భువనచంద్ర
” యే భాయ్.. జర దేఖ్ కె చలో”
“అదంతా ఓ కల.. అంతే..” నిర్లిప్తంగా అన్నాడు ప్రసాదు. ఒకప్పుడు ప్రసాద్ కోసం టాప్ హీరోలు ఎదురుచూసేవాళ్లు . ప్రొడ్యూసర్లు తమని కాల్షీట్స్ అడగంగానే,” ప్రసాద్ కాల్షీట్లు తీసుకున్నారా?” అనేవాళ్లు. ప్రసాద్ ఉంటే చాలు.. మినిమం గారంటీ. ప్రసాద్కి ఓ ప్రత్యేకమైన ‘ఇమేజ్’ ఉండేది. అతని ‘యాక్షన్’లాగా.
సినిమాల్లోకి ప్రవేశించింది హీరోగానే. రెండు సినిమాలు చేశాక అర్ధమయింది. తన పర్సనాలిటీ హీరో వేషాలకి సరిపోయినా తాను ఆ వేషంలో ఇమడలేనని. డైరెక్టర్ త్రిమూర్తి ఓ రోజున ప్రసాద్తో అదే మాట అన్నాడు. “భాయీ, నువ్వు కేరక్టర్ ఆర్టిస్ట్ గా ప్రయత్నిస్తే పదికాలాల పాటు పరిశ్రమలో పచ్చగా వుంటావు?” అని.
“మొదట నాకు కోపం వచ్చింది. హీరోని కేరక్టర్ ఆర్టిస్ట్ గా వెయ్యమంటాడేంటీ ? అని” నవ్వాడు ప్రసాద్. గంటన్నర నించీ నేను ప్రసాద్గారితోనే వున్నాను. అతన్ని ‘ఫ్రీ’గా వొదిలేస్తే హాయిగా మాట్లాడతాడు. ప్రశ్నలు వేస్తే మాత్రం మౌనంలో కూరుకుపోతాడు. అందుకే నేను ‘వినడమే’ బాగుంటుందనుకున్నాను.
“చిత్రం ఏమంటే హీరోగా వొచ్చి కేరక్టర్ వేషాలు వెయ్యడం ‘’’
“అదేం కొత్తగాదుగా ప్రసాద్గారూ. చాలా మంది హీరోలుగానూ, ముఖ్య పాత్రధారులుగానూ, నటించారుగా!”
“అవును. రాజ్కపూర్ ‘మేరా నామ్ జోకర్’ పిక్చర్లో ఒక పాట ఉంది. ‘యే భాయ్ జరా దేఖ్ కె చలో’ అనేది. అందులో ఓ లైన్ వుంది “హీరోసే జోకర్ బన్ జానా పడ్తా హై’ అని. నా జీవితంలో జరిగింది అదే. బట్.. కేరక్టర్ నటుడిగా మారడం వల్లే నా పాప్యులారిటీ పెరిగింది. యమా బిజీ అయ్యాను. లెక్కలేనంత సంపాయించాను.” మళ్ళీ మౌనంలోకి మునిగిపోయాడు ప్రసాద్. నేను సైలెంటుగానే వున్నాను. కొంతసేపు కేవలం గోడ గడియారం చప్పుడు మాత్రమే వినిపించింది.
“మీరో ప్రామిస్ చెయ్యాలి. నా కథని యధాతథంగా వ్రాయకండి. జస్ట్ హింట్ వరకే. పేరు కూడా మార్చండి. ఎందుకంటే నేను ఎవరినీ హర్ట్ చెయ్యదలుచుకోలేదు. కానీ,ఆశగా యీ పరిశ్రమలోకి అడుగుపెట్టే వాళ్లకి యీ ‘మలుపులు’ తెలియాలి” మళ్లీ మౌనం. మౌనం తాబేలు డిప్పలాంటిది. తాబేలు కాళ్లూ, తల లోపలికి ముడుచుకున్నట్టు మనుషులు మౌనంలోకి ముడుచుకు పోతారు.
