ఆదియందు పదం కాదు వుండింది; ప్రవాసం అని హఠం చేస్తున్న అరబ్ కవి అడోనిస్. సిరియన్ దేశస్థుడూ, పారిస్ నివాసి. ‘నేను రాస్తున్న భాషే నన్ను ప్రవాసిని చేసింది’ అనే అడోనిస్ దైనందిన పౌర నరకంలో కన్నా అనుదిన ప్రవాస నరకంలో స్వాంతన పొందుతున్నాడు. మాతృత్వం, పితృత్వం, భాషా కూడా ఈతనికి ప్రవాసం మిగిల్చిన తోబుట్టువులే.
ప్రశ్నను పరిచితం చేసే మరో శేషప్రశ్నే కవనం అని ప్రగాఢంగా నమ్మే ఈ అరబ్ గేయకర్త పరోక్షం, ప్రవాసం కలిపి అస్తిత్వాన్ని రూపకల్పన చేస్తాయని నమ్ముతాడు. తన కవిత్వం నాందీ ప్రస్తావన లేని నిరింతర శుభ్ర నాందీ వచనమ్ గానే భావిస్తూ కవనకదనం సాగిస్తూ వున్నాడు. 1930లో పుట్టిన అద్ హో నీస్ (అదీ ఇతని పేరు ఉచ్చారణ) మన దేశ స్వాతంత్ర్య వత్సరాన, 1947లో, తన తొలి కవితను అచ్చులో చూసి మురిసాడు. తక్కిన సమాచారమంతా గూగుల్ చేస్తే ఇతనికి ఎందుకు 1988 నుంచీ నోబుల్ సాహిత్య పురస్కారం రాకుండా నిలిచిపోయిందో అవగతమవుతుంది కొంత వరకు.
బాగుంది …సూర్యున్ని కవితకు సోర్సు గా , తీసుకోవడం గొప్పగా వుంది …..అనువాదం లా , లేదు .
హృదయానికి హత్తుకుంది. ప్రకృతి తో మమేకమైనందుకేమో.