముంబై  నుండి పంపారు” అని నవ్వుతూ పలకరించింది.

“ఓహ్ భూమి అంటే నువ్వేనా? పరిచయాలు, కబుర్లు తరువాత.  అర్జెంట్ గా ఒక పాట పాడి వినిపించు. ఏదోకటి నీ ఇష్టం. శృతి అందించటానికి కీబోర్డ్ మీద ఉన్న సునీల్ ని అడుగు” శ్రవణ్ కుమార్ ఫటాఫట్ చెప్పేసాడు.

“నాకు శృతి వద్దండీ” అని తన బాగ్ పక్కన పెట్టి పాడటానికి సిద్ధం అన్నట్టు నించుంది భూమి.

“వెరీ వెల్, స్టార్ట్” అని అన్నాడు శ్రవణ్ కుమార్.

“అజీబ్ దాస్తా హే యే, కహా షురూ కహా ఖతమ్” అన్న లతా గారి పాటలోని పల్లవి, ఒక చరణం పాడింది భూమి.

“బాగుందమ్మా, చక్కగా ఉంది. హై పిచ్ ఓకే. తెలుగు పాట ఏదైనా పాడు. కొత్తది అయినా పరవాలేదు”

“సఖియా వివరించవే, వగలెరిగిన చెలునికి…  నా కథా” అని తన మైండ్ లో వచ్చిన ఫస్ట్ తెలుగు పాటని పాడింది.

పల్లవి అయిపోగానే ‘చాలు’ అన్నట్టు శ్రవణ్ కుమార్ చెయ్యి చూపాడు. హాల్ లో అప్పటిదాకా తన గొంతు మాత్రమే ఎకో లో వినిపించింది. ఇప్పుడు అంతా ఒకటే నిశబ్దం. అందరూ వారి వారి పనులు ఆపేసి భూమి వైపే చూస్తున్నారు. భూమికి టెన్షన్ ఆయన ఏమంటాడో అని.

“ఫన్టాస్టిక్” అని చెప్పట్లు కొట్టడం మొదలుపెట్టాడు శ్రవణ్ కుమార్. హాల్ లో మిగితా వాళ్ళు కూడా చేతులు కలిపారు. భూమి ఫైనల్ గా రిలాక్స్ అయ్యింది. ఈవెంట్ మేనేజర్ అక్కడ నుండి బయటకి పరిగెత్తాడు.

“చూడు భూమి. నీ గొంతు చాలా బావుంది. శృతి, లయ పర్ఫెక్ట్. శాస్త్రీయ సంగీతం వచ్చు కదా నీకు? రావు గారు నీ డీటెయిల్స్ ఇచ్చారు లే. ఆయన మాట అంటే నాకు నమ్మకం. కాని స్వయంగా వింటే కాని నాకు సంతృప్తి గా ఉండదు. సో, వెరీ వెల్. వినోద్ వాళ్ళతో బాగా ప్రాక్టీస్ చెయ్యి. పదిహేను రోజులు నీకు చాలు అనుకుంటాను. వాళ్ళు ఏదో పెర్ఫార్మన్స్ అంటారు, నాకు అవన్నీ తెలియవు. పాడటం ఒక్కటే తెలుసు. అవన్నీ వాళ్ళతో చూసుకో. పేమెంట్ డీటెయిల్స్ మేనేజర్ చెప్తాడు. ఇంకేమైనా డౌట్స్ ఉన్నాయా నీకు?” శ్రవణ్ కుమార్ అడిగాడు.

“లేవండి. నేను బాగా ప్రాక్టీస్ చేస్తాను. నా లైఫ్ లో ఇప్పటిదాకా నా టాలెంట్ చూపించటానికి ఒకే ఒక్క ఛాన్స్ దొరికితే బాగుండు అని ఎన్నో సార్లు అనుకున్నాను సర్. నాకు ఈ ఛాన్స్ ఇచ్చినందుకు చాలా థాంక్స్ సర్” అని భూమి ఎంతో కృతజ్ఞతా భావంతో అంది.

“అల్ ది బెస్ట్” అని నవ్వేసి వెళ్ళిపోయాడు శ్రవణ్ కుమార్.