“చక్కని ఆరోగ్యకరమైన, ఆహ్లాదకరమైన బాల్యం. కారణం మా నాన్నగారు గొప్ప గెజిటెడ్ ఆఫీసర్. ఆయన అందగాడు. ఆయన పోలికే నాకూ వచ్చింది. మా అమ్మకి నేనంటే చాలా ప్రేమ. సో.. డబ్బులు దండిగా వుండేవి. కాలేజీలో అమ్మాయిలకి నేనంటే హీరో వర్షిప్. నాటకాల్లో ఏనాడూ పాల్గొనలేదుగానీ, మా వూరబ్బాయి సినిమాల్లో హీరో అయ్యేసరికి , నాకూ హీరో అవ్వాలనే ఆశ పుట్టింది. దానికి తోడు నా ఫ్రెండ్సందరూ ఊదరగొటారు.” నవ్వాడు. ఒకప్పుడు ప్రసాద్ తనదైన స్టైల్లో నవ్వితే జనాలు పగలబడి నవ్వేవాళ్లు. ఓ ప్రత్యేకమైన పద్ధతిలో సంభాషణలు పలికేవాడు. ఇప్పుడా నవ్వులో ఒంటరితనం వుంది. వేదనా వుంది.
“చాలా మంది హీరోలు, ఆర్టిస్టులలాగా నేనూ నటనలో కొంత శిక్షణ తీసుకున్నా. ఓ చిత్రం తెలుసా.. అప్పటివాళ్ళలో చాలామందికంటే మొదట హీరో వేషం దొరికింది నాకే. చాలా మంది అసూయపడ్డారు. విలేజ్ సబ్జక్టు. అల్లరిచిల్లరగా తిరిగే కథానాయకుడిగా మొదలౌతుంది నా పాత్ర. వొదిగిపోయాను. కారణం నా నిజజీవితంలోనూ నాది కాస్త అల్లరి చేసే స్వభావమే..!”
చాలా ఏళ్ల క్రితం ఓ సారి ‘చిరపుంజి’ లో రెండ్రోజులు వున్నాను. చిటుక్కున వర్షం వచ్చి చిటుక్కున మాయమయ్యేది. ఒకోసారి గంటలకొద్దీ సుదీర్ఘంగా కురిసేది. అయితే అక్కడి ‘వర్షం’ పాత్ర ఇక్కడ ‘మౌనం’ పోషిస్తోంది.
“ఆ హీరోయినూ కొత్తదే.. అయితే తను చైల్డ్ ఆర్టిస్టుగా చాలా సినిమాలు చేసింది. వాళ్లమ్మ మహాముదురు. నేను హీరోగా ఎదిగిపోతాననుకుందో ఏమో, వాళ్లమ్మాయిని చాలా ఫ్రీగా నాతో వొదిలేసేది. అప్పుడే ‘నరేన్’ నన్ను కంట్రోల్ చేశాడు” ఆగాడు ప్రసాద్. నరేన్ కూడా యాక్టింగ్ ఇన్స్టిట్యూట్లో ప్రసాద్తో పాటు చేరాడు. ప్రసాద్ రెండు సినిమాలు హీరోగా చేసి తరవాత స్టార్ కేరక్టర్ ఆర్టిస్ట్ అయితే, నరేన్ అయిదారు సినిమాల్లో సక్సెస్ఫుల్ హీరో అనిపించుకుని తరవాత సడన్గా ప్రొడక్షన్లోకి దిగిపోయాడు. చాలా సక్సెస్ఫుల్ నిర్మాతేగాక రెండు మూడు హోటల్స్ కి యజమాని కూడా అయ్యాడు.
“ఫస్ట్ పిక్చర్ హిట్. ఆ వూపులోనే రెండో పిక్చర్కి సంతకం పెట్టాను. మొదటిది అల్లరి చిల్లరగా మొదలయ్యే హీరో వేషం అని చెప్పాగా. రెండోది ‘యాక్షన్’తో మొదలౌతుంది. హెవీ యాక్షన్ పేక్డ్ సినిమా!”
“అవును ఆ సినిమా నేను చూశాను. హీరోగా మీరు ఎంత బాగా డాన్సులూ, ఫైట్లూ చేసినా ఏదో ‘లోపం’ వుంది అనిపించింది అప్పుడు. బహుశా మీరు హార్ట్ ఫుల్గా చెయ్యలేదేమో అనుకున్నాను. అదీగాక హీరోయిన్కీ, మీకూ బాడీ లాంగ్వేజ్ కుదర్లేదు. చెప్పాను. నిజంగా ఆ స్టోరీ మంచిది మరో హీరో ఎవరన్నా ట్రై చేస్తే అదే సినిమా అలానే తీస్తే, ఇప్పటికీ సూపర్ హిట్ అవుతుంది.’’ అన్నా . ప్రసాద్ ఎంత బాగా చేసినా అది ఎబౌ ఏవరేజ్ సినిమాగా మాత్రమే నిలిచింది.
