[ Anne of Green Gables by Lucy Maud Montgomery ]
మాథ్యూ తలుపు తెరవగానే మెరిల్లా చర చరా నడుస్తూ ఎదురొచ్చింది. ఎర్రటి పొడుగాటి జడలతో, మిలమిలమంటున్న కళ్ళతో బిగుతైన గౌను లో ప్రత్యక్షమైన ఆ వింత శాల్తీని చూసి నిర్ఘాంతపోయింది.
” మాథ్యూ కుత్ బర్ట్ , ఎవరిది ? పిల్లాడేడీ ? ”
” పిల్లాడెవడూ లేడు, ఉన్నది ఈమే ” మాథ్యూ మొహం వేలాడేసుకుని పిల్లవైపు చూపించాడు…ఆమె పేరు కూడా కనుక్కోలేదని అప్పటికి తట్టింది అతనికి.
” ఏమిటీ …అబ్బాయి లేడా ? మనం అబ్బాయిని కదా పంపమన్నాం ? ”
” ఏమో మరి. మిసెస్ స్పెన్సర్ ఈమెనే రైల్లోంచి దింపి స్టేషన్ మాస్టర్ కి అప్పజెప్పిందట. అక్కడ వదిలేసి రాలేను గా, అది ఎవరి పొరబాటైనా ..”
” బాగానే ఉంది సంబడం ” మెరిల్లా చిరాకు పడింది.
పిల్ల , గుడ్లప్పగించి ఇద్దరి మొహాలూ మార్చి మార్చి చూస్తూ ఉంది…ఆమె మొహం మెల్లి మెల్లిగా వాడిపోయింది. ఒక్క పెట్టున అంతా అర్థమైపోయింది. సంచీ ని కిందికి వదిలేసి ఒక అడుగు ముందుకు వేసి కూలబడిపోయింది.
” నేను మీకు అక్కర్లేదా…! నేను మగపిల్లాడిని కాదు కాబట్టి ?నేనెప్పుడూ ఎవరికీ అక్కర్లేదు…నాకు ముందే తెలియాల్సింది…ఇదంతా అంత బావుంది, ఎంతోసేపు ఉండదని ! నన్నెవరూ కావాలనుకోరు..ఏం చెయ్యను, ఏడుపొస్తోంది నాకు..”
బావురుమంది. చేతుల్లో మొహం దాచుకుని వెక్కి వెక్కి ఏడ్చింది. మాథ్యూ , మెరిల్లా ఒకళ్ళ మొహాలొకళ్ళు చూసుకుంటూ అయోమయంగా ఉండిపోయారు. కాసేపటికి మెరిల్లా అంది …
” లేదులే. ఊరుకో .అంత ఏడవాల్సిన పనేముంది ?”
పిల్ల చప్పున తలెత్తింది…కన్నీళ్ళతో మొహం తడిసి పోయింది, పెదాలు వణుకుతున్నాయి . ” ఏడవాల్సినపని లేదా..ఎందుకు లేదూ ? మీరైనా ఇలాగే ఏడుస్తారు… మీరొక అనాథ అయిఉండి, ఒక ఇల్లు దొరికిందనుకున్నాక మీరు అబ్బాయి కాదు గనుక మిమ్మల్ని వద్దంటే. దేవుడా ! ఇంతకు మించిన బాధని నా జన్మలో ఎరగను ! ” రోషంగా అంది.
మెరిల్లా కొంచెం అయిష్టంగా నవ్వింది. ఆ నవ్వు వాడక తుప్పు పట్టినదానిలా ఉంది.
” సరేలే. ఇంక ఏడవకు. ఇప్పటికిప్పుడు నిన్నేం గెంటెయ్యట్లేదుగా. రేపు పొద్దున్నే సంగతేమిటో కనుక్కుంటాం…ఇంతకీ నీ పేరేమిటి ? ”
పిల్ల కొంచెం తటపటాయించింది.