వినోద్ దగ్గర కెళ్ళింది భూమి. అక్కడి సింగర్స్ అందరూ చక్కగా మాట్లాడారు. భూమి వాళ్ళని టిప్స్ అడిగి తెలుసుకుంది. ఈ లోగా మేనేజర్ భూమి కోసమని ఒక శాండ్విచ్ తెచ్చి ఇచ్చాడు. భూమి చాలా గొప్ప సింగర్ అవుతుందని గుడ్ లక్ చెప్పాడు. శృతిలయలు గ్రాండ్ ప్రోగ్రాం లో వినోద్ బృందం మొత్తం 25 పాటలు పాడుతున్నారు. అందులో భూమి ఒక డ్యూయెట్, మూడు పాటలేమో ఖొరస్ లో పాడబోతోంది. కానీ సోలో గా ఛాన్స్ రాలేదు అని అప్సెట్ అయింది. పదిహేను రోజులు చాలా కఠినంగా ప్రాక్టిస్ చేసారు. అప్పుడప్పుడు శ్రవణ్ కుమార్ పర్యవేక్షణ లో వాళ్ళందరూ పాడేవారు. భూమి టాలెంట్ చూసి ఆమెకి ఒక సోలో ఛాన్స్ ఇచ్చాడు. ఆ రోజు భూమి ఆనందానికి హద్దులు లేవు. ఇంతకీ తను పాడవలసిన  సోలో ‘ఆకాశం ఏ నాటిదో, అనురాగం ఆనాటిది’.  నిరీక్షణ సినిమాలో ఇళయరాజా సంగీత దర్శకత్వంలో జానకమ్మ పాడిన పాట, ఆ పాట కి నేషనల్ అవార్డు వచ్చింది – అంత అద్భుతమయిన కంపోజిషన్ అది. చాలా కష్టమైన పాట కూడా! భూమికి ఇదొక ఛాలెంజ్.

మొత్తానికి డి-డే రానే వచ్చింది. సాయంత్రం నాలుగు గంటలు దాటింది. ఆరిగాన్ కన్వెన్షన్ సెంటర్ భారీ డెకరేషన్ లతో, లైట్స్ తో, శోభాయమానంగా వెలిగిపోతోంది. ఎవరి పనులలో, ఎవరి రిహార్సల్స్ లలో వాళ్ళు బిజీ గా ఉన్నారు. ఆల్మోస్ట్ అందరు మగవారు సిల్క్ పంచలు, లాల్చీలు వేసుకొని ఉన్నారు.  ఆడవాళ్ళ గురించి అయితే ప్రత్యేకంగా చెప్పక్కర్లేదు. పెళ్ళికి వచ్చినట్లు సంప్రదాయబద్ధంగా చీరలు కట్టుకొని, వాళ్ళ దగ్గరున్న నగలన్నీ వేసుకొని వచ్చినట్లున్నారు. భూమి మెడిటేట్ చేసింది కాసేపు. కాన్సంట్రేషన్ అంతా తన పాట మీద ఉండాలని. ఒక ఫైనల్ రిహార్సల్ అయింది. అందరూ దేవుడికి దణ్ణం పెట్టుకొన్నారు. ఆరింటికి అసలు ప్రోగ్రాం స్టార్ట్ అయ్యింది.

ముందుగా జ్యోతి వెలిగించి, వినాయకుడిని ప్రార్ధించి ప్రోగ్రాం మొదలు పెట్టారు. పసిఫిక్-భారత్ సంగీత అకాడమీ నిర్వాహకులు, మిగితా డిగ్నిటరీస్, ఇతర చీఫ్ గెస్ట్స్ అందరూ రెండు రెండు మాటలు చెప్పేసి కూర్చున్నాక శ్రవణ్ కుమార్ గురించిన ఒక ఎ-వి ప్లే చేసారు. శ్రవణ్ కుమార్ కి ఇటీవలే వచ్చిన పద్మశ్రీ గురించి, ఆయన గొప్పతనం, మంచితనం గురించి ఇంకా ఎన్నో విషయాలు ఆ ఎ-వి లో చెప్పారు. అది అయిన వెంటనే శ్రవణ్ కుమార్ ని వేదిక మీదకి ఆహ్వానించి, శాలువా కప్పి సన్మానించారు. శ్రవణ్ కుమార్ కి పేరు తెచ్చిన పాటతో లైవ్ కాన్సర్ట్ ప్రారంభమయింది. ఇప్పుడిప్పుడే పైకొస్తున్న ఎందరో యువగాయనీ గాయకులతో డ్యూయెట్ లు, వాళ్ళ చేతనే కొన్ని సోలోలు పాడిస్తూ శ్రవణ్ కుమార్ ప్రోగ్రాం ని కండక్ట్ చేస్తున్నాడు. ఒకటే చెప్పట్లు, హర్షద్వానాలు. ఇది అమెరికానా, అమలాపురమా అని సందేహం వచ్చేట్టు కొన్ని ఫాస్ట్ సాంగ్స్ కి ఏకంగా ఈలలు వేస్తున్నారు ప్రేక్షకులు. ఇలా కార్యక్రమం సాగుతుండగా,  భూమి ఖోరస్ సాంగ్స్ అయిపొయి, మిగిలిన ఇంకొక్క సోలో సాంగ్  టర్న్ వచ్చింది.

