దాసరాజు రామారావు
ఏవో పాత మమకారాల తొణుకులలో పడి
ఆ వూరికి , ఆ ఇంటికి పోయిన –
కిచకిచ లాడుతూ రెండు పిచ్చుకలు
స్వాగతం పలికినయి చిత్రంగా..
విశాల ఆకాశపు అంచులను తాకినా
ఆ ఇంటి లోగిట్లోకి దూసుకురాందే
అవిట్కి మనసన పట్టదేమో
గమనిస్తే,
అవే ఆ ఇంటి రాజ్యమేలుతున్నట్లు…
ఇంటి నిండా మనుషులున్నా
వాటి మీదికే నా ఆశ్చర్యోన్మీలిత దృష్టంతా-
దండెం మీద అటు ఇటు ఉరుకుతూ
ముక్కులతో గిల్లుకుంటూ
రెక్కలల్లార్చుచూ, రెట్టలు వేస్తూ
క్షణ కాలం కుదురుగా వుండని
బుర్ బుర్ శబ్దాల వింత దృశ్యాల విన్యాసం
ఒక స్వేచ్చా ప్రియత్వ, అ పాత మధుర ప్రపంచాన్ని
పాదుకొల్పుతున్నట్లుగా –
గచ్చు అంచుకు వేలాడదీసిన ఉట్టిలో ఉంచిన
కంచుడులో
వడ్లను ఒలిచే కవితాత్మక నేర్పరులే అవి
ఇత్తడి బకెట్ కొసన నిలబడి ,
నీల్లల్లో తలను ముంచి , పెయ్యంతా చిలుకరించుకునే
చిలిపి పారవశ్యం-
మామూలుగా అనిపించే
సమయాలను, సన్నివేశాలను
Erase కాని అనుభూతులుగా మలుస్తున్నాయా అవి ..!
మళ్లేదో గుర్తుకోచ్చినట్లు
గోడకున్న అద్దంపై వాలి
తన ప్రతిబింబంతో కరచాలనం చేసుకొంటున్నట్లు
ముక్కుతో టకటక లాడిస్తూ,పద్యం చెబుతున్నట్లు..
అవి రెండే
పిడికిలంతా లేవు
ఇంటినిండా మోయలేని పండగ లాంటి సందడే
ఎవ్వరొచ్చినా ఆపిచ్చుకల ముచ్చటే
తిరుగు ప్రయాణం అన్యమనస్కంగానే –
వస్తూ వస్తూ రెండు ఉట్లు తెచ్చుకున్నా
నా నగర భవంతి ముందర వేలాడదీసేందుకు
కళ్ళు మూస్తే
నా తెల్లకాగితాల నిండా
అవే కదులుతున్నయి రాజసంగా
కళ్ళు తెరిస్తే
ముద్రిత అక్షరాలై ఎగురుతున్నయి
ఆ రెండు పిచ్చుకలకి
గుప్పెడు గింజలు వేయడమంటే
ప్రేమను పంచటానికి
ఒక చిరునామా మిగిలే వుందని తెలుపటానికే ….
—-
Too good .awesomely created images
థాంక్స్ నిశీధి గారు
థాంక్స్ నిశీధి గారు
థాంక్స్ నిశీధి గారు
** ఆ రెండు పిచ్చుకలకి
గుప్పెడు గింజలు వేయడమంటే
ప్రేమను పంచటానికి
ఒక చిరునామా మిగిలే వుందని తెలుపటానికే ….
—- **
దృశ్యం లో పదాలు కలిసిపోయి.. అందమైన కవిత ప్రకృతి పట్ల ప్రేమతో… బాగుంది..