” ఏమనుకోకపోతే నన్ను కార్డీలియా అని పిలుస్తారా ? ”
” నిన్ను కార్డీలియా అని పిలవాలా ? నీ పేరు అదేనా ? ”
” కాదుగానీ…నన్ను అలా పిలిస్తే నాకు ఇష్టం. చాలా చక్కటి పేరు అది ! ”
” నువ్వనే దేమిటో నాకర్థం కావట్లేదు..నీ పేరు కార్డీలియా కాకపోతే , ఏమిటసలు ? ”
” ఆన్ షిర్లే ” ఆ పేరుకి సొంతదారు తడబడింది. ” నన్ను కార్డీలియా అనచ్చు కదా ? నేనిక్కడ కొంచెం సేపే కదా ఉంటాను..ఏ పోతుంది ? ఆన్ అంటే ఏబ్రాసి పేరులా ఉంటుంది ”
” ఏబ్రాసి పేరూ కాదు, ఏ మీ కాదు- ఆన్ శుభ్రమైన పేరు. నువ్వేం సిగ్గు పడక్కర్లేదు ఆ పేరున్నందుకు ” -మెరిల్లా కస్సుమంది.
” నేనేం సిగ్గు పడట్లేదు , కార్డీలియా అంటే బావుంటుందంటున్నానంతే. నేనెప్పుడూ….ఈ మధ్యైతే, నా పేరు అదేనని ఊహించుకుంటున్నాను. చిన్నప్పుడైతే గెరాల్డిన్ అనుకునేదాన్ని గాని, కార్డీలియా ఇంకా బావుంది కదా. నన్ను ఆన్ అని పిలిస్తే మాత్రం చివర ‘ ఇ ‘ తో స్పెల్ చేయ్యండీ ”
” స్పెల్లింగ్ ఎలా ఉంటే ఏమిటి ? ఏమిటి తేడా ? ” మెరిల్లా మళ్ళీ కొంచెం నవ్వుతూ అడిగింది.
” తేడా ఎందుకు లేదూ, బోలెడుంది. ఏదన్నా పేరు పిలుస్తుంటే ఆ అక్షరాలు బుర్రలో అచ్చు వేసినట్లు కనిపించవూ మీకు ? ఎ-ఎన్- ఎన్..ఆన్ అంటే చెత్తలా ఉంటుంది. ఎ-ఎన్-ఎన్-ఇ ..ఆన్ అంటే దర్జాగా ఉంటుంది. అలా ఐతే నన్ను ఆన్ అని పిలిచినా సర్దుకుంటా ” పిల్ల హామీ ఇచ్చింది.
” సరే ఐతే. ‘ ఇ ‘ అక్షరం ఉన్న ఆన్, ఇలా ఎందుకైందో చెప్పు. మేము అబ్బాయిని కదా పంపమన్నది ? అక్కడ అనాథాశ్రమం లో అబ్బాయిలెవరూ లేరా ? ” మెరిల్లా అడిగింది.
” ఎందుకు లేరూ..బోలెడు మంది ఉన్నారుగా ! మిసెస్ స్పెన్సర్ పదకొండేళ్ళ అమ్మాయి కావాలనే అడిగారట మరి , మాట్రన్ నేను సరి పోతానన్నారు. అబ్బ ! ఎంత సంతోషమేసిందో తెలుసాండీ ? రాత్రంతా నిద్రే పట్టలేదు. ”..ఆన్ , మాథ్యూ వైపుకి తిరిగి అంది -” ఇలా అని మీరు స్టేషన్ లోనే ఎందుకు చెప్పలేదండీ ? నన్ను అక్కడే వదిలేసి ఉండాల్సింది మీరు…ఆహ్లాద శ్వేతమార్గాన్నీ ప్రకాశమాన సరోవరాన్నీ చూసి ఉండకపోతే ఇక్కడినుంచి వెళ్ళిపోవటం ఇంత కష్టంగా ఉండేది కాదు ”
” ఏమిటి అంటోంది ఈ పిల్ల ? ” మాథ్యూ ని నిలదీసింది మెరిల్లా.
