– ముకుంద రామారావు
~
నా భుజాలమీద
సూర్యుడి చేతులు
పగలంతా
నన్ను ముందుకు తోస్తూనే ఉన్నాయి
***
నా లోలోతుల్లోకి పోయే ప్రయత్నంలో
నాకు తెలియకుండా
నాలోకి ఎందరిని తీసుకుపోతుంటానో
నా సాయం లేకుండా వాళ్లకు వాళ్లే
బయటకు రాగలరో లేదో
ముణిగిపోతున్న నావలోలా వాళ్లుంటారు
బయటకు లాగే ప్రయాసలో నేనుంటాను
****
నీ దుఃఖం లానే బహుశా
అక్కడ కుండపోతగా వర్షం
ఇక్కడ దానికి నేను తడిసి ముద్దవుతున్నాను
ఎంత ఎండగా ఉందో ఇక్కడ
వచ్చేయకూడదూ
నీ కన్నీరంతా ఆరిపోయి
ఆవరైపోతుందేమో
***
రహస్యాల స్థావరం చీకటి
చీకట్ల నిధి రాత్రి
కనిపించని ఎవరి ఆలింగనమో
చీకటి గాలి
***
ఏదో స్పర్శ
ఎవరిదో తెలిసినట్టే ఉంటుంది
పేరు గుర్తు రాదు
అర్ధరాత్రెప్పుడో చటుక్కున గుర్తొస్తుంది
లేచి చూస్తే
ఆ స్పర్శ ఆ పేరు ఏదీ గుర్తురాదు
***
రాత్రంతా
కొమ్మకొమ్మల్నీ దాటుకుంటూ
ఎన్ని కొమ్మలమీద వేలాడుతూ
కనుమరుగవుతాడో చంద్రుడు
*
సున్నితమైన చక్కటి ఊహాత్మక చిత్రాలు. అభినందనలు మీకు ముకుంద రామారావు గారూ.