రెండు సమయాల్లోంచి..

మీ మాటలు

1. విలాసాగరం రవీందర్ says:

   July 2, 2015 at 7:26 pm

   కవిత ముగింపు అద్భుతంగా ఉంది బాల సుధాకర్ మౌళి గారు. కంటిని తడి చేసింది

   Reply
2. m.viswanadhareddy says:

   July 3, 2015 at 12:54 am

   నేల నుంచి దేహం నుంచి మనిషిని మనిషి తత్వాన్ని ఖాళీ చేస్తున్న వైనం .. విషాదభరితం

   Reply
   • reader says:

     July 11, 2015 at 7:28 pm

     లోతైన kavita, సుధాకర్ గారు!

     Reply
3. Rekha Jyothi says:

   July 3, 2015 at 11:39 am

   అనుకుందాం .. ఆ పసివాడు ఎక్కడో నర్తిస్తూనే ఉంటాడని, వాళ్లమ్మ పొయ్యి దగ్గర కూర్చుని టీ కాస్తూనే ఉంటుందని , నాన్న
   మంటని ఎగేస్తూనే ఉంటాడని ..కళ్ళారా మరెవరో తన్మయత్వంతో చూస్తుంటారని అనుకుందాం !! ఈ కాస్త రైల్వే గేటు పక్కన మాత్రం మళ్లీ ఉక్కుపాదాల బరువే మోపబడుతున్నట్టు … నేల కోసం బాధ పడదాం _/\_ very touchy Sir :(

   Reply
4. devulapalli durgaprasad says:

   July 5, 2015 at 3:12 am

   చాలా బాగుంది. మది తడి చేసే అక్షరాల జల్లు మీ కవిత. ఏమో ఆ పిల్లాడు బడిలో చేరి పోయి మరింత మెరుగైన జీవితం గడిపే దిశగా వెళ్లిపోయిందేమో ఆ కుటుంబం….

   Reply
   • srinivasarao says:

     July 6, 2015 at 6:25 am

     చాలా బాగా చెప్పారు దుర్గాప్రసాద్ గారు. ఆ అబ్బాయి బడిలో చేరిపోయి మరింత మెరుగైన జీవతం గడిపే దిశగా ఆ కుటుంబం వెళ్లిపోయిందేమో అన్న మీ వాక్యం చాలా బావుంది. గొప్ప ఆశావహముంది మీ వాక్యంలో. మౌళి …ఆ పాకలో ఆ కుటుంబం పడుతున్న కష్టాన్ని మరింతగా కవితలో వివరించి వుంటే బావున్ను అనిపించింది. రోడ్డును తవ్విపోసాక ఆ టికొట్టు బతుకులోంచి ఉదయం మాయమై పోతుంది అని అంటే అంతవరకూ ఆ కుటుంబం సౌక్యంగా ఉందనే అర్ధం ధ్వనిస్తుంది. ఎల్లకాలం ఆ కుటుంబం అలానే టీ లు అమ్ముకుంటూ వచ్చేవారి ముందు ఆ పిల్లడు నాట్యం చేస్తుంటే బావుంటుంది అనే అర్ధం మెండుగా ధ్వనిస్తుంది. దుర్గాప్రసాద్ గారు మీరు రచయతకు చేసే సూచన చాలా బావుంది. ధన్యవాదాలు.

     Reply
5. Aranya Krishna says:

   July 27, 2015 at 2:54 am

   ఈ దేశంలో బాల్యానికి, నిరుపేద బాల్యానికి నెత్తిమీద బతుకుపోరాట కత్తి వేలాడుతుంటుంది. ఈ దేశంలో నిరుపేదలు చచ్చిపోయాక కానీ నిలకడగా ఆరడుగుల నేల దొరకదు.

   Reply