విహారి

 

కందుకూరి రమేష్ బాబు

Kandukuri Rameshమాయని, మరపును పదిలం చేయాలంటే నలుపు తెలుపు తథ్యం.
ఒక మాయని చెప్పాలన్నా, ఒక మరపును యాదిలో వుంచాలన్నా కూడా.

నిజం.
తొలిసారిగా ఒక నలుపు తెలుపు చిత్రం ప్రదర్శిస్తుండటం నాకే చిత్రంగా ఉన్నది.
కారణం ఏమిటీ అంటే ఏమీ లేదు.
విమానం లేదా విహారం.

ఎగిరిపోవాలని.
స్థిరపడాలనీ.

వెళ్లాలని.
చూడాలనీ.

చూడండి.
చిత్రాన్ని పరిశీలనగా చూడండి.
ఏమేమి ఉన్నాయో అన్నీ చూడండి.

తొలుత నిశ్శబ్దం ఫీలవుతారు.
ఎందుకంటే – దేనికదే హైలైట్ కాకుండా రంగుల ధ్వనిని మౌనం చేసి మొత్తంగా చిత్రాన్ని మాట్లాడనివ్వటం కదా నలుపూ తెలుపూ అంటే. అందువల్లే ఆ నిశ్శబ్దం.

తర్వాత ఆ నలుపులోంచి తెలుపు…
కమ్ముకున్న నల్ల మబ్బుల్లోంచి వెలుతురు మేఘం ఒకటి ఒల్లు విరుచుకున్నట్టు…
లేదా నలుపు కమ్ముకుంటుంటే తెలుపు అదృశ్యం కావడం.
వర్షం రానుంది మరి!

నిశ్శబ్దం తొలగి ఇప్పుడు మేఘ గర్జనా వింటారు.
కాసేపట్లో ఉరుములు అనంతరం మెరుపులు
తర్వాత వర్షం. చినుకు మాయమైపోయే చీకటీ…
తర్వాత అంతా చీకటై పోతుంది.
పైన ఆకాశం కింద నేల మధ్యలో మానవ నిర్మితమైనవన్నీ అదృశ్యం.
విమానపు శబ్దం కూడా ప్రకృతిలో కలిసి నిశ్శబ్దం.
కానీ, అవేవీ కాకముందే తీసిన చిత్రం ఇది.

మరొకసారి చూడండి.
మబ్బులు కమ్మిన ఆకాశంలో ఆ విమానం ఒక్కటే తళుక్కున మెరవాలని ఈ నలుపూ తెలుపు.
అంతకన్నా ముఖ్యం ఆ శిల్పసముదాయంలో ఆ ఇద్దరు మూర్తుల ఎదుగుదల. వికాసం చూడండి.
వారు ఆకాశ దర్శనానికా లేక స్వర్గారోహణకా తెలియదుగానీ, ఒక తృష్ణ అంటారా…ఏమో…
లేక మూలాల్లో కదలిక అంటారా? పంచభూతాల్లోకి తొంగి చూడటం అంటారా?

ఏమైనా కావచ్చు.

కానీ, చిన్నతనంతోనే రాస్తున్నాను. బాలుడిగా రాస్తున్నాను.
మీలో తరగని బాల్యానికి ఉద్దేశిస్తున్నాను.
విమానం వస్తుంటే ఎక్కడున్నా బయటకు వచ్చి, ఆకాశం కేసి చూడాలన్న తహతహను గుర్తుకు చేయడం కదా ఈ చిత్రం.

చిన్నతనం, పెద్దరికం అన్నీ కలగలసి…
ఎవరి అనుభవం నుంచి వాళ్ల నిదానంగా తలెత్తడం ఈ చిత్రం.
చిన్నగా అనుభూతి మొదలైందా ఇక ఆగదు.
ఒక ఒక్కపరి కెరటంలా ఎగియడం ఈ చిత్రం.

ఢిల్లీలో కుతుబ్ మినార్ పరిసరాల్లో నిలబడి ఉండగా ఒక విమానం వినవస్తుంటే చెవులు పసిగట్టగానే కళ్లతో పరిగెత్తగా నా వలే నిద్రలేచిన ఆ మానవ మూర్తులూ, పైన ఆ లోహ విహాంగమూ. దాంతో రెంటినీ ఒడిసి పట్టుకున్న తృష్ణ ఈ చిత్రం.

మరి, ఇదంతా నలుపు తెలుపుల్లో ఎందుకంటే – ఇదొక అనాది భావన.
చూడాలి. చూడాలి. చూడాలి.

అదృశ్యలోకాలు ధృగ్గోచరం కావాలి.
అదృశ్యం కాకముందే చూసి తీరాలి.

చూడవలె. చూడవలె. చూడవలసిందే.
దృశ్యాదృశ్యం.

నలుపు తెలుపుల్లో శిల్ప సముదాయమూ, ఆ లోహ విహంగమూ.
ఎంతో ఆత్రుత. చూడాలన్న తహతహ.
ఒక నాస్టాల్జియా కోసం రంగులను నిశ్శబ్దం చేసినప్పటి కుతూహలం ఈ చిత్రం.

బహుశా ఆ కుతూహలం ఎప్పటికీ ఉంటుందా?
ఉంటే అది గతమూ వర్తమానం భవితా – కదా!
మారనిది అన్నమాట!
అందుకే నలుపూ తెలుపుల్లో దృశ్యాదృశ్యం
దీర్ఘదర్శనం.

~

మీ మాటలు

  1. ఫోటో ఎంత బాగుందో , మీ రైట్ అప్ అంతకంటే బాగుంది . నల్లని ఆకాశంలోంచీ , ఎగురుతున్న విమానంలోంచీ ,శిల్పాలైన శిలల్లోంచీ అందమైన తాత్వికతని కురిపించారు .

  2. kandukuri ramesh babu says:

    భవాని గారు, థాంక్సండి.
    అందమైన తాత్వికత!
    మళ్ళీ చదివించారు. హ్యాపీ,.

మీ మాటలు

*