చిగురించే… చేతివేళ్లు

మీ మాటలు

1. narsan b says:

   May 6, 2015 at 8:36 pm

   జీవితం కవిత్వం ఐనప్పుడు కన్నీళ్లు ఎర్రబడ్తై. నీ జీవనసారం అక్షరాలై నేటి కవిత్వాన్ని సంపన్నం చేయాలి

   Reply
2. Rekha jyothi says:

   May 6, 2015 at 9:01 pm

   ‘ .. నాన్న చేతి వేళ్ళకు, ఈ చేతి వేళ్ళ మధ్య కదలాడిన అక్షరాలకు ‘ నమస్సులు , so touchy :(

   Reply
3. srinivasarao says:

   May 6, 2015 at 10:45 pm

   Thank you narsan garu and rekhajyoti garu

   Reply
4. నిశీధి says:

   May 7, 2015 at 12:01 am

   వేళ్ళు నరికితే పచ్చని చెట్టు కూలుతుంది
   సగం తెగిన మా నాన్న చేతి వేళ్ళపైనే
   ఆశల పతాకమై చిగురించాల్సిన
   మా బతుకు చెట్టు మొండిగా నిలిచింది << జీవం ఉన్న వాక్యాలు

   Reply
5. jagadeesh mallipuram says:

   May 7, 2015 at 1:12 am

   మొయిద శ్రీని వాస్ కవిత్వం లో తడి వుంటుంది. అది చెమటే కావచ్చు… కన్నీళ్లే కావచ్చు. దాని లోతు మాత్రం సముద్రమంత. నిజానికి తెగిన వేళ్ల లోంచి మొండి చెట్టుని చూపించేడు కానీ …. ఆ వేళ్లు పట్టుకొని కవిత్వమై లేచిన వాడు కదా కవి. ఆ చేతి వేళ్లకి వందనం…. కవిత్వమా నీకూ వందనం.

   Reply
   • srinivasarao says:

     May 7, 2015 at 6:27 pm

     జగదీశ్ గారు చివరి వాక్యంలో ‘మొండి’ అనే పదం కష్టాలకు ఎదిరొడ్డి నిల్చోవడం అనే అర్ధంలో వాడాను. మొండిఘటం అని అంటాం కదా అలా. మొదటి వాక్యాలలో మొండి అనేది సగం తెగిన అనే అర్ధంలో వాడాను.

     Reply
6. paresh n doshi says:

   May 7, 2015 at 9:46 am

   కవిత చెయ్యాల్సిన పని హృదయాన్ని తాకడం, మెదడును మేల్కొలపటం అయితే మీ కవిత చేసిందదే. కీప్ ఇట్ అప్.

   Reply
7. srinivasarao says:

   May 7, 2015 at 10:46 am

   Thank you niseedhi garu jagadeesh garu paresh garu

   Reply
8. వాసుదేవ్ says:

   May 7, 2015 at 12:07 pm

   “ఆ వేళ్ళే…
   అక్షరమ్ముక్క” వేళ్లలోని తడిని అక్షరాల్లోకి మార్చగలటం అంత సులభమేమీ కాదని మరోసారి మీ దైన శైలిలో మళ్ళీ ప్రవచించారు శ్రీనివాస్ గారు. అసలు సిసలు కవిత.

   Reply
9. srinivasarao says:

   May 8, 2015 at 11:48 pm

   Thank you vasudev garu

   Reply