అంతా అనుకున్నట్టే
(ఉపశీర్షికతోసహా)
-స్వాతి కుమారి బండ్లమూడి
~
ఇంతాచేసి మనక్కావల్సింది కొన్ని వాక్యాలేగా?
రాసుకుంటావా చెప్తాను?
—
నిప్పు కన్నుల నీవు- నగ్నమైన చూపుల అగ్నికీలవు
గాలి కౌగిళ్ళ నీవు- దగ్ధమైన రాత్రుల భగ్నకాంక్షవు
వెన్ ఐ కిస్ యూ, ఐ డోంట్ జస్ట్ కిస్ యూ!
– మధ్యలో ఎక్కడో “ఉప్పులేని తరగల సాగరానివి”, “పడగ విప్పు పెదవుల ప్రాప్త క్షణానివి”, “పచ్చబొట్టు స్పర్శల పరవశానివి” ఇట్లాంటివి చేర్చుకోవచ్చు. అసలు మాట విను “you are just another pair of legs” అని మాత్రం హన్నన్నా… రాసేస్తావా ఏంటి కొంపతీసి?
—
చుట్టుతా ఉన్నది శూన్యం అసలే కాదు. రాలటానికీ పూయటానికీ మధ్య దుఃఖానికి వ్యవధి లేదు. రాత్రుళ్ళు గదిలో జ్ఞాపకాలు పచార్లు చేస్తున్నాయని, నిద్రంతా నీటిపాలౌతుందనీ అదే అదే సూడో రొమాంటిక్ లాఫింగ్ స్టఫ్- ప్లీజ్… ఇకపై వద్దు. హృదయం మధుపాత్ర కాదు, కనీసం డిస్పోసబుల్ టీకప్ కుడా కాదు. పింగాణీ ప్లేటో, పులిస్తరాకో తేల్చుకోవాల్సినంత సీనేం లేదు. నేను హిపోక్రాట్ ని కావచ్చు కానీ మానిప్యులేటర్ ని కాదు. నేను పిచ్చికుక్కని కావచ్చు కానీ కోడిపెట్టని కానందుకు క్షమించొచ్చు.
నీ సంగతంటావా? నాటకం నడిచేటప్పుడు నువ్వు తెర బయట చెమ్కీ దండవి కావచ్చు, వేషగాడి మొహంమీద చెమటకి కారిపోయే రంగువో, హార్మనీ పెట్టె మీది క్రీచుమన్న మొరటు చప్పుడువో.. ఏం ఎందుక్కాకూడదు?
—
అన్నంముద్దకై ఆత్మలు నశించు నేలమీద వెన్నెల గురించీ, వర్షానందాల గురించీ వీరేమి వదరుచున్నారు?
సుఖతల్ప శయన మధ్యమున- విషాదమనీ, వేదన అనీ ఎంచేత ప్రేలుచున్నారు?
సరస్వత్తోడు- ఉభయకుశలోపరి.
P.S- తోవ తప్పించే పన్లు మాత్రం ఆల్కెమిస్ట్ గాడు మహా తొందరపడి చేసి పెడతాడు.