“మీరన్నది నిజం. నాకెందుకో ఆ సినిమా అంతా నేను కృత్రిమంగానే చేస్తున్నట్టే అనిపించేది. సినిమా హీరోయిన్ నాకంటే సీనియర్, సక్సెస్ చూసిన మనిషి కావడంతో తనో మెట్టు ‘ఎత్తున’ వున్నట్టు భావించుకుంటూ నన్ను ‘బచ్చా’ గాడిలాగా చూసేది. నేను ఫ్రీగా చెయ్యకపోవడానికి అదీ ఓ కారణమే!” తలపంకించి అన్నాడు ప్రసాద్.
“పోనీ ఆ విషయం మీరు డైరెక్టరుకో, ప్రొడ్యూసర్కో చెబితే బాగుండేదేమో!!” అన్నాను.
“హా..హా..హా.. షీ యీజ్ టూ కాలిక్యులేటివ్. ఎవర్నీ ఎలా ‘అలరించాలో’ ఆమెకి తెలుసు. అందుకే నా కంప్లైంట్లు పనికిరాలేదు” చాలా సేపటి తర్వాత ఫ్రీగా అదివరకులా నవ్వాడు ప్రసాద్.
నాకూ నవ్వొచ్చింది. ఓ హీరోగారు ప్రేమగా ఓ హీరోయిన్కి ‘ప్రొడ్యూసర్ డబ్బుల్తో ‘కారు’ బహూకరిస్తే, మరో ప్రొడ్యూసర్ ఓ హీరోయిన్కి ఏకంగా కారూ, బంగళా రెండూ సమర్పించాడు. బోంబే నటీమణులు చాలా నాజూగ్గా లాగేస్తారు. దేన్నైనా….! సరే తమిళం వాళ్లూ తెలివైనవాళ్లే…. ఫీల్డులో పిచ్చివాళ్లు ఎవరంటే మన తెలుగు హీరోయిన్లే.
“ఆ సినిమా తరవాత రెండు మూడు సినిమాల్లో హీరో ఆఫర్ వచ్చినా నేను ఒప్పుకోలేదు. కారణం అవన్నీ మళ్లీ యాక్షన్ పిక్చర్లు. అప్పుడు డైరెక్టర్ త్రిమూర్తి నా దగ్గరికొచ్చి ఓ ‘కేరక్టర్ ‘ రోల్ చెయ్యమని అడిగాడు. అప్పటికే నరేన్, సతీష్, జీవి, కాంతు, అందరూ హీరోలుగా బుక్ అయిపోయారు. నేను చెయ్యాల్సింది కూడా ఓ సీనియర్ హీరోతో ఫ్రెండ్లీగా ఆల్మోస్ట్ అన్ని సీన్లలోనూ వుండే రోల్ కావటంతో ఒప్పుకున్నాను. రెండు సీన్లు అయ్యాక తెలిసిపోయింది ఏదో కొత్తగా నన్ను నేను మలుచుకోకపోతే ఆ హీరో ముందు నిలబడలేనని. అందుకే నా గెటప్ ని చిత్రంగా మార్చుకున్నా. డైరెక్టరుకీ, హీరోకీ కూడా అది నచ్చి ఆ రెండు సీన్లనీ రీషూట్ చేశారు. పిక్చర్ రిలీజైంది. ఓవర్నైట్ నేను స్టార్ ఆర్టిస్ట్ ని అయిపోయా. హీరోలైన నా ఫ్రెండ్స్ అందరూ నా కాల్షీట్ల కోసం రిక్వస్టు చెయ్యడం మొదలెట్టారు..!” మళ్లీ చిరపుంజి వర్షం జ్ఞాపకం వచ్చింది.
“సుమిత్రతో మీ రిలేషన్?” కావాలనే అడిగా. ఆ విషయం ఫీల్డులో అందరికీ తెలిసిందే గనక అడిగినా ఫరవాలేదు అనిపించింది.
