యం.యస్.కె.కృష్ణ జ్యోతి
అలారం మోగింది. ఐదు గంటలు, పక్కకి చూసింది రమ. భర్త అప్పుడే లేచి ప్రాణాయామం చేస్తున్నాడు. వీడు ఇంత త్వరగా ఎలా లేస్తాడో అర్ధం కాదు-మనసులో అనుకుంది. తనకీ త్వరగా లేవాలని వుంటది. లేచినా, పరుగులు మొదలు పెడుతుంది కానీ, ముక్కు మూసుకొని ప్రాణాయమాలు చెయ్య లేదు. ఐదు గంటలు అవ్వడానికి ఇంకో గంట వుంటే బాగుండు అనిపిస్తుంది. కానీ కాలం ఒకరు చెప్పినట్టు వింటదా? కాలం దాక ఎందుకు, తను వింటదా ఎవరి మాటైనా? అమ్మ చెప్పింది, నీలో ఏదో తేడా కనబడుతుంది, గమనించుకోమని-తను విన్నదా? కానీ ఈ రోజు ఆలోచించాలి.
పరుగు మొదలు. తనతో పాటు ఇంట్లో అందరూ పరిగేట్టాలని ఆశ. చాలా వరకూ పరిగెట్టిస్తుంది. భర్త గానీ, ఇద్దరు పిల్లలు గాని ఎవరైనా పొద్దుట నిమిషం ఖాళీగా కనబడకూడదు, కసిరేస్తది. ఉదయం ఎక్కువ సమయం వంటింట్లో వుంటది. భర్త ఇల్లంతా అటూ ఇటూ తిరుగుతూ ఉంటాడు. పని చేసేప్పుడు మాట్టాడదు-కాన్సంట్రేషన్ దెబ్బతింటదని. పనికి సంబంధించిన ఆర్డర్లు మాత్రం వేస్తుంది.
“కరివేపాకు”కేకేస్తుంది.
పెరట్లోకి పరిగేడతాడు.
“కేరేజి గిన్నెలు”
కడిగిన కేరేజి గిన్నెలు ఓ సారి తొలిపి పెడతాడు
“కాఫీ”
గబగబా వచ్చి తాగి పెడతాడు
“టైం చెప్పు”
ఎప్పుడూ ఓ పది నిమిషాలు ఎక్కువ చెబుతాడు. టెన్షన్ పెరిగిపోతుంది. ఒక్కోసారి అనుమానం వస్తుంది. బయటకొచ్చి చూస్తుంది. వంటింట్లోకి ఒక గడియారం తేవాలి. ప్రతిరొజూ ఉదయం ఇలాగే అనుకుంటుంది. సాయంత్రం మరచిపోతుంది.
“తప్పు టైం ఎందుకు చెబుతావు?” అరుస్తుంది.
“ఇంచుమించు అయిందిగా”
అన్నాలు, కూరలు, పెరుగులు, పచ్చళ్ళు, మధ్యలో తినడానికి తాయిలాలు-ప్రతి రొజూ ఇరవై గిన్నెలకు పైగా సర్దాలి. ఒకోసారి అనిపిస్తది, ఇన్ని రకాలు అలవాటు చెయ్య కూడదని. కానీ ఎవరికోసం? ఇప్పుడు పోషణ బాగుంటేనే రేపు పిల్లలు ఆరోగ్యంగా వుంటారు.
పరిగెత్తండి. టైం దాటితే తిట్లు పెద్దవాళ్ళకి బాస్లతో, పిల్లలికి వాళ్ళ హెడ్ మాస్టర్లతో.
ఉదయం పది గంటలు. క్లియర్ కావలసిన ఫైళ్ల సంఖ్య అంతకన్నా ఎక్కువ! చేస్తూనే వుంటుంది. ఆఫీస్ కి వచ్చేదాక ఉరుకుల పరుగుల జీవితం. రాగానే పని. మధ్య మధ్య మగత వచ్చేస్తుంది. హెమోగ్లోబిన్ తగ్గిందేమో. సాయంత్రం రక్త పరీక్ష చేయించాలి. చుట్టూ చూసింది. అందరూ పని చేస్తూనే వున్నారు. తనే అలా అలసి పోతుందా? అందరు అంతేనా?
ఒంటిగంట – భోజనం బ్రేక్. తనకిష్టమైన సమయం ఇదే! అందరితో కలిసి కూచుంటుంది. కానీ పది నిమిషాల్లో గబ గబ తినేస్తుంది. తర్వాత ఫోన్ తీస్తుంది. ముఖ్యమైన కాల్స్ మాట్టాడుతుంది. పొద్దున్నే కుదరదు.
సాయంత్రం ఎలా ఉంటుందో! అమ్మ మళ్లీ చెప్పింది,పాలిపోయినట్టు కనబడుతున్నావు, ఓ సారి చుబించుకొమ్మని. సరేనంది. తర్వాత ఫేస్బుక్ గానీ వాట్సుప్ గాని ఆన్ చేస్తుంది. సతీష్ పేరు పక్కన పచ్చ చుక్క, ఆన్లైన్ లో వున్నాడు. రొజూ ఈ టైం లో వుంటాడు. రమకి సంతోషం. సినిమా హెరోయిన్ పోస్ట్ పెట్టాడు. లైక్ కొట్టింది. ఇన్బాక్స్ లోకి వచ్చాడు.
“హలో”
“హాయ్”
“ఏం చేస్తున్నావు”
“నీతో చాటింగ్ చేస్తున్నా”
“కాల్ చేయనా?”
