నెర్లిచ్చిన అద్దం…

-మేడి చైతన్య

~

chaitanya medi

 

జీవితంలో చాలా విషయాలు అబ్సర్డ్ గా అనిపిస్తాయి.చాలాసంఘటనలకి ఒక నిర్దిష్ట క్రమమంటూ ఏది ఉండదనిపిస్తుంది.

బహుశా జీవితమంటేనే అంతేనేమో!!!

వాడిచూపులో అంతులేని ప్రశ్నలు,ఏడుపులో అర్ధం చేసుకోలేని భావాలు,కంట్లో దాచుకున్న వాడి రూపాన్ని కన్నీరు దరిచేరి, నాకందనంత దూరాలకు తీసుకెల్తున్నట్టుంది.

తనతో నేనెందుకు రావట్లేదని వాడి చిట్టి గుండె ఎంత తల్లడిల్లిపోతుందో. అడుగులచప్పుడు వినిపించిందనుకుంటా పాలు తాగుతూ గట్టిగా రొమ్ము పట్టుకున్నాడు. మౌనం గారోదిస్తున్న నన్ను చూసి అసలు నేనేనా తన తల్లి అని సందేహిస్తున్నాడేమో?

ఈ లంజముండకి మదమెక్కిందిరా, ఎప్పుడోకప్పుడు నన్నువదిలేసినా వదిలేస్తది. ఎక్కడ ఉంచాలో  అక్కడ ఉంచితేగాని దీని పొగరు అణగదురా. అరే ఎన్ని సిత్రాలు చేయించింది దీన్ని పెళ్ళి చేసుకున్న పాపానికి. కష్టాలుపోవాలంటే ఏసుపెబువట ఆ గుడికి తీసుకెల్లింది, పెద్దఆరిందాల్లా నాకు హద్దులు పెట్టింది. చివరకు దీని ఇంట్లో వాళ్ళు తినే తిండే తినాల్సొచ్చిందిరా….

నేను వినాలనే కాబోలు గట్టిగా మాట్లాడుతున్నాడు.

మెడలో ఈ సిలువదండేమిటి? ఎందుకు పిచ్చివన్నీ వీడికి కూడా అంటగడుతావ్? ఈడ్ని అమ్మ,నాన్న తీసుకురమ్మన్నారు. నీకు ఇంకా టైం కాలేదా,తెమలరే మేడంగారు.

దగ్గరకు వస్తున్న వాడి నాన్నను చూసి, చిన్నిగోళ్ళతో నా గుండెల మీద గిచ్చుతున్నాడు. వాడికి తెలియదు కదా అమ్మకు అత్త,మామలేరు కాని వాడికి మాత్రం తాత,నానమ్మ ఉన్నారని! దా…దా…అని నేను పలికే వరకు చేయి ఊపుతూనే ఉన్నాడు.

నా అసహాయతను తిట్టుకొని, రెండులోటాలు నీళ్ళు గుమ్మరించుకొని, నాలుగు మెతుకులు తిని బయల్దేరా. ఎందుకురా తల్లి నీకే ఇన్నికష్టాలన్నట్టుగా నా వైపే చూస్తూ నిలబడ్డాడు నాన్న.

రోడ్డుమూల వంకరతిరిగిన తుమ్మమోడు నాలానే బాధపడుతుందనుకుంటా! బయట శబ్దాలేవి వినిపించనంతగా లోపలి కేకలేవో నన్ను ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తున్నాయి.

జడగంటొకటి దొరికిందనే సాకుతో మాటలు కలపాలనుకున్నాడు. ధైర్యంలేక నా నోట్సే దొంగతనంచేసి, ఎక్కడో దొరికిందనిచెప్పి, సూటిగా మాట్లడలేక చిన్నలెటరొకటి నోట్సులో పెట్టాడు. పరీక్షలప్పుడు ఎరుపెక్కిన కళ్ళతో వచ్చి ప్రేమిస్తున్నాడని చెప్పాడు, ఉబికొచ్చిన వేడి కన్నిటి చుక్కొకటి నా పాదంపై పడింది.

పది ఐన తర్వాత పెళ్ళి చేసేద్దామనే నాన్న నిర్ణయానికి గొడవెట్టుకొని ,తానే చదివిస్తానని హస్టల్లో చేర్పించిండు అన్న. శెలవుల్లో నాతో మాట్లడడానికి మా ఇంటి కంచె దగ్గర చీకట్లో చాలా సేపుండేవాడు తను. డిగ్రీ నర్సింగ్ కోర్స్ లో చేరిన తర్వాత మాటల కలయిక ఎక్కువైంది. అప్పట్లో ప్రేమో ఏమో తెలియదు కానీ పెళ్ళి చెసేసుకుందామనుకున్నాం ఎవరకిచెప్పకుండా! ఎందుకు ‘గుడిలోనే’ పెళ్ళిచేసుకోవాలని తను పట్టుపట్టిండో నాకర్ధం కాలేదప్పుడు!