“అవును. అది ఎఫైర్ స్థితి నించి పెళ్లి దాకా వచ్చింది. బహుశా పెళ్లికి కూడా సిద్ధపడ్డానేమో. కానీ ఆగిపోయాను. కారణం తను నా మీద ‘హక్కు’ వున్నట్టు ప్రయత్నించడమే!” కొంచెం ఎమోషనల్ అయ్యాడు ప్రసాదు.
“అంటే?” కుతూహలంగా అడిగాను. ఇక్కడ ఓ విషయాన్ని స్పష్టంగా చెప్పాలి. సామాన్యుల జీవితాల్లో ఏం జరిగినా ఎవరూ పెద్దగా పట్టించుకోరు. అదే సెలెబ్రిటీల విషయంలో వేరు. సెలెబ్రిటీలు కూడా మామూలు మనుషులేనని వాళ్లకీ ‘ఉద్వేగాలూ, ఉద్రేకాలూ ఉంటాయనీ జనాలు అనుకోరు. కళాకారులంతా చాలా సెన్సిటివ్ మనుషులు. ప్రతి చిన్నదానికీ విపరీతంగా స్పందిస్తారు. అందుకే కళాకారుల జీవితాల్లో చాలా ఆత్మహత్యలూ, ప్రేమ వైఫల్యాలూ కనబడేది.
“భయ్యా, ప్రేమ అంటే అధికారం కాదు. ప్రేమ అంటే హక్కు కాదు. ప్రేమ అంటే స్వార్ధం కాదు. ప్రేమ అంటే పొసెసివ్నెస్ కాదు. ప్రేమ అంటే అహంకారం కాదు. ప్రేమ అంటే ఇచ్చిపుచ్చుకునేది అంతకన్నా కాదు. నా దృష్టిలో ప్రేమ ప్రేమే. దానికి సాటి అయినదో, పోల్చదగినదో మరొకటి సృష్టిలో లేదు. సుమీని నేను ప్రేమించిన మాట వాస్తవం. ఎంతగా అంటే ఆమెకి అంతకుముందే కొందరితో శారీరక సంబంధాలు వున్నాయని తెలిసికూడా, నేను సిన్సియర్గానే వున్నానని యీ క్షణంలోనూ గుండె మీద చెయ్యి వేసుకుని చెప్పగలను. మొదట్లో తనూ ప్రేమగానే ఉండేది. నేనెప్పుడైతే సినిమా సినిమాకీ ఎవరికీ అందనంత ఎత్తుకి ఎదుగుతున్నానో అప్పుడే ఆమెకి ఓ రకమైన ఇన్సెక్యూరిటీ మొదలైంది. మరే నటి అయినా నన్ను ముగ్గులోకి దించేస్తుందేమో అన్న సందేహంతో నా మీద ‘నిఘా’ పెట్టింది. తనూ ‘నటి’ అయినా జనాలు గుర్తించేంతగా గుర్తింపు పొందలేదు. తనకి అందం వున్న మాట వాస్తవమే అయినా, నటనలో ఏవరేజ్.. అంతే కాదు, తను చాలా పర్ఫెక్ట్ అనుకునే ‘మెంటాలిటీ .” ఆగాడు.
తలుపు తీసుకుని రూంబాయ్ వచ్చాడు. అతనికి హార్లిక్సు, నాకు కాఫీ తెచ్చాడు. టేబుల్ మీద పెట్టి, “నా డ్యూటీ ఇంకో రెండు గంటలే సార్…!!” అని నా వంక చూసి చెప్పాడు. నేను తల పంకించాను.
“ఔట్డోర్ షూటింగ్ వెళ్ళి రెండ్రోజులు కాగానే జ్వరం అనో, గుండెనెప్పి అనో అరగంటకోసారి ఫోన్ చేసేది. తీరా కంగారుపడి ప్రొడ్యూసర్ ని నానా రిక్వెస్టులూ చేసి ఆమె ఇంటికెల్తే, ‘నిన్ను మిస్సవుతున్నాను ప్రసాద్. అందుకే ‘ అని నవ్వేది. ఇండస్ట్రీలో వుంటూ, ఇండస్ట్రీ గురించి తెలిసీ ఇట్లాంటి వెధవ్వేషాలు వేస్తుంటే ఏమనాలీ?
