ఓ కురుక్షేత్ర సైనికుడి డైరీ -2

సిద్ధార్థ గౌతమ్

Goutham

రెండవ రోజు రాత్రి బట్టలు మార్చుకొని పడుకుందామని అనుకుంటుండగా పిలుపు వచ్చింది. మా సేనాని సమూహంలో ఉన్న సైనికులనందరినీ రమ్మన్నట్టున్నారు. అందరూ వరుసగా నిలబడ్డాము. అందరినీ ఆకాశం  వైపు చూడమన్నాడు సేనాని. చందమామ…సగం మూత పెట్టిన కుండ లోపలి పాలలా కనబడుతున్నాడు.

“రేపు సర్వ పాండవ సైన్యం అర్ధ చంద్రాకారం లో నిలబడి పోరాడబోతోంది. మన సమూహం ఎడమ వైపు నుంచి దాడి చేయాలి…” 

అని ఎవరెవరు ఏ  స్థానం లో నిలబడాలో వివరించాడు.

నన్ను  ఎడమవైపు చివర్లో నిలబెట్టాడు.

ఎవరి పక్కన ఎవరు నిలబడాలో గుర్తుంచుకున్నాము.

 కాస్త దూరం లో పాండవ సైన్యం లోని మిగతా సేనానులు తమ తమ సమూహాలకు సూచనలిస్తున్నారు.

మా సేనాని ఆవలించాడు.

 పాపం ఎంత అలసిపోయాడో. మమ్మల్ని వెళ్ళి విశ్రాంతి తీసుకొమ్మని చెప్పాడు.

నాకు అలసటగా ఉన్నా నిద్ర పట్టలేదు. గుడారం బయటికొచ్చి మళ్ళీ చంద్రుడిని చూసాను.

మేఘాలు కప్పేసాయి.  అర్థ  చంద్రాకరం కన్నా ఈ మేఘాల ఆకారం లోనిలబడితే బావుంటుందనిపించింది.

ఈ కొత్త ఆలోచన రేపు రాత్రి సేనాని తో చెప్పాలి.

చిన్నప్పుడు ఆరుబయట పడుకుని చండ్రుడిని చూస్తూ కబుర్లు చెప్పుకున్న రోజులు గుర్తొచ్చాయి. అప్పుడు చందమామలో కుందేలుని చూసాము, చిన్న పిల్లాడికి అన్నం తినిపిస్తున్న అమ్మమ్మ ని చూసాము. యుధ్ధం లో శత్రువులని చంపటానికి కూడా చంద్రుడు ఉపయోగపడతాడని ఊహించలేదు. మేఘాల చాటున ఎర్రగా కనబడ్డాడు చంద్రుడు. వెళ్ళిపడుకున్నాను.

మూడవ రోజు –

రాత్రి మాకు ఇచ్చిన సూచనల ప్రకారం అర్ధచంద్రాకారం లో నిలబడ్డాము. కౌరవులు కూడా రాత్రి భోజనాల తరువాత కొత్త వ్యూహాలు వేసుకున్నట్టున్నారు. గత రెండు రోజుల్లా కాకుండా కొత్త ఆకారం లో నిలబడ్డారు. నా వెనకాల ఉన్న సైనికుడు “గరుడాకారం లో దాడి చేయబోతున్నారు..” అన్నాడు.  మాకైతే ఎలా నిలబడాలో ఆకాశం లో ఉన్న చంద్రుడిని చూపించి చెప్పాడు మా సేనాని. మరి కౌరవ సైన్యానికి అంత చీకటి లో ఎగురుతున్న గద్ద లను చూపించి ఎలా  సూచనలిచ్చారో?

అర్జునుడి రథం నా పక్కన వచ్చి ఆగింది. చిన్నగా రెండు అడుగులు వేసి  కృష్ణుడి పాదాలను దూరం నుంచే నమస్కరించుకుని మళ్ళీ నా స్థానానికి  వచ్చాను. కుడి వైపు చూసాను. అటు చివర భీమసేనుడు, మధ్యలో  ధర్మరాజు. కౌరవుల వైపు భీష్మ  పితామహుడు అందరికన్నా ముందు నిలబడి ఉన్నారు. గత రెండు రోజులుగా నేను పోరాడుతున్నకురుసైనికుడు వెనకాల ఎక్కడో ఉన్నాడు. నేను చెయ్యి ఊపాను. వాడు చూడలేదు కాని, వాడి పక్కన నిలబడ్డ మరో సైనికుడు చూసాడు. తనూ చెయ్యి ఊపాడు. తన పక్కనున్న వాడిని పిలవమని సైగ చేసాను. నా తలకి చిన్న రాయి తగిలింది. ఎవరు కొట్టారా అని పక్కకి చూసాను. మా సేనాని…కోపంగా చూసాడు నన్ను.