‘లలాలా లాలాలలా లలాలా లాలాలలా……’ అని ఆర్కెస్ట్రా లేకుండా మొదలుపెట్టింది భూమి.

అందరూ సైలెంట్ అయిపోయారు. భయం వల్ల వొణుకు కాళ్ళనుండి గొంతు వరకు పాకింది. ఒక్కసారి కళ్లుమూసుకుంది. బీట్ స్టార్ట్ అయిన వెంటనే కళ్ళు తెరిచి పాట స్టార్ట్ చేసింది. పల్లవి అయింది, చరణాలు అయ్యాయి. మొదటి చరణం లో పై స్థాయి లో పాడినప్పుడు చిన్నపాటి వొణుకు. కానీ వెంటనే అది సర్దేసుకొని, మిగితా పాట అంతా పాడేసింది. పాట ఇలా అయ్యిందో లేదో ‘వన్స్ మోర్’ అని ఒకటే కేకలు. చెప్పట్లు. ఒక అర నిముషం పాటు అక్కడే స్థాణువుగా నిల్చుండిపోయింది భూమి. కలా, నిజమా అని తనకి డౌట్ వచ్చింది. శ్రవణ్ కుమార్ భూమి దగ్గరకొచ్చి, మైక్ లో “ఈ అమ్మాయి భలే పాడింది కదండీ? ఇంకోసారి మీ ఆశీస్సులు అందివ్వండి” అంటూ ఆయన కూడా చెప్పట్లు కొట్టి, భూమి చెయ్యిని ఆయన చేతిలోకి తీసుకొని, వేదిక నుండి పక్కకి తీసుకెళ్ళారు.

భూమి ఎంతో సంతోషంతో “సర్ బాగా పాడానా? ఎలా పాడాను? నేను చాలా కాన్ఫిడెన్స్ తో పాడేసాను” అని ఉత్సాహంగా చెప్తోంది.

“ఎస్. కాని నీ పని అయిపోలేదు, మన ప్రోగ్రాం లో ఒక చిన్న మార్పు” శ్రవణ్ కుమార్ ఐపాడ్ లో ఏదో చెక్ చేస్తూ అన్నాడు.

“అర్ధంకాలేదు సర్” అయోమయంగా అడిగింది భూమి.

“ఒకే ఒక్క ఛాన్స్ అన్నావుగా? ”

“సర్ మీతో డ్యూయెటా?” నమ్మలేనట్టుగా అడిగింది.

“అవును, పాడతావా నాతో ఇప్పుడు?”

“నమ్మసఖ్యంగా లేదు సర్”

“వాటికి టైం లేదు. ఇంకొక పది నిముషాలు. ప్రాక్టీస్ చేసుకో. ఇదిగో లిరిక్స్. నీకు ఈ పాట తెలుసా?” అని శ్రవణ్ కుమార్ భూమి కి ఐపాడ్ అందించాడు.

భూమి పాట ఎంటా అని చూసింది. వెంటనే వెలిగిపోతున్న మొహంతో, “తెలుసు సర్. లిరిక్స్ తో సహా.  ప్రాక్టీస్ అక్కర్లేదు” అని ధీమాగా చెప్పింది.

“నీకెలా తెలుసు తల్లీ ఈ పాట? ముంబై లో ఉండి అన్నీ పాత పాటలు తెలుసా?” శ్రవణ్ కుమార్ ఐపాడ్ తిరిగి తీసుకుంటూ అడిగాడు.

“ముంబై లో ఉన్నా, అమెరికా లో పాడినా, నాకు ఇష్టమైన హీరో సర్ అతను” అని మురిసిపోతూ భూమి చెప్పింది.

