ఈ రాత్రి వొడవదు ఎన్నో రాత్రి ఇది చెంప మీద ఎన్నో కన్నీటి చుక్క జారి ఆరిపోతున్నది తెల్లని మంటయ్ కురుస్తున్న మంచు కిటికీ అద్దం మీద వీధి లాంతరు విసుగు ఒక్క వెచ్చని వూహ లేదని ఫిర్యాదు దృశ్యం మారితే బాగుండు, మార్చేది ఎవరు నేనెప్పుడూ చీకట్లో ఆడుకుంటున్న ఆడపిల్లనే నా చుట్టూరా నల్లని కందకం, ప్రతిబింబం లేని అద్దం వృత్తాకార కందకంలో నాచు పట్టిన కత్తులు కందక ఖడ్గానికి పొదిగిన పచ్చల వలె చుక్కలు నల్లని అద్దాన్ని దాటే … [ఇంకా చదవండి ...]
నువ్వంతే ఎప్పుడూ నిత్య వికసిత కుసుమానివై పరిమళం వెదజల్లుతుండు నిను కాంచే చూపుల పై... దేహాలపై... ~ నీ నవ్వుకు వేలాడుతుంది ఓ ముక్క ఆకాశం కాంతి సముద్రాన్నెత్తుకొని నీ నడుమ్మోసే చంటిపాపలా ఓ మాయని మాయలా ముడతలు కొన్ని నీ ముఖంమ్మీద అందం చెక్కిన ఆనందాలౌతుంటాయి అసలే నలుపు ఆపై చెవికి చెవులై వేలాడే లోలాకులు నక్షత్రమంత కాకపోయినా అలాంటిదే ఓ ముక్కు పుడక నీ ముక్కు అందం జుర్రేసుకుంటూ అంత వరకూ చూడని రంగురంగుల సీతాకోకచిలుక దేహపుహోళిలా నిను చుట్టేసిన బట్టల అద్దాల్లోంచి తొంగి … [ఇంకా చదవండి ...]
నా లోపలి సతత హరితారణ్యానికి ఎవడో చిచ్చు పెట్టాడు మట్టిదిబ్బలూ ముళ్లపొదలూ తప్ప తుమ్మముళ్లూ బ్రహ్మజెముళ్లూ తప్ప పూల పలకరింపుల్ని ఆఘ్రాణించలేని పక్షుల రెక్కల ఆకాశాల్ని అందుకోలేని సెలయేళ్ల లేళ్లను తనలోకి మళ్లించుకోలేని జంతుజాతుల జన్మరహస్యాల్ని పసిగట్టలేని మనిషిరూపు మానవుడొకడు ఒళ్లంతా అగ్గి రాజేసుకుని అంటించేశాడు వాడు విధ్వంసపు మత్తులో తూలుతూ మంటల ముందు వెర్రిగా తాండవమాడుతూ ++++++ కాలమాపకయంత్రం మలాము పూసింది కాలిన గాయాలు కనుమరుగవుతున్నాయి పచ్చదనం మళ్లీ … [ఇంకా చదవండి ...]
Copyright © 2024 Saaranga Publishers
కురవని మేఘాల్లాంటి దాచుకున్న కన్నీళ్ళన్నీ
మట్టి వాసనతో నెత్తుటి రంగుతో
కవిత్వమై విప్పారుతాయి
గుండె మీది ఆకురాలు కాలాల్ని తుడిచిపారేసి
కవిత్వం వానచెట్టులా ఎదుగుతుంది…. చాలా బావుంది పోయెం అరణ్య క్రష్ణ గారు
ధన్యవాదాలు భవాని గారూ!
ధన్యవాదాలు వాణి గారూ!
పద చిత్రాలు చాలా బాగున్నాయి . ముఖ్యంగా కవిత్వం వాన చెట్టులా ఎదగడం
ధన్యవాదాలు భవాని గారూ!