యుధ్ధ భేరి మోగించే వాడు నా పక్కనే  నిలబడి మోగించాడు. నా చెవులు తూట్లు పడేలా శబ్దం. రెండు క్షణాల పాటు తల తిరిగినట్టు అనిపించింది. కౌరవ సైన్యం మొత్తం మా అర్జునుడి మీదకు రావటం చూసి తేరుకున్నాను. ముందుకురికాను. భయం వల్లనో, కోపం వల్లనో తెలియదు కాని..ఒళ్ళు తెలియకుండా పోరాడాను.

 అర్జునుడి మీదకు వస్తున్న బాణాలు, ఈటెలు ఆపటానికి నా చేతనైనంత ప్రయత్నించాను.

కానీ.. ఆయనకు  సహాయపడటానికి, ఆయన్ని కాపాడటానికి  ఆయన రథసారధి ఉన్నాడు. శత్రువులు  ఎంత మంది దాడి చేసినా, ఎలా దాడి చేసినా..ఒక మహాసముద్రం లోకి సన్నటి కాగడాలు విసిరినంత వ్యర్థం.

ఇంతలో “ఘటోత్కచుడు…ఘటోత్కచుడు” అని ఎవరో అరిస్తే అటు చూసాను. భీమసేనుడి పక్కన ఆయన పుత్రుడు. ఈయన గురించి ఎన్నో కథలు విన్నాను, ఒకసారి దూరం నుంచి చూసాను. ఆయన్ని చూడగానే అందరిలో నూతనోత్సాహం. అందరితో  పాటు నేనూ కేరింతలు కొట్టాను.

ఇవేవీ పట్టనట్టు ఆయన, భీమసేనుడు దుర్యోధనుడి వైపు ఉరికారు. నన్ను వాళ్ళ వెంట వెళ్ళమని మా సేనాని ఆదేశించాడు. తండ్రీ కొడుకులు కలిసి దుర్యోధనుడి రధాన్ని ధ్వంసం చేసారు. నేను కూడా ఆ రథ చక్రాన్ని కాస్త విరగ్గొట్టాను. దుర్యోధనుడి రథం వెనక్కు తిరిగింది. నేను వదలకుండా దాని వెంట పరిగెట్టాను.

దూరంగా వెళ్లి  ఆగాక..దుర్యోధనుడు తన అక్కసు భీష్మపితామహుడి పై చూపించాడు. ఆయనపాండవ పక్షపాతి అని, అందువలనే వాళ్ళకు ఏ హానీ జరగకుండా చూస్తున్నాడని అన్నాడు. భీష్మ పితామహుడికి కోపంకట్టలు తెంచుకుని వచ్చింది. ఆయన్ని అలా చూస్తుంటే నాకు వణుకు పుట్టింది.

ఒక సింహం లా పాండవ సైన్యం పైకి దూకాడు. మా సైనికులని ఊచకోత కోసాడు. అర్జునుడు ఆయనని అడ్డుకోవటం తో ఆ వినాశనం కాస్త తగ్గింది. సాయంత్రమయ్యింది.

ghatotkach

ఈ పూట చనిపోయిన సైనికుల శరీరాలకు దహన సంస్కారాలు చేయటానికి ఏర్పాట్లు చేస్తున్నాము. ఉదయం బధ్ధశత్రువులుగా కొట్టుకున్న ఇరువైపుల సైనికులు ఇప్పుడు ఒకళ్ళకొకళ్ళు సహాయం చేసుకుంటున్నారు. నా  భుజం మీద ఏదో చేయి తగిలితే వెనక్కి తిరిగి చూసాను.

నేను మొదటి రెండు రోజులు పోరాడిన కురుసైనికుడు.