“తరువాత పాట; కే. విశ్వనాధ్ గారి దర్శకత్వంలో, రమేష్ నాయుడు గారి సంగీత దర్శకత్వంలో వచ్చిన మన మెగాస్టార్ చిరంజీవి గారి సినిమా స్వయం కృషి నుండి. పాడుతున్న వారు – శ్రవణ్ కుమార్, భూమి. గివ్ దెమ్ ఎ బిగ్ రౌండ్ ఆఫ్ అప్లోస్” అన్న అనౌన్స్మెంట్ విని భూమి, శ్రవణ్ కుమార్ వెంట నడుచుకుంటూ స్టేజ్ మీదకొచ్చారు.

“సిగ్గూ పూబంతి ఇసిరే సీతా మా లచ్చి” అంటూ ఇద్దరూ ఆ డ్యూయెట్ అద్భతంగా పాడారు. భూమి సోలో ఎంత బాగా పాడిందో, ఈ డ్యూయెట్ కూడా భలే పాడింది. ఇంకో రెండు పాటలతో వేరే సింగర్స్ పాటల ఈవెంట్ ముగించారు. వోట్ అఫ్ థాంక్స్ చెప్పటానికి వచ్చిన పసిఫిక్-భారత్ సంగీత అకాడమీ ప్రెసిడెంట్ డప్పు బలరాం, అక్కడే ఉన్న శ్రవణ్ కుమార్ దగ్గరకెళ్ళి, ఏదో మాట్లాడి మైక్ దగ్గరకొచ్చాడు. అందరికి పేరుపేరునా థాంక్స్ చెప్పి, ఇవ్వ వలసిన కొన్ని మెమెంటోలు ఇచ్చేసాడు.

“ఎంతో ఆసక్తికరంగా జరిగిన ఈ వేడుక లో నేనొక విషయం అనౌన్స్ చెయ్యాలనుకుంటున్నాను. ఇవాళ నేనొక అద్భుతమైన గొంతు విన్నాను. అది వాయిస్ కాదు, అమృతం. భూమి, ఎక్కడున్నావ్ అమ్మా స్టేజ్ మీదకి రా” అని అటు ఇటు చూసి, భూమి అతని దగ్గరికి రావటం చూసి, “ఈ అమ్మాయి లో చాలా టాలెంట్ ఉంది. ఒక యునీక్ వాయిస్. శాస్త్రీయ సంగీతంని నమ్ముకున్న వారికి ఎప్పుడు మేలే జరుగుతుంది. సాధారణంగా శ్రవణ్ కుమార్ ఎవరినీ రికమండ్ చెయ్యరు. కానీ ఈ అమ్మాయి ప్రతిభని చూసి, ఇలాంటి వాయిస్ సినిమా ఇండస్ట్రీలో న భూతో న భవిష్యతి అన్నారు. ఆయనని సంప్రదించిన పిమ్మట నేనొక నిర్ణయం తీసుకున్నాను. మీ అందరికి తెలుసు. నా తమ్ముడు డప్పు కృష్ణ సౌత్ ఇండియాలో ఇప్పుడొక పెద్ద మ్యూజిక్ డైరెక్టర్. కృష్ణ నెక్స్ట్ సినిమాలో ఈ అమ్మాయి గొంతు రికార్డ్స్ లో వినిపించబోతోంది” అని గట్టిగా అంటూ భూమి చేతిని గాలిలోకి విజయోత్సవంగా ఊపాడు.

భూమికి అర్ధమయ్యీ అర్ధమవ్వనట్లు ఉంది. శ్రవణ్ కుమార్ వైపు తిరిగి చూసింది.

“ఒకే ఒక్క ఛాన్స్” అని శ్రవణ్ కుమార్ డ్రమాటిక్ గా కళ్లెగరేస్తూ  స్లో లిప్ మూవ్మెంట్ లో అని ఎంతో గర్వంగా, సంతోషంతో చెప్పట్లు కొట్టాడు.

 

***

మీ మాటలు

  1. చాల బాగా రాసావ్… Realistic ga ఉంది…కీప్ అప్ ది గుడ్ వర్క్…:)

  2. వేరి నైస్..

  3. Dr.Rajendra Prasad Chimata says:

    చాలా బాగా రాశారు. రాస్తూనే ఉండండి

  4. Karra Srinivasa Rao, Alwar, Rajasthan says:

    హాయ్, ప్రగ్య. మీ డాడీ నాకు కజిన్ బ్రదర్ అంటే మీ తాతగారు నాకు మావయ్య అన్నమాట. బాగా వ్రాశావు .

Leave a Reply to Dr.Rajendra Prasad Chimata Cancel reply

*