మొదట్లో సైలెంటుగా వూరుకున్నాను. ఆ తరవాత అంటే, నా మీద నిఘాలూ, యీ చండాలపు ‘జబ్బు’ కాల్సూ ఎక్కువయ్యాక ఓ రోజున వాళ్లైంటికెళ్లి ‘నిన్ను భరించడం నా వల్ల కాదనీ, మన మధ్య ఇక ఏ సంబంధానికీ తావు లేదనీ నిర్మొహమాటంగా చెప్పేసాను” మెల్లిగా హార్లిక్స్ గ్లాసు పైకెత్తి అన్నాడు. మరో అయిదు నిముషాలు మౌనసముద్రంలో కలిసాయి.
“నేను ఎంత అమాయకుడ్నంటే , లోకం తీరు నాకు తెలీదు. తెలిస్తే వాళ్లింటికి వెళ్లి మరీ ఎందుకు చెబుతానూ? నా అపార్ట్ మెంట్కి తిరిగి వచ్చిన గంటన్నర సేపట్లో పోలీసులు వచ్చారు. నన్ను బలవంతంగా జీప్ ఎక్కించారు. కారణం ఏమిటంటే, నా వేధింపులు భరించలేక సుమిత్ర సూయిసైడ్ అటెంప్ట్ చేసిందిట..” పగలబడి నవ్వాడు. ఆ రోజులు నాకు బాగా గుర్తున్నాయి. ‘K’ అనే హీరో తన పలుకుబడి వుపయోగించి ప్రసాద్ని బెయిల్ మీద బయటకు తెచ్చాడు. ఆ లోపులో ఎల్లో పత్రికలు ఎంత బురద జల్లాలో అంతా జల్లాయి. చాలా మంది నటీమణులు తాము ప్రేమించినవాడ్ని లొంగదీయడానికి ఇటువంటి చీప్ ట్రిక్స్కి పాల్పడతారు. రెండో మూడో నిద్రమాత్రలు, అదీ ప్రాణహాని కలగదని పూర్తిగా నిర్ధారించుకుని వేసేసుకోవడం, స్నేహితులకి ఫోన్ చేసి ఆ విషయం చెప్పడం, వాళ్లు పత్రికలకి విషయం లీక్ చేసి పోలీసులకు ఇన్ఫాం చెయ్యడంతో సదరు నటుడు చచ్చినట్టు తలొగ్గడం జరుగుతుంది.
ప్రసాద్ విషయంలో ‘K’ పలుకుబడేగాక దైవబలం తోడైంది. సుమిత్ర వేసుకుంది నిరపయాకరమైన మోతాదులోనని రుజువైంది. అదీగాక ఆమె ప్రేమ పేరుతో ప్రసాద్ని హింసించడం కూడా ఇద్దరు ముగ్గురు ప్రొడ్యూసర్ల వాంగ్మూలంలో రుజువైంది. అంతవరకూ నాకు తెలుసు.
” ఆ విషయం నాకు తెలుసు. అప్పుడే మీరు మీ పేరెంట్స్ కుదిర్చిన సంబంధం…” ఆగాను.
“అవును. ఫీల్డులో మగవాళ్లకి పెళ్లి అవడం కూడా ఓ రక్షక కవచంలాంటిదే. కానీ, జీవితంలో నేను చేసిన తప్పు వెంటనే పెళ్లి చేసుకోవడం. ఓ పక్కన పత్రికలూ, చానల్సూ ఇంత ఘోషించాక ఏ అమ్మాయి మాత్రం నమ్మకంగా వుంటుందీ. సినిమా నటుడ్నని అందునా స్టార్ ఆర్టిస్ట్ అంటే ఆల్మోస్ట్ హీరోతో సమానమైన వాడ్ననీ నా మీద క్రేజ్ పెంచుకుని రోహిణి, అదే నా భార్య.. పెళ్లికి ఒప్పుకుంది. ఎప్పుడైతే భార్యగా ఇంట్లో అడుగు పెట్టిందో ఆనాడే మరో హింస మొదలైంది..” మళ్లీ కాసేపు నిశ్శబ్దం.