“బ్రతికే ఉన్నావా?” అనడిగాడు. నేను నవ్వి, ఔనన్నట్టు తలూపాను. “ఈ రోజు భీష్ముడి ప్రభంజనం లో నువ్వు కూడా పోయావేమో అని భయపడ్డాను. రేపటి నుంచి కృష్ణుడి పక్కనే  ఉండు. ఆయనొక్కడే నిన్ను కాపాడగలడు. జాగ్రత్త.” అన్నాడు. “మరి నీ పరిస్థితేంటి?” అనడిగాను.

“కృష్ణుడు మీ వైపు ఉన్నాడని తెలిసిన రోజే నేను హతమవ్వటం ఖాయం అని నాకు అర్థమైపోయింది. మా మహారాజులు తప్పులు చేసారు, మీ మహారాజులు శపథాలు చేసారు. ఎవరిది తప్పు, ఎవరిది ఒప్పు అని ఆలోచించకుండా మనలాంటి వాళ్ళు విశ్వాసంగా యుధ్ధం చేయాలి. నేనిక వెళ్తాను. నిన్ను చూసిపోదామని వచ్చాను.” అని వెళ్ళిపోయాడు.

రాత్రి ఏమీ తినకుండా గుడారానికి వచ్చేసాను.

నాతో పాటు గుడారం లో ఉన్న సైనికుడు ఇంకా పడుకోలేదు. తన పాదానికి గుచ్చుకున్న ముల్లు తీసుకుంటూ ఉన్నాడు.

“నేను తీస్తాను లే..” అని కింద కూర్చుని తన పాదం నా మోకాలి మీద పెట్టుకుని ముల్లు తీసాను.

“యుధ్ధం ఎంత దారుణమైనది సోదరా..” అన్నాడు. నేను ఏమీ సమాధానమివ్వలేదు.

“ఈరోజు భీష్ముడిని చూసి చాలా బాధకలిగింది. ఈ యుద్ధానికి వచ్చింది నాకు తెలిసిన భీష్మ పితామహుడు కాదు. ఈయన ఎవరో రాక్షసుడు. ఆమాట కొస్తే మన ధర్మ రాజుని చూస్తున్నా అలానే అనిపిస్తోంది.

భీష్ముడు, ధర్మరాజు లాంటి  మంచివాళ్ళు, గొప్పవాళ్ళు..ఒకరిని ఒకరు చంపుకోవటానికి యుద్ధం  చేయటమేమిటి? అసలు ఈరోజు చనిపోయిన సైనికులలో ఎంతమంది చెడ్డవాళ్ళు?” అన్నాడు. నేను నిశ్శబ్దంగా   ఉండేసరికి తనూ మాటలు ఆపేసాడు.

నా మనసేమీ బాగోలేదు. ఇల్లు గుర్తొస్తోంది. కృష్ణ పరమాత్మా…రేపు నేను నిద్ర లేచేసరికి ఈ యుధ్ధం ఆపేయవూ?

నాలుగవ రోజు –

ఉదయం లేచినప్పటినుంచి ఎవ్వరితోనూ మాట్లాడలేదు నేను. ఆకలిగా ఉంటే రెండు పళ్ళు తిన్నాను. నిన్న జరిగిన విధ్వంసం ఇంకా నా తలలో తిరుగుతూ ఉంది. అయిష్టంగా నే బయలుదేరాను. యుధ్ధం మొదలు పెట్టింది నేను కాదు..దీనినిఆపే శక్తీ నాకు లేదు. ఆదేశించిన పని చేయటం మాత్రమే నా చేతిలో ఉంది. యుద్ధానికి   వచ్చే ముందు చంపటానికి, చావటానికి సిధ్ధపడే వచ్చాను. కాని, ఇంతటి మనస్తాపం ఉంటుందని నేను  ఊహించలేదు, ఎవ్వరూ చెప్పలేదు. నాకే ఇలా ఉంటే..పాపం పాండవుల పరిస్థితి ఎలా ఉందో?

ఈ రోజు అభిమన్యుడి మీదకొచ్చారు కౌరవ సైన్యం. ఒక్కడిని చేసి అందరూ చుట్టు ముట్టి దాడి చేస్తున్నారు. అన్యాయమనిపించింది.

అభిమన్యుడు..తనని దాడి చేసినవారిని, చేయనివారిని..వందల మందిని చంపేసాడు. అన్యాయమనిపించింది.

