దూరాన్నుంచి
గుర్రం అడుగుల చప్పుడు విను,
గాఢమయ్యే లయలో
కొట్టుకునే నాడితో-
అదిగో చూడు
కాలు దూసే ఆశ్వ సోయగం
ఆ శక్తీ
ఆ తీవ్రతా.
వింటూ వుండు
భైరవ రాగంలో పల్లవించే సౌందర్యం
ఎగసి పడే అశ్వ ఘోషలో
వాది స్వర నాదం – ద!
ఆ నాదంలో ఆ స్వరంలో
సూర్యకాంతిని తాకి చూడు.
నేలంతా అల్లుకున్న వెల్తురు చూడు.
గుర్రం అడుగుల కింద మెరిసే శక్తినీ చూడు.
ఇక అప్పుడు కదా,
తపన జ్వాలగా ఎగసి పడుతుందీ!
*
ఈ రాత్రి వొడవదు ఎన్నో రాత్రి ఇది చెంప మీద ఎన్నో కన్నీటి చుక్క జారి ఆరిపోతున్నది తెల్లని మంటయ్ కురుస్తున్న మంచు కిటికీ అద్దం మీద వీధి లాంతరు విసుగు ఒక్క వెచ్చని వూహ లేదని ఫిర్యాదు దృశ్యం మారితే బాగుండు, మార్చేది ఎవరు నేనెప్పుడూ చీకట్లో ఆడుకుంటున్న ఆడపిల్లనే నా చుట్టూరా నల్లని కందకం, ప్రతిబింబం లేని అద్దం వృత్తాకార కందకంలో నాచు పట్టిన కత్తులు కందక ఖడ్గానికి పొదిగిన పచ్చల వలె చుక్కలు నల్లని అద్దాన్ని దాటే … [ఇంకా చదవండి ...]
నువ్వంతే ఎప్పుడూ నిత్య వికసిత కుసుమానివై పరిమళం వెదజల్లుతుండు నిను కాంచే చూపుల పై... దేహాలపై... ~ నీ నవ్వుకు వేలాడుతుంది ఓ ముక్క ఆకాశం కాంతి సముద్రాన్నెత్తుకొని నీ నడుమ్మోసే చంటిపాపలా ఓ మాయని మాయలా ముడతలు కొన్ని నీ ముఖంమ్మీద అందం చెక్కిన ఆనందాలౌతుంటాయి అసలే నలుపు ఆపై చెవికి చెవులై వేలాడే లోలాకులు నక్షత్రమంత కాకపోయినా అలాంటిదే ఓ ముక్కు పుడక నీ ముక్కు అందం జుర్రేసుకుంటూ అంత వరకూ చూడని రంగురంగుల సీతాకోకచిలుక దేహపుహోళిలా నిను చుట్టేసిన బట్టల అద్దాల్లోంచి తొంగి … [ఇంకా చదవండి ...]
నా లోపలి సతత హరితారణ్యానికి ఎవడో చిచ్చు పెట్టాడు మట్టిదిబ్బలూ ముళ్లపొదలూ తప్ప తుమ్మముళ్లూ బ్రహ్మజెముళ్లూ తప్ప పూల పలకరింపుల్ని ఆఘ్రాణించలేని పక్షుల రెక్కల ఆకాశాల్ని అందుకోలేని సెలయేళ్ల లేళ్లను తనలోకి మళ్లించుకోలేని జంతుజాతుల జన్మరహస్యాల్ని పసిగట్టలేని మనిషిరూపు మానవుడొకడు ఒళ్లంతా అగ్గి రాజేసుకుని అంటించేశాడు వాడు విధ్వంసపు మత్తులో తూలుతూ మంటల ముందు వెర్రిగా తాండవమాడుతూ ++++++ కాలమాపకయంత్రం మలాము పూసింది కాలిన గాయాలు కనుమరుగవుతున్నాయి పచ్చదనం మళ్లీ … [ఇంకా చదవండి ...]
Copyright © 2024 Saaranga Publishers
జ్వాల తాకింది ….చిత్రం లో నుంచి వేడిగా …. కవిత లో నుంచి చల్లగా …
Happy to read your response, Rajani Patibandla.. Thank you!
” సూర్యుడి శ్వాస…అశ్వ ఘోష ” ఆలోచన మొత్తాన్ని ఒక్క బాణం తో చేదించినట్టు ఈ మాట , సూర్యుడి రంగుల్లోంచి ఒక అర్ధాన్ని మోసుకొచ్చిన చిత్రం !! TQQ