పెళ్ళైన రెండు రోజులకు నా కోసం ఎవరో వచ్చారంటే కాలేజి బయటకెళ్ళా.

ఎదురుగా అమ్మ నా వైపే చూస్తుంది. కట్టుబాట్లను ఎదురించి చదివించినందుకు బాగానే బదులిచ్చావమ్మా,చెపితే ఆ మాత్రం అర్ధంచేసుకోలేని మోటోడనుకున్నావా అని కోపంతో అన్నకొట్టడానికి వచ్చాడు.

ఫోను చేసి మా అమ్మ,నాన్న వచ్చారంటే తనొచ్చాడు. నాన్న కోపంగా తనని కొట్టడానికెళ్ళాడు. ఏమైందో తెలియదు కానీ వాళ్ళిద్దరి ఆవేశానికి నవ్వుకొని ఇంటికి పంపిచేశాడుఅన్న. దగ్గరుండి మళ్ళా రిజిస్టర్మ్యారేజి చేయించి ఊళ్ళోకి రావొద్దని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు.

chinnakatha

రెండు రోజుల తర్వాత తెలిసింది అన్న,వదిన పట్నం పని వెదుక్కుంటూ వెళ్ళారని. పని కోసం వెళ్ళారట, పరువు పోతుందనే భయంతో కాదు! రాజిగాడు,రోషిని గుర్తొచ్చారు.

నలుగురు పట్టేంత చిన్న గది. సూర్యుడు కూడా జయించలేనంత చీకటాయింట్లో! లోకాన్నే మర్చిపోయి ఆడుకోవాల్సిన వయసులో పిల్లలిద్దరూ పడుకోవడానికి చోటులేక కూర్చొని కునికి పాట్లుపడుతున్నారు, పొలంపనులు చేయాల్సిన వదిన ఎవరింట్లోనో పాచిపనికి కుదిరింది, పొద్దున్న నాల్గంటలకు వెళ్ళి రాత్రి పదైన తర్వాత వస్తుంటే ఎక్కడ పిల్లలు తనని మర్చిపోతారనే భయం అన్న మోహంలో ఎప్పుడూ కనిపిస్తుటుంది. కష్టాలన్నీ గుండెల్లో దాచుకొని, అక్కడ మేమున్న రెండు రోజులు కడుపు నిండా అన్నం పెట్టారు వాళ్ళు. ఊర్లో నాన్నేమో బయటకు రావడం మానేసాడు. అమ్మ మాట్లడటమే మానేసింది, ఎక్కడ వినరాని మాటలు వినాల్సి వస్తోందేమోనని! 10 నెలలు మోసి,20 సంవత్సరాలు కంటికి రెప్పలా కాపాడినందుకు తగిన బహుమతే ఇచ్చానేమో అందరికి!

మామామగారు ఇంట్లోకేకాదు, ఊర్లోకి కూడా రావొద్దన్నాడు. అప్పట్లో తను మావాళ్ళందరితో బాగానే ఉన్నాడు. అన్నపిల్లలతో కొట్లాడేవాడు అల్లరిగా. ఆదివారం ప్రార్ధనకు కూడా వచ్చేవాడు. ఆస్తి ఉందనే ధీమాతో సరిగ్గ చదవలేదు తను. గ్రానైట్పనికెళ్ళేవాడు. అప్పట్లో నాకొచ్చే స్టైఫండ్తోనే ఎలాగోలా నెట్టుకొచ్చాం.

చిన్నిగాడు పుట్టిన తర్వాత ఏదో మార్పు కనిపించిందితనలో. దగ్గరకెల్తే కసురుకునేవాడు. ఆదివారం వస్తే చాలు ఏదో పనుందని ఎటో వెళ్ళి రాత్రి తప్ప తాగివచ్చేవాడు. ఏమిటిదంతా అంటే నా ఇష్టం, నీకెందుకని కేకలేసేవాడు అందరిముందు. తర్వాత తెల్సింది మామయ్య తనను ఇంటికి రానిస్తున్నాడని.

ఊరికి దగ్గరగా ఉద్యోగంవస్తే చిన్నిగాడితో పాటు మా ఇంటికొచ్చేసాం.