దుర్యోధనుడు తన మిగతా సైన్యాన్నంతా  అభిమన్యుడిని చంపమని పంపాడు. అన్యాయమనిపించింది.

భీముడు, అర్జునుడు వచ్చి అభిమన్యుడికి  సహాయంగా నిలబడి యుధ్ధం చేసారు. ఈసారి భీముడిని అంతమొందించటానికి కొన్ని వేల ఏనుగులను పంపాడు దుర్యోధనుడు. అన్యాయమనిపించింది.

భీముడు ఉగ్ర రూపం దాల్చి నోరు లేని ఆ ఏనుగులను తన గద తో పిండి చేసేసాడు. అన్యాయమనిపించింది.

ఈ ఆలోచనలతో నాకు పిచ్చెక్కేలా వుంది.

ఎటు పరిగెడుతున్నానో..ఎందుకు పరిగెడుతున్నానో తెలియటం లేదు. రెండు క్షణాలు ఆగాను. కాలి మీద ఏదో చీమ కుట్టినట్టు అనిపించింది. మళ్ళీ పరిగెట్టాను. ఇప్పుడు  తేలు కుట్టినట్టు అనిపిస్తోంది. ఆగి కాలి వైపు చూసుకున్నా. బాణం…నా మోకాలి కింద. అది చూడగానే అసలు నొప్పి తెలిసింది. భరించలేని నొప్పి.

 అసలు ఈ బాణం  ఎవరు వేసారా అని అటూ, ఇటూ చూసాను. కూలబడిపోయాను. “అమ్మా..” అన్నాను బిగ్గరగా. మా అమ్మకి వినబడదు. “కృష్ణా…” అని పేగులు తెగేలా అరిచాను. ఎప్పుడు కళ్ళు తిరిగి పడిపోయానో తెలియదు.

కళ్ళు తెరిచేసరికి నా గుడారంలో ఉన్నాను. పక్కన ఎవ్వరూ లేరు. లేవటానికి ప్రయత్నించాను. కాలు నొప్పి. కాలిలో దిగబడిన బాణం ఇప్పుడు లేదు. ఎవరో కట్టు కట్టారు. “మంచి నీళ్ళు” అన్నాను గట్టిగా. ఎవరో ఒకతను వచ్చి నీళ్ళు ఇచ్చాడు. “ఎవ్వరూ లేరా?” అనడిగాను. “అందరూ యుధ్ధానికి వెళ్ళారు. 

గాయపడిన వారిని చూస్తూ ఇక్కడే ఉండమని నాకు చెప్పారు. ఏమైనా తింటారా?” అనడిగాడు. వద్దని చెప్పాను. మా అమ్మ, నా భార్య పిల్లలు గుర్తొచ్చారు. ఏడుపొచ్చింది.

 నేను ఏడవటం చూసి ఆ నీళ్ళిచ్చినతను వెళ్ళిపోయాడు. 

ఎప్పుడు మళ్ళీ నిద్రలోకి జారుకున్నానో గుర్తు లేదు. 

*

మీ మాటలు

  1. చాలా ఆశక్తికరంగా ఉంది. కొనసాగించండి. forgotten empire lo nunez యుద్ద వర్ణణలు వీలైతే చదవండి.

  2. chaalaa baagundi, saadhaarana sainikudi konam, atani anubhavaalu chaduvutoo unte kottagaa aasaktiga undi

  3. రేగుపండు says:

    కదనరంగం లాంటి కథని మొదలెట్టి, కొనసాగింపక మధ్యలోనే ఆపివేసే రచయితలను కఠినంగా శిక్షించాలి!

  4. This is such a beautiful concept. I don’t understand why it had to be published in such a hurry, in such a half-baked manner. If the writer was in a rush to see this published, at least the editors should have taken time to see this work get bettered.

    Having known the writer’s incredible sense of humour, I expected this to be a sort of dark comedy, on the lines of works like Catch-22. This one too is interesting, to see someone being naive and sentimental enough to dedicate himself to an army!

    The good news is that there were many more fighters in kurukshetra. I hope the writer’s digs deep to get out more interesting diaries.

  5. Srivasthava says:

    చాల బాగుంది

Leave a Reply to రేగుపండు Cancel reply

*