అరణ్య కృష్ణ గారు మా తరం మిస్ అయిన అధ్బుతమైన కవి. ఆయన కవిత్వంలో వేదన పచ్చి గాయాలనుంచి స్రవిస్తున్న రసి చేతితో తాకిన వారికి జుగుప్స గాను, మనసుతో తాకిన వారికి దుఖం గాను, అమ్మతనంతో తాకిన వారికి వేదన గాను ఉంటాయి . ఈ కవితనే కాకుండా ఆయన వేరే కవితలు చాల చదివే అదృష్టం మాలాంటి వాళ్లకు దక్కడం మా అదృష్టమని నిర్ద్వందంగా ఒప్పుకుని తీరాలి. అనేక గాయాల నుంచి పుట్టే ఆర్తనాదాలు , వేదనలు అయన కవిత్వపు వాన అయన మాటల్లోనే
”అంతరంగ గర్భంలో నీళ్ళింకి
కుతకుతా ఉడుకుతున్న మట్టి మీదకి
నీటిమబ్బులు ఘీంకారధ్వానంతో
కుంభవృష్ఠిగా జారిపోతూ దబ్బున పడ్డట్లు
ఏ సుషుప్తి గర్భంలోనో సెగలు కక్కుతున్న విచలితదృశ్యాలేవో
నన్నో కవిసమయంగా పెనవేసుకొని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తాయి”
ఇంతకంటే చెప్పడం అనవసరమేమో అనిపించేలా ఉంటుంది.
అరణ్య కృష్ణ గారు మీ కవితలు మరిన్ని సారంగ లాంటి మేగజైన్ లో రావాలని నాలాంటి వాళ్ళు చాల మంది మీ కవిత్వ వేదనను అనుభుతించాలని, ఒక దిఖ్హార స్వరం ఘీంకార నాదంలా వినిపించాలని కోరుకుంటున్నాను.
ధన్యవాదాలు మాధవి గారూ!
gud one
ధన్యవాదాలు విజయకుమార్ గారూ!
పేడపురుగుల మీద పూలచెట్ల మీద
సమానదయతో కురిసే వర్షంలా
నా కవిత్వం నిష్కల్మషంగా ఉంటుంది..
ఇలా నిష్కల్మషం గా ఉండే కవిత్వమే కావాలిపుడు
ధన్యవాదాలు వనజ గారూ!
…కవిత్వంలో పరిశుద్ధతను పొందుకున్న ఈ కవిపుంగవుడి గురించి ఆయన ముందు కుప్పిగంతులకైనా పనికిరాని నేనేం చెప్పగలను?..శిరసానమామి అని నమస్కరించడం తప్ప…
ఓహ్! ధన్యవాదాలు అరుణ గారూ! అతి ఖచ్చితంగా అంత గొప్పవాడ్ని కాదు.
కవిత్వం వాన చెట్టులా ఎదగడం ! ఊహిస్తేనే అద్భుతంగా ఉంది. అరణ్య కృష్ణ గారు ! పోయెమ్ చాలా బావుంది. అభినందనలు !!
ధన్యవాదాలు వాణి దేవులపల్లి గారు!
కవిత్వంలో ఉన్నంతసేపూ
వర్షంలో తడుస్తున్న భూమిలా
నేనూ అమలినంగా ఉంటాను
ధన్యవాదాలు శ్రీనివాస్ గారూ!
కవిత్వంలో ఉన్నంతసేపూ
వర్షంలో తడుస్తున్న భూమిలా
నేనూ అమలినంగా ఉంటాను
పేడపురుగుల మీద పూలచెట్ల మీద
సమానదయతో కురిసే వర్షంలా
నా కవిత్వం నిష్కల్మషంగా ఉంటుంది
కురవని మేఘాల్లాంటి దాచుకున్న కన్నీళ్ళన్నీ
మట్టి వాసనతో నెత్తుటి రంగుతో
కవిత్వమై విప్పారుతాయి
గుండె మీది ఆకురాలు కాలాల్ని తుడిచిపారేసి
కవిత్వం వానచెట్టులా ఎదుగుతుంది.