చిన్నిగాడు పుట్టిన తర్వాత వాడ్ని, వాళ్ళ నాన్నను రానిస్తున్నారే తప్ప నన్ను రానివ్వడంలేదు. ఒకే ఊరిలో ఉండికుడా చిన్నిగాడు, నేను కలుసుకోలేంతగా వెలివేయబడ్డాం. వాడు ఎర్రగా ఉన్నాడు కాబట్టి సరిపోయింది కాని నాలాగా ఉంటే రానిచ్చేవారేనా? లేక ‘అబ్బాయేనని’ రానిస్తున్నారా?

ప్రేమ గుడ్డిది, గొప్పది కావోచ్చేమోగానీ, ప్రేమించే వ్యక్తులకు మాత్రం కులముంది, మతముంది. ఒకే క్షణంలో భిన్న అస్థిత్వాలకు వారధి మనిషి. ప్రేమికుడు మొగుడుగా రూపాంతరం చెంది నా శ్వాస, నిశ్వాసలను శాసించే నియంతగా మారుతున్నా, ప్రేమ భావావేశంలో ఊగిసలాడుతున్నానేమో ఇన్ని రోజులు! వాంఛకి,వాత్సల్యానికి తేడా ఎరుగక ప్రేమికుడగా తనకి కులం ఒక అడ్డుకాలేదు. కామం తీరిన తర్వాత కులం,పెళ్ళిఇచ్చిన శక్తితో నా స్వేచ్ఛకు సంకెళ్ళేయాలని చూస్తున్నాడు.

తనొచ్చేవేళయింది.మరుక్షణపు ఊహను భరించలేక గట్టిగా గుండెలకద్దుకున్నా వాడ్ని. కన్నార్పకుండా అలానే చూస్తున్నాడు చిన్నిగాడు, ఏమర్ధమయిందో తెలీదు కానీ నోరారా నవ్వుతున్నాడు.

ఎవరో బలంగా ఆ నవ్వును నా నుంచి దూరం చెయ్యాలని చూస్తున్నారు. వణుకుతున్న నా చేతులు వాడ్ని గట్టిగా పట్టుకోవాలని చూస్తున్నాయి. ఈ సారి వాడి చేతులు నా వైపు ఊగడంలేదు. నాన్న తెచ్చిన కారు బొమ్మ మీదే వాడి చూపూలన్నీ! దా..దా..అని బలహీనస్వరంతో ఎన్ని సార్లు పిలిచినా పలకట్లేదు వాడు.

మా ఆయన మొహం మీద రాక్షసి నవ్వు సంతరించుకొంది.వాడ్నిభూజానేసుకొనివెళ్ళిపోయాడు.’ఏముందనిమీఇంటికిరావాలే,చూడు నాకొడుకుని “నాఇంట్లో” మీకు దూరంగా పెంచుతానన్న మాఆయన మాటలు నన్నావరించాయి.

ఈ అమ్మను వాడు కుడా అంటరాని దానిగానే చూస్తాడా? రక్తం పంచుకొని పుట్టినవాడే నువ్వు తక్కువ కులానిదానివని అంటాడా?

వాళ్ళ కాలనీకి, మాగూడేనికి మధ్య దూరం తనకేమో రెండు నిముషాలంత! మాగూడేనికి, వాళ్ళ కాలనీకి మధ్య దూరం నే చేరుకోలేనంత అనంతమైనదని ఇప్పుడర్ధమయింది నాకు!!!

ప్రేమ అనే భావనలో అబ్సెసివ్ అయిపోయి, అమ్మయివని సమాజమేసిన సంకెళ్ళను గుర్తించక, పుట్టుకతో వచ్చిన కుల అస్థిత్వపు పరిధులను అర్ధంచేసుకోలేక, ఆశల రెక్కలతో ఊహల పంజరాల వెంట పరుగెత్తి నా మూలాలను మరచానేమో?

తను,కుల పరిమితులు దాటి నాతో ప్రవర్తించాడా, లేక నేనే తనను తప్పుగా అర్ధం చేసుకున్నానా!

అసలెందుకు మామయ్య నన్నే ‘వాళ్ళ ‘ఇంటికి రానివ్వడంలేదు?

చేతిలో చెయ్యేసి, ఏడు అడుగులు తన ఇష్టదైవం సాక్షిగా నాతో నడచి, ఆ చేయిని వదిలేసి కొడుకు నొక్కడినే తీసుకొని ఎందుకువెళ్తున్నాడు?