“ఒద్దు, ఇలానే బావుంది”
“తర్వాత”
“రొటీన్”
“సర్లే. రొటీన్ సంగతి కాకుండా వేరేది చెప్పు”
నీ పోస్ట్ బాగుంది”
“మరి నాకు నచ్చె హీరొయిన్ కదా”. నీకూ ఈర్ష్య గా ఉందా?”
“షటాప్”
అవతలి నుంచి నవ్వుతున్న సింబల్. వెంట మహేష్ బాబు పోస్ట్ పెట్టింది. సతీష్ లైక్ కొట్టలేదు.
“మహేష్ కొత్త సినిమా. ట్రైలర్స్ చూశాను. భలే వున్నాడు తెలుసా. కళ్ళు తిప్పుకోలేనట్టు మెరిసిపోతున్నాడు.”
“నీ మొహానికి మహేష్ కావాలా?”
“మరి నీ మొహానికి సమంత ఎందుకో”
“చంపేస్తా”
“చంపేసెయి. సర్లే, మహేష్ సినిమాకి వెళదామా?”
“కుదరదు, వదిలేయ్ ”
“జేల్సినా”
“పోవే”
“పోరా”
ఇద్దరూ మళ్ళీ నవ్వారు.
“నాకు నలతగా ఉంటోంది. సాయంత్రం గంట పర్మిషన్ తీసుకుని హాస్పిటల్ కి వెళ్ళాలి”
“నేను కూడా రానా?”
“వచ్చేయ్. నాలుగుంపావు కల్ల, కమల హాస్పిటల్”
“నువ్వంటే నాకు చాలా ఇష్టం”
“నువ్వంటే నాకు ఇష్టం కాదు, ప్రాణం”
ఇద్దరు సెల్ఫిలు పంపుకున్నారు. చిరునవ్వు నవ్వుకున్నారు. తర్వాత చాట్ హిస్టరీ క్లియర్ చేశారు. పనిలో పడిపోయారు.
రమ హాస్పిటల్ చేరే లోగా సతీష్ వెయిట్ చేస్తున్నాడు. లోపలి వెళ్లారు.
సతీష్ వెయిటింగ్ సోఫాలో కూలబడ్డాడు.
“రా, కూర్చో”పిలిచాడు. పక్కన కూచుంది. ఇదివరకూ చాల సార్లు అతని పక్కన కూచుంది. అతని భుజాలు, మోచేతులు తనకి తగులుతాయి. కానీ ప్రతిసారి కొత్తగా, ప్రతిసారి సరదాగానే అనిపిస్తుందామెకి.
డాక్టర్ రమకి ఫ్రెండే. కాసేపట్లో పని అయిపోయింది.
“నేను ఇంటికి వెళతాను.”రమ బండి తీసింది. ఇద్దరూ చెరో దారి పట్టారు.
ఇంటికొచ్చి తాళం తీసింది. పొద్దున్న చిందర వందరగా వదిలేసి వెళ్ళిన ఇల్లు సర్దింది. ఇంతలో భర్త, పిల్లలూ వచ్చారు. వాతావరణం చల్లగా వుంది. ఫ్రిజ్ లోంచి సెనగ పిండి తీసి బజ్జీలు వేపింది. చపాతీ, కూర చేసింది. రాత్రి పూట పిల్లలు అన్నం సరిగా తినరు. టిఫిన్ తయారు చేస్తే ఇష్టంగా తింటారు. పని చేసేటప్పుడు మాట్టాడదు-కాన్సంట్రేషన్ దెబ్బతింటుందని.
తన పనులు పూర్తి చేసేలోగా పిల్లలు వాళ్ళ నాన్న దగ్గర కూర్చుని హోంవర్క్ చేశారు. గీజర్ ఆన్ చేసింది. అందరూ మల్లె పువ్వుల్లా తయారయ్యారు. కలసి కూర్చుని భోజనం చేశారు. కానీ భోజనం చేసేప్పుడు మాటాడకూడదని మావగారి రూల్. మావ పోయినా రూల్ పోలేదు.
పిల్లల దగ్గర కాసేపు సమయం గడిపింది. వాళ్ళు చెప్పేది వింది. వాళ్ళ పుస్తకాలు చెక్ చేసింది. పరీక్షలు జరుగుతున్నాయి. చిన్నది లెక్కల్లో తప్పులు చేసిందట. ఓదార్చింది. తొమ్మిది దాటింది. భర్త లాప్టాప్ తీశాడు. రమ కూడా ముఖ్యమైన ఫైల్స్ ముందేసుకుంది. గంట గడిచింది. అలసిపోయారు. మొహాలు చూసుకున్నారు. నవ్వుకున్నారు. మంచం మీదికి చేరారు. అప్పటికీ మొత్తంగా అలసి పోయారు. రమ చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకుని భుజానికి దగ్గరగా ఆనించుకుని ఆమె భర్త నిద్రలోకి జారిపోబోతున్నాడు.
“సతీష్, నీతో ఓ సంగతి చెప్పాలనుకున్నాను”
“రేపు మధ్యాహ్నం మాటాడుకుందాం”
“సరే”
అలసిపోయిన శ్రామికులు,ఒక్క నిమిషం లోపుగానే నిద్రపోయారు!!
*
భలేగా ఉందండీ కథ. ఓ హెన్రీ కథ చదివినంత అనుభూతి కలిగింది. అభినందనలు.