“తొలిరాత్రే అడిగింది.. సుమిత్రకీ నాకు ఇంకా రిలేషన్ వుందా అని?” సైలెంటయ్యాడు ప్రసాద్ మళ్లీ. నాకు జాలేసింది. కానీ చెప్పడానికి ఏముందీ? నా మనిషీ, నా మొగుడూ, నాదీ అనే పదాలు వినడానికి బాగుంతాయి. కానీ అవి కంటికి కనపడని భయంకరమైన ‘చెరసాలలు’ అని అనుభవిస్తేగానీ అర్ధం కాదు.
“ఓ పక్క పెద్దవాళ్లయిన నా పేరెంట్స్, మరో పక్క క్షణం తీరిక లేని ప్రొఫెషన్, మరో పక్క అనుమానంతో నా మనసుని తినేసే భార్య.. వీటితో సతమతమైపోయా. మెల్లగా మ౦దుకి అలవాటు పడ్డాను. అయితే ఫుల్ బాటిల్స్ లాగించేంత అలవాటు కాలా. నేను చేసిన తప్పల్లా తాగేసి ఏమీ తినకుండా మత్తుగా మంచం మీద ఒరిగిపోయేవాడ్ని. తరవాత తెలిసింది. తాగాక ఏదీ తినకుండా వుంటే తాగుడే మనని తినేస్తుందని. అదే జరిగింది. అయితే అందులోంచి బయటపడే ప్రయత్నం చెయ్యకపోలేదు..” ఆగాడు ప్రసాదు.
“కేరళ వెళ్లారుగా!” అన్నాను.
“అవును. రెండు నెలలపాటు చక్కని ట్రీట్మెంట్ తీసుకున్నా. ఒంటరిగా ఓ ఆయుర్వేద ఆశ్రమంలో వున్న ఆ రెండు నెలలూ నా జీవితంలో అద్భుతమైనవి..” ప్రసాద్ కళ్లు మెరిశాయి.
” ఓ మాట చెప్పనా భయ్యా… అందరూ మనవాళ్లనే అనుకుంటాం. అదేమీ తప్పు కాదు. కానీ, ఎవరి స్వార్ధం వాళ్లు చూసుకుంటారని మాత్రం మనం అనుకోము. అదే తప్పు. నేను తిరిగి వచ్చేసరికి నాతో పాటు ఇన్స్టిట్యూట్లో వుండి హీరోలైన నా ఫ్రెండ్సే నన్ను వాళ్ల సినిమాల్లోంచి తొలగించారు. కారణం వాళ్లకంటే నాకు పేరు ఎక్కువ రావడం”
ఇది ముమ్మాటికి నిజం. ఇలాంటి రాజకీయాలకి చాలా మంది బలి అయిపోతాం. మనతో వుంటూ మనకి ఏ ఏ సినిమాల్లొ అవకాశాలు వచ్చాయో మనని అడిగి తెలుసుకుంటూ, చాలా తెలివిగా వాటిని తమ వేపుకి తిప్పుకుని (అవసరం అయితే ఫ్రీగా వర్క్ చేసి కూడా) మనని ముంచే మహామహులు ఎందరో. అయితే వాళ్లు నిలబడగలరా అంటే అదీ వుండదు. నిలబడటానికి ‘శక్తి’ ఎక్కడిదీ?
“నేను వూళ్ళోలేని రెండు నెలల సమయమూ , నా స్థానాన్ని ఎప్పుడు భర్తీ చేద్దామా అని ఎదురు చూపులు చూస్తున్న మిగతా వాళ్లకి ఓ గొప్ప వరంగా మారింది. అర్జంటుగా వాళ్లు నా ప్లేస్లో బుక్కయ్యారు. తిరిగి వచ్చాక చూస్తే ఒక్కటంటే ఒక్క సినిమా కూడా నాకు లేదు. నా ఫ్రెండ్స్ దగ్గరికి పర్సనల్గా వెళ్లి కలిశా. కొందరి ‘సారీరా.. అది డైరెక్టర్ నిర్ణయం’ అని ఓపన్గా చైబితే మరికొందరు ఇంట్లో వుండి కూడా ‘లేమని’ మొహం చాటేశారు. అది నాకు తెలుసు. ఈ ఇండస్ట్రీలో కెరీర్ పాలు పొంగినట్టు పొంగుతుంది. అలానే ఠప్పున చల్లారీపోతూంది. ఎందుకూ? అనే ప్రశ్నకి సమాధానం మాత్రం దొరకదు.’’’’