నా మాటలు వినడానికి  ఎన్నోగంటలు నిశీధిలో నిరీక్షించినతను, నేను మాట్లాడాలంటే కూడా ఒక క్షణం నా దగ్గర ఎందుకు ఉండట్లేదు?

నాకే చదువులేక, ఉద్యోగమే లేకపోతే, కన్న కొడుక్కి పాలిచ్చేటువంటి వారుకల్పించిన ‘సదావకాశన్ని ‘పొందగలిగేదానినా?

మొగుడ్నొదిలేస్తే నా చదువు, ఉద్యోగం నన్ను సమాజపు ఈసడింపుల నుండి,విషకౌగిళ్ళ నుండి నన్ను రక్షిస్తాయా?

తండ్రి వదిలేసిన కొడుకుగా వాడ్నిచూస్తుందా లేక తల్లి కష్టపడి పెంచిన వ్యక్తిగా గౌరవిస్తుందా?

నాకు, నా బిడ్డకు మధ్య మొలుస్తున్న గోడలు కూల్చాలంటే చదువొక్కటే సరిపోదేమో?

అద్దంలో నెర్లిచ్చిన నా రూపం చూసి,ఆ చీలిక అద్దంలోనా, లేక నా జీవితంలోనా అని సందేహంలో పడిపోయా!

 

బంధనాల ఆవల ఏదో ఉందని ఊహించలేనంతగా అణచబడిన జీవితాలలొ, ఏళ్ళుగా స్తబ్దుగా మరణిస్తున్న చైతన్యమేదో విస్పోటనం చెందే సమయమొచ్చింది!

*

 

 

 

 

 

 

 

మీ మాటలు

  1. కులాంతర మతాంతర వివాహాల్లో అస్తిత్వం, అంతా కోల్పోయే దెపుడూ ఆడ మనిషే. బంధనాలు తెన్చుకోడానికి కావాల్సింది తెగింపే. కథ బావుంది.

  2. రెండు సార్లు చదివాను. సెకండ్ రీడింగ్ లో ఇంకా ఎక్కువ నచ్చింది. గుడ్ వర్క్.

  3. చాలా బావుంది. సమస్యని భిన్నకోణాల్లో బాగా చూపించారు. వెంకట్ గారన్నట్లు రెండోసారి చదివినప్పుడు మరింత బాగా తలకెక్కింది.
    “నాకే చదువులేక, ఉద్యోగమే లేకపోతే, కన్న కొడుక్కి పాలిచ్చేటువంటి వారు కల్పించిన “సదావకాశాన్ని” పొందగలిగేదానినా?” లాంటి వాక్యాలు బాగా ఆలోచింపజేస్తాయి.

  4. sreenivas says:

    Its not about caste. Its about unmatured minds. they show some reason after the attraction is over! But all people are not like that. Only education can change it, as the author said.

    • Chaitanya says:

      Dear sreenivas gaaru,
      I didn’t said that.
      my point is that even education is not enough to break the shackles in her life.
      to the some extent it may help her like financial independence,but its not “the” only panacea for her conundrum.
      More over its not about immaturity. i mean i don’t think so there are people who falls in love(at least they claim it) with all calculations(you know what i mean ) at that age(you can figured out her age in story).
      Love may be a great feeling as boasted by many(Seriously i don’t know if it is the case in reality,plz don’t ask me),my point is human being has so many identities and he even tries to look all the other phenomenons through these lenses.and i strongly believe love doesn’t have any transcendental meanings expect what human being gives to it,of course it varies across the globe(being just a pragmatist) .story is just a reflection of a dalit women about the “greatest feeling” ever celebrates on this earth love;i think she has that much freedom to do so.
      i feel caste strongly affects our relationships and feelings,love is not an exception case.
      any way being in a post modern world, i respect readers response as she/he brings new meaning to the text within their milieu.
      thanks for your response.

  5. చందు - తులసి says:

    చైతన్య గారు కథ బాగుంది. మళ్లీ మళ్లీ చదువుకునేలా…చదివిన ప్రతీసారి కొత్త కొత్త భావనలు కలిగించేలా ఉంది.

  6. vasavi pydi says:

    కథ చాలా బాగుంది బాగా రాసారు అభినందనలు

  7. Enni sarlu chadivina konni vela elluga kulantarala dontaralu kulinattey anipistu kuppaga perugutunnaye gani kulipovadamledu jarasandudi thodalla ekamavutunnayi ee rahasyathantrulni nirantaram theggottadame sahityam cheyalsina pani ee kathalo meru chesaru good

Leave a Reply to చందు - తులసి Cancel reply

*