మధుర హృదయం

సంపంగి, వేశ్య, 18 ఏళ్లది
ఆమె తల్లి

తల్లి: ఒసే సంపంగీ, రామినీడు లాంటి రసికుడు మళ్ళీ తారసపడితే, అంకాలమ్మ తల్లికి ఒక మేకను బలి ఇవ్వొచ్చు. గోపాలస్వామి గుడికి ఒక మంచి ఆవుదూడను దానం చెయ్యొచ్చు. సంపదలిచ్చే తల్లి కనకమాలక్ష్మికి పూల కిరీటం చేయించొచ్చు. మొత్తానికి దేవుడి దయవల్ల హాయిగా ఉన్నాం.
వాడివల్ల మనకొరిగి పడిందేమిటో ఇప్పటికైనా అర్థమైందా? ఏనాడూ ఒక్క పైసా ఇచ్చిన పాపాన పోలేదు. ఒక్క గుడ్డముక్క కొన్నది లేదు. ఒక జత చెప్పులైనా ఇచ్చింది లేదు. కనీసం కాస్త మంచి సెంటు బుడ్లైనా తెచ్చి పెట్టింది లేదు. వాడిచ్చిందల్లా, శుష్క వాగ్దానాలూ, శూన్య హస్తాలూ, నిష్ఫలమైన ఆశలు. ఎప్పుడు చూసినా ‘మా అయ్య చచ్చి ఎస్టేటు నా చేతికొస్తే అంతా నీదే’ అని గొణగడం తప్ప ఇచ్చిందీ లేదు, చచ్చిందీ లేదు. ఏంటీ, నిన్ను చట్టప్రకారం పెళ్ళాడతానని ప్రమాణం చేశాడా?
సంపంగి: అవునమ్మా! అందరు దేవుళ్ళ మీదా ప్రమాణం చేశాడు.
తల్లి: నువ్వదంతా నిజమని నమ్మేశావా? మొన్నొక రోజు వాడేదో అప్పు తీర్చాలంటే నీ ఉంగరం తీసిచ్చేశావు. నాకొక్కమాట చెప్పలేదు. వాడది అమ్ముకొని తాగేశాడు. జంటపేట గొలుసుకూ అదే గతి పట్టించావు. నాలుగు సవర్ల గొలుసు. తెనాలిలో మంచి కంసాలి ఉన్నాడంటే, మల్లేశాన్ని పురమాయించి తెప్పించానది. ఇప్పటికైనా రామినీడు మనకివ్వాల్సింది ఇస్తే బాగుంటుంది. అతను నీకిచ్చిన పట్టు బట్టల గురించి ప్రత్యేకంగా నేను చెప్పేదేమీ లేదు. అవి ఏ విటుడైనా సాధారణంగా ఇచ్చేవే! ఏమైనా రామినీడు గొప్ప విటుడేమీ కాదు.
సంపంగి: కానీ, అతను చాలా అందగాడమ్మా. ఎప్పుడూ గడ్డం పెరగనివ్వడు. నన్ను ప్రేమిస్తున్నానని చెప్తాడు. అలా చెప్పే టప్పుడు తరచూ కళ్ళెంట నీళ్ళు పెట్టుకుంటాడు. పైగా అతను జమీందారు భూపతిరాజు కొడుకు. దేవుడు మేలు చేసి ఆ ముసలాయన చచ్చిపోయిన మరుక్షణమే మేము పెళ్లి చేసుకుంటాం.
తల్లి: (వ్యంగ్యంగా) సరేనమ్మా సంపంగీ, మనకు చెప్పులు కావాల్సొస్తే, దుకాణం వాడు ‘రెండు వరహా లివ్వండి’ అంటాడు; మనమేమో, ‘అయ్యో, మా దగ్గర డబ్బు లేదు, ఆశలున్నాయి, కాసిని తీసుకొని చెప్పులివ్వు’ అనాలి. కిరాణా కొట్టు వాడు బియ్యం ఖరీదు ఇవ్వమని కబురు పెడతాడు; మనం ‘కాస్త ఆగండి. భూపతిరాజు త్వరలో చచ్చిపోతాడు. మా అమ్మాయితో అతని కొడుకు పెళ్లి కాగానే మీ బాకీ చెల్లిస్తాం’ అనాలి. సిగ్గులేదంటే నీకు? ఊళ్ళో ఇంతమంది సానులున్నారు. ఒక జత చెవిపోగులు, ఒక నెక్లేసు, కనీసం ఒక ఖరీదైన బట్టల జత లేనిది నువ్వు గాక మరెవ్వతైనా ఉందా?