“భయ్యా.. మొదట్నించీ నేను కాస్త ఖర్చు మనిషినే. అంటే నాకోసం నేను ఖర్చుపెట్టుకునే స్వార్ధపరుడ్ని కాదు. కాలేజీలో వుండగా ఫ్రెండ్స్ కోసం తెగ ఖర్చు పెట్టేవాడ్ని. ప్రైమ్ లో వుండగా రోజూ నా ఇన్స్టిట్యూట్ ఫ్రెండ్స్ ఎంత పెద్ద హీరోలైనా, డ్రింక్స్ ఖర్చూ, ఫుడ్ ఖర్చూ నేనే పెట్టేవాడ్ని. ఇప్పుడు తెలుస్తోంది. అసలు వాళ్లు ఏనాడూ చిల్లుపైసా జేబులోంచి తీసే ప్రయత్నమే చెయ్యలేదని. ఓకే. కొండమీద పడ్డ వర్షం నాలుగు వైపులకీ జారిపోయి కొండ మళ్లీ పొడిబారుతుందనే సామెతలాగ, నా జీవితంలోనూ సంపాయించిన లెక్కలేనంత సంపాదన నా చుట్టాలకీ, పక్కాల పెళ్ళిళ్లకీ, చదువులకీ, నా భార్య కోరిన సెక్యూరిటీలకీ జారిపోయింది. ఇప్పుడు.. ఇక్కడ.. యీ గదిలో ఇలా వంటరిగా, అయినా హాయిగా కూర్చున్నా.. రేపేమవుతుందో నాకూ తెలీదు. చాలామంది వొచ్చారు. వెళ్లారు. మరికొందరు కూడా వస్తారూ, వెళ్తారూ,త్వరలో కలుద్దాం అంటారు . ఆ ‘త్వరలో’ అన్నది రోజులు కావొచ్చు. నెలలూ కావొచ్చు.. మిత్రమా.. ఓ ‘జీవితమూ’ కావొచ్చు. ఏమైనా మరోసారి మళ్లీ నా జీవితంలోకి తొంగి చూసుకున్నాను. మూసిన తలుపులు చాలానే ఉన్నాయి. మళ్లీ మనం కలిస్తే వాటన్నింటినీ కూడా ఓపెన్ చేద్దాం..ప్రస్తుతానికి ఇంతే!” లేచి నిలబడి అన్నాడు ప్రసాదు. అతన్ని అతని గదిలో ఒదిలిపెట్టాను.
నిజమే మళ్లీ కలిస్తే మరెన్నో తలుపులు తెరుచుకుంటాయి. వేచి చూద్దాం.
(కొన్ని సంఘటనల సమాహారమే ప్రసాద్ కధ . ఒక్క రిక్వస్ట్ …..మందు తాగొచ్చు ,కానీ మందుకి బానిస కావొద్దు .సమస్యలకి పరిష్కారం మందులో దొరకదు . జీవితం అన్నిటికన్నా విలువైనది , ‘’విజయం’’కన్నా కూడా .)
కానీ చెప్పడానికి ఏముందీ? నా మనిషీ, నా మొగుడూ, నాదీ అనే పదాలు వినడానికి బాగుంతాయి. కానీ అవి కంటికి కనపడని భయంకరమైన ‘చెరసాలలు’ అని అనుభవిస్తేగానీ అర్ధం కాదు.
చేదు నిజాలు
ధన్యవాదాలు DR రాజేంద్ర ప్రసాద్ గారూ
ఏ జీవైనా చివరకు జీవితాన్నిసజావుగా మలుచుకోలేని
బు(డ్డి)ద్ధి జీవుల కధల సారాంశం, నీతి చివరకు ఇంతే.
జీవి.తంలో ఎదగటమంటే ఎదుటివాణ్ణి చిదమటమనే
సూత్రం తెలియనివాళ్ళకు చిత్రసీమ లాయకీ కాదని,
ఓ నాటికి గోడపై చిరిగిన చిత్రం గానే మిగులుతామని
తెలియు జ్ఞానం లేక ఆ మంటకి ఆకర్షితులౌతూ పొగచూరి,
మసిబారి పోవడం ఈ చిత్రాల కడపటి చిత్రం, చిత్రలోక విచిత్రం
నిత్య చిత్రం …
మీరన్నది సత్యం NM రావు గారూ …….