వర్చస్వి
ఎందుకా దిగులు?
సంద్రపు వాలుగాలి నీకోసం మంద్రంగా
వీస్తూ వచ్చి నీ భుజం తడుతుంటే!
ఎందుకా క్షోభ?
నీ వెతల్ని కరిగిస్తూ వెన్నెల శీతల
శీకరాలు నీ తల నిమురుతుంటే!
బేల చూపులిక దులుపు మరి-
పచ్చిక నిన్ను మచ్చిక చేసుకుంటూ
తన పచ్చని వొళ్ళో జోల పాడుతోందిగా!
కంట ఆ వెచ్చని తడి తుడిచేయ్-
పచ్చని పంట చేను తన పమిటతో
అద్ది ఓదారుస్తానంటోందిగా!
లేచి నిలబడి అడుగేయ్-
అడుగడుగూ దుమ్మురేగేలా
జయమ్ము తథ్యమ్ము అంటోందిగా అమ్మ ధాత్రి!
అయిదు వేళ్లూ బిగించు-
రెప్పవాల్చకుండా చూస్తోందిగా
ఆ కొండ నీ పిడికిట్లో పిండి పిండి కావాలని!
శుభాన్ని నిబ్బరంగా శ్వాసించు మరి-
ఆ వెర్రిగాలి నీ ఊపిరిలో
లయగా ఊగాలని తబ్బిబ్బవుతోందిగా!
*
“ఆ కొండ నీ పిడికిట్లో పిండి పిండి కావాలని!”
కవిత బావుంది వర్చస్వి గారు.
కవిత నచ్చినందుకు ధన్యవాదాలు ఎమెస్కే గారూ!
గుప్పెడు అక్షరాలు పిడికెడు గుండెకి గంపెడు విశ్వాసం అందిచ్చిందిచాల బాగుంది
ధన్యవాదాలు వాసవి గారు! మీ చిటికెడు అక్షరాలు కూడా నాకు గంపెడు బలాన్నిచ్చింది సుమా!