చాలా బాగుంది అరణ్యా! వెనక్కి వెళ్ళిన కెరటం మరింత బలంగా ముందుకొచ్చినట్టు అద్భుతంగా రాస్తున్నావు –
అయితే ఒక్క చిన్న సూచన నువ్వు క్షమిస్తే – కొంచెం సంస్కృత పదాలు తగ్గిస్తే కవిత ఇంకా అందంగా ఉంటుందేమో ఆలోచించు!
ధన్యవాదాలు నారాయణ స్వామీ! నేనేమన్నా అనుకోవటం, క్షమించేయటమ్ అన్న ప్రసక్తే లేదు. ఇంతకూ మునుపటి నీ సూచనలన్నీ నాకు ఉపయోగపడినవే! ఐ కవితలో ఈస్థటిక్స్ కి ఉన్న ప్రాముఖ్యతని దృశ్ఠిలో పెట్టుకొని కొంత సంస్కృత పదాలు రాయాల్సి వచ్చింది. మిగతా కవితల్లో ఇలాంటి చాయలు లేకుండా జాగ్రత్త పడుతున్నాను.
అవున్నిజమే – నీతో ఏకీభవిస్తున్నాను సంస్కృత పదాలు ధ్వని సౌన్దర్యాన్నిస్తాయి – అదే అందాన్ని వేరే రకంగానూ సాధించావచ్చా అని చూడాలేమో మనం? ఇది నాకు నేను వేసుకుంటున్న ప్రశ్నకోడా – సమాధానం కోసం దేవులాట కొనసాగాలి ….
భాష పటాటోపంగా వుండకూడదనే నియమం ఖచ్చితంగా ఉండాలి. ఆబ్సొలెట్ పదాలు వాడకూడదు కానీ “నాట్ సో అనూజ్యువల్” సంస్కృత పదాలు ఈస్థటిక్స్ దృశ్ట్యా వాడొచ్చేమో! నేనిప్పటికే ఒక కవితలో “మృత్యుశయ్య” ని చావు పడక అని మార్చాను. అదే కవితలో “గోమాత” బదులుగా “తల్లి ఆవు” అనే రాసాను. ఇలా ఒక కాన్షస్ ఎఫర్ట్ పెడుతున్నాను.
ఎక్సలెంట్, అబినందనలు అరణ్యకృష్ణగారు.
ధన్యవాదాలు తిరుపాలు గారూ!
అరణ్య కృష్ణ గారు, మీ కవిత అద్భుతంగా వుంది. నేను చాలా వెనక బడి ఫొయ్నాని చెప్పడం అత్యంత నిజం.
రామానుజ రావు
ధన్యవాదాలు రామానుజ రావు గారూ! మీరు వెనుకబడిపోయానంటే అంగీకరించలేను.
చాలా బాగుంది అరణ్యా – మంచి పదచిత్రాలు మొత్తంగా ఒక అద్భుతమైన చిత్రం – మంచి కవిత అందించినందుకు నెనర్లు అరణ్యా
ధన్యవాదాలు స్వామీ! నీ ప్రశంస నాకు చాలా ప్రత్యేకం.
*** నా దేహం మీద వర్షం
నా ఉనికి మీద కవిత్వం కురిసి
రెండింటినీ పరిశుద్ధం చేస్తాయి ***
పదాలని చదవడం, ఆ భావనల్ని అనుభవించడం – అదే సమయం లో దాన్ని ఒక దృశ్యం గా వీక్షించడం – మీ కవిత చదవడం అంటే ఇన్ని పనుల్ని ఏక కాలం లో చేయ్యడానికి ఒక రీడర్ గా సంసిద్ధ పరచుకోవడం.
సూపర్బ్ కవిత అరణ్య కృష్ణ గారు
ధన్యవాదాలు జయశ్రీ గారూ!