సంపంగి: నేనెందుకు సిగ్గు పడాలమ్మా? వాళ్ళేమైనా నాకంటే అందంగా ఉన్నారనా, సంతోషంగా ఉన్నారనా?
తల్లి: కాకపోవచ్చు. కానీ వాళ్ళు నీకంటే తెలివైన వాళ్ళు. వాళ్ళ పనేంటో వాళ్లకు బాగా తెలుసు. విటుల పొగడ్తలకు వాళ్ళు లొంగిపోరు. నువ్వు రామినీడుకి కట్టుకున్న భార్యలాగా చాలా విశ్వాసంతో ఉంటున్నావు. మరో మనిషిని కన్నెత్తి చూడట్లేదు. అదే నీతో సమస్యగా ఉంది. మొన్నటికి మొన్న ఆ గొల్లపాలెం కుర్రాడు రెండొందల వరహాలు ఇస్తానని వచ్చాడు. వాడి పొలంలో పంట మొత్తం అమ్మితే వచ్చిన సొమ్ము అది. ఆ కుర్రాడు కూడా నీటుగా గడ్డం గీసుకొనే ఉన్నాడు. నువ్వు వాణ్ని ఎగతాళి చేసి పంపేసి నీ మన్మధుడు రామినీడుతో పడుకున్నావు.
సంపంగి: అమ్మా, నువ్వు లక్ష చెప్పు. రామినీడు స్థానంలో పేడకంపు కొట్టే ఆ గొల్లపాలెం వాణ్ని ఎలా అంగీకరిస్తాను? రామినీడు చర్మం మెత్తగా, మృదువుగా పట్టులా ఉంటుంది.
తల్లి: బాగుంది. గొల్లపాలెం వాడు పేడ కంపు కొట్టాడు. మరి మోతుబరి రంగయ్య కొడుకు రాజగోపాలాన్ని ఎందుకు వద్దన్నావు? ఒక్క రాత్రికి నూరు వరహాలిస్తానన్నాడతను. అతనందంగా లేడా? నాగరీకుడు కాదా? పోనీ, నువ్వు ప్రేమించిన బాలాకుమారుడి కంటే ఒక్కరోజైనా వయసులో పెద్దవాడా?
సంపంగి: నన్ను రాజగోపాలంతో చూస్తే, ఇద్దర్నీ కలిపి చంపేస్తానన్నాడు రామినీడు.
తల్లి: ఆహా ఏం బడాయి? ఇట్లా ఐతే నువ్విక వేరే విటుల్ని చూడాల్సిన పనిలేదు. పతివ్రతవై పోవచ్చు. ఈ తళుకు బట్టలు మానేసి గుళ్ళో అమ్మవారిలా తయారవ్వొచ్చు. సరే, వదిలేయ్! ఇవాళ కాముని పున్నమి కదా, నీ ప్రియుడు పండక్కేమి కానుక ఇచ్చాడు?
సంపంగి: నీకెప్పుడూ డబ్బు రంధేనామ్మా? ఏమిచ్చాడు, ఏమివ్వబోతాడు? ఇదే గోలా? అతడు తన్ను తాను నాకర్పించేసు కున్నాడు. అంతకంటే ఎక్కువ పొందగలిగిన వేశ్యలెవరున్నారు? అరె… ఊరుకోమ్మా, ఏడవకు! వాళ్ళ నాన్న ఇవాళ పెద్ద మొత్తంలో డబ్బిస్తానన్నాడట. అది మొత్తం నాకే ఇస్తానన్నాడు. అతను చాలా ఉదారుడమ్మా! భయపడకు.
తల్లి: ఇదింకో అబద్ధం కాకుండా ఉంటే బాగుండు. నామాటలు గుర్తుపెట్టుకోవే సంపంగీ! ఏదో ఒకరోజు నీ తెలివి తక్కువ తనాన్ని నీకు గుర్తు చేసే సందర్భమొకటి తారసపడుతుంది.