జీవితంలో కొన్ని ముఖ్యమైన విషయాల గురించి అవగాహన కలిగేది సినిమాల వల్లనే అనుకుంటా, నా మట్టుకూ!
చిన్నప్పుడెప్పుడో ‘కాశ్మీర్ కీ కలీ’ సినిమా పాటలు చూసినప్పుడనుకుంటా మొదటిసారి ఆ ప్రాంతం మీద ఆసక్తి కలిగి ఎక్కడా, ఏమిటీ అనే ప్రశ్నలు ఉదయించాయి.
తెల్లని పర్వత శ్రేణులూ, పచ్చని లోయలూ, సరస్సులూ, అన్నిటినీ మించిన కాశ్మీరీ అమ్మాయిల అందం, అమాయకత్వపు నవ్వు… ఇదేదో పెద్దయ్యాక పదే పదే వెళ్ళాల్సిన ప్రదేశం అని తీర్మానించుకున్న రోజులవి!
ఆ మధ్యనెప్పుడో ఈ కింది చిట్టి గుల్జార్ కవిత చూడగానే మళ్ళీ ఆ అమ్మాయి ముఖం కళ్ళ ముందు నిలిచింది.
కాశ్మీరు లోయ
ఇది ఊపిరి తీసుకోవాలి, కానీ ఊపిరి అందనీయనట్టు!
వాటికి తెలుసు రక్తపు మరకల్ని కడిగివేయడం తమకి చేతకాదని!
Vaadii-E-Kashmiir
Ye saans letii rahen, par ye saans le na sake!
Jo sar uthaayegaa pahale vahii kalam hogaa
Ki dhoyen jaate nahii khoon ke nishaan un se!
Badii udaas hai vaadii – ye vaadii-E-Kashmiir!!
as.usual.—బాగుంది sir…
—————————————–
buchi.reddy.gangula.
లోయలన్ని అలాగే వున్నాయి రక్తమోడుతూ
కొన్ని శాలువాలు కొన్ని కుర్తాలు మేకప్పులతో వచ్చి కొన్ని కొత్త వాగ్దానాలు నటించి వెళుతుంటాయి లోయలేప్పుడు రక్తం ప్రవహించా దానికె గానీ మైదానాలు కావడానికి కాదని లోయలో జింకలకు ఏమితెలుసు
మీరు పాపం కాశ్మీరీ పండిట్లమీద ప్రేమ చూపించారు. కానీ కొందరు లంక తమిళులంటే ఎవరో అన్నట్లుగా చూస్తున్నారు.
ధన్యవాదాలు విశ్వనాధరెడ్డి గారు, అజిత్ కుమార్ గారు
“పరిసరాలలో పచ్చదనమే గాని గడ్డి పచ్చగా లేదు” …..అద్భుతంగా ఉందండి …. మూలం…. అనువాదం