ఈ రాత్రి వొడవదు ఎన్నో రాత్రి ఇది చెంప మీద ఎన్నో కన్నీటి చుక్క జారి ఆరిపోతున్నది తెల్లని మంటయ్ కురుస్తున్న మంచు కిటికీ అద్దం మీద వీధి లాంతరు విసుగు ఒక్క వెచ్చని వూహ లేదని ఫిర్యాదు దృశ్యం మారితే బాగుండు, మార్చేది ఎవరు నేనెప్పుడూ చీకట్లో ఆడుకుంటున్న ఆడపిల్లనే నా చుట్టూరా నల్లని కందకం, ప్రతిబింబం లేని అద్దం వృత్తాకార కందకంలో నాచు పట్టిన కత్తులు కందక ఖడ్గానికి పొదిగిన పచ్చల వలె చుక్కలు నల్లని అద్దాన్ని దాటే … [ఇంకా చదవండి ...]
నువ్వంతే ఎప్పుడూ నిత్య వికసిత కుసుమానివై పరిమళం వెదజల్లుతుండు నిను కాంచే చూపుల పై... దేహాలపై... ~ నీ నవ్వుకు వేలాడుతుంది ఓ ముక్క ఆకాశం కాంతి సముద్రాన్నెత్తుకొని నీ నడుమ్మోసే చంటిపాపలా ఓ మాయని మాయలా ముడతలు కొన్ని నీ ముఖంమ్మీద అందం చెక్కిన ఆనందాలౌతుంటాయి అసలే నలుపు ఆపై చెవికి చెవులై వేలాడే లోలాకులు నక్షత్రమంత కాకపోయినా అలాంటిదే ఓ ముక్కు పుడక నీ ముక్కు అందం జుర్రేసుకుంటూ అంత వరకూ చూడని రంగురంగుల సీతాకోకచిలుక దేహపుహోళిలా నిను చుట్టేసిన బట్టల అద్దాల్లోంచి తొంగి … [ఇంకా చదవండి ...]
నా లోపలి సతత హరితారణ్యానికి ఎవడో చిచ్చు పెట్టాడు మట్టిదిబ్బలూ ముళ్లపొదలూ తప్ప తుమ్మముళ్లూ బ్రహ్మజెముళ్లూ తప్ప పూల పలకరింపుల్ని ఆఘ్రాణించలేని పక్షుల రెక్కల ఆకాశాల్ని అందుకోలేని సెలయేళ్ల లేళ్లను తనలోకి మళ్లించుకోలేని జంతుజాతుల జన్మరహస్యాల్ని పసిగట్టలేని మనిషిరూపు మానవుడొకడు ఒళ్లంతా అగ్గి రాజేసుకుని అంటించేశాడు వాడు విధ్వంసపు మత్తులో తూలుతూ మంటల ముందు వెర్రిగా తాండవమాడుతూ ++++++ కాలమాపకయంత్రం మలాము పూసింది కాలిన గాయాలు కనుమరుగవుతున్నాయి పచ్చదనం మళ్లీ … [ఇంకా చదవండి ...]
Copyright © 2024 Saaranga Publishers
చాలా బావుంది పోయెం శారద గారు
మన మానవ సంబంధాలలో అత్యంత దారుణంగా దోపిడీకి గురయ్యేది అమ్మే. భౌతికంగా జన్మనిచ్చిన తల్లిచుట్టూ మనం భావజాలపు సాలెగూళ్ళు చాలానే అల్లాం. అమ్మ అంటే నిజానికి త్యాగం కాదు. అమ్మ అంటే బలిపశువు. వాడుకున్నన్నాళ్ళూ ఆమే చేత చాకిరీ చేయించుకొని ఆమెకి శక్తుడికిపోగానే నిర్లక్ష్యం చేస్తాం. మన సంబంధాలలో ఆర్ధికాంశాల్ని సానుకూలంగా ప్రభావితం చేయలేని పనికిరాని పౌరాణిక విలువలే తప్ప కృతజ్ఞత అనే మానవ సంస్కారం చాలా తక్కువ వుంటుంది. అందుకే అమ్మ భారమౌతుంది.
“జీవన గ్రీష్మంలో, ఎండిన నదిలా నిలిచినపుడు
ఏ హృదయపు తడీ ఆమెను తాకలేదే,
ఏ చల్లని స్పర్శా ఆమెను సేద తీర్చలేదే,
ఎపుడైనా కనిపించే ఆమె చిరునవ్వుల్లో
సంతోషం లేదన్న విషయమే పట్టలేదే?
అమ్మ అంటే వాడుకున్నాకా పారేసే వస్తువేకదా మనకి ?” బాగా చెప్పారు శారద గారు.
ధన్యవాదాలు వాణి, ధన్యవాదాలు అరణ్య కృష్ణ గారూ
మీ కవిత బాగుంది శారద గారు. పనిముట్లమై రోజు రోజుకు
మానవ సంబంధాల అనుబంధాలను పూర్తిగా మరిచిపోతున్నం…
ధన్యవాదాలు రవీందర్ విలాసాగరం గారు