” అబ్బే, ఏం లేదులే. దార్లో ఏవో మాట్లాడుకున్నాం ” మాథ్యూ బెరుగ్గా జవాబు చెప్పాడు..” నేను గుర్రాన్ని కట్టేసి వస్తాగానీ కాస్త టీ పెడతావా ? ”
అతను వెళ్ళిపోయాక మెరిల్లా కొనసాగించింది ” నిన్ను గాక మిసెస్ స్పెన్సర్ ఇంకెవర్నైనా తీసుకొచ్చిందా ? ”
” లిల్లీ జోన్స్ ని తెచ్చుకున్నారు, ఆవిడ కోసం. లిల్లీ కి ఐదేళ్ళే.. బ్రౌన్ రంగు జుట్టుతో చాలా ముద్దుగా ఉంటుంది. నాక్కూడా ఆ రంగు జుట్టుండి నేను కూడా ముద్దుగా ఉండిఉంటే నన్ను మీరు అట్టిపెట్టుకునేవారేనా ? ” ఆన్ ప్రశ్నించింది.
” లేదు, మాకు అబ్బాయే కావాలి. మాథ్యూ కి పొలం లో సాయం చెయ్యాలి. సర్లే, నీ టోపీ తీసి ఇవ్వు, నీ సంచీ తో బాటు హాల్లో బల్ల మీద పెడతాను ” – మెరిల్లా.
ఆన్ మెదలకుండా టోపీ తీసి ఇచ్చింది. మాథ్యూ వచ్చేశాడు. ముగ్గురూ భోజనానికి కూర్చున్నారు. కాని ఆన్ ఏమీ తినలేకపోయింది. బ్రెడ్ కొద్ది కొద్దిగా కొరుకుతూ వెన్ననీ ఆపిల్ జాం నీ కొంచెం నంజుతూ ఉండిపోయింది. ఏమీ ఎక్కట్లేదు ఆన్ కి.
” నువ్వేమీ తినట్లేదు ” అదొక పెద్ద లోపం లాగా అంది మెరిల్లా.
ఆన్ నిట్టూర్చింది. ” తినలేనండీ. నిరాశ లో కూరుకుపోయి ఉన్నాను కదా .నిరాశ లో కూరుకుపోతే ఎవరైనా తినగలరా చెప్పండి ? ”
” ఏమో. నాకేం తెలుసు ! నేనెప్పుడూ అలా కూరుకుపోలేదు మరి ”
” ఎప్పుడూ లేదా ? పోనీ అలా ఉన్నట్లు ఊహించుకున్నారా ? ”
”లేదు ”
” ఐతే మీకసలు అర్థం కాదు. చాలా ఇబ్బందిగా ఉంటుంది. ఏమన్నా తినబోతే గొంతుకేదో అడ్డం పడ్డట్లుంటుంది. దేన్నీ మింగలేం..చాకొలెట్ కారమెల్ నైనా సరే. ఒక్కసారి తిన్నాను చాకొలెట్ కారమెల్, రెండేళ్ళ కిందట..ఎంత బావుందో అది. బోలెడన్ని తింటున్నట్లు కలలొస్తుంటాయి..సరిగ్గా నోట్లో పెట్టుకోబోతుంటే మెలకువొచ్చేస్తుందండీ. నేనేమీ తిననందుకు ఏం అనుకోకండేం. అన్నీ చాలా చాలా బావున్నాయి, కాని కష్టం, తినలేను ”
అప్పటివరకూ మాట్లాడని మాథ్యూ అన్నాడు ” బాగా అలిసిపోయినట్లుంది మెరిల్లా. పడుకోబెట్టరాదూ ? ”
మెరిల్లా ఆ పాటికే ఆ లోచిస్తోంది ఆన్ ని ఎక్కడ పడుకోబెట్టాలా అని. ఎవరో అబ్బాయి వస్తాడని వంటింట్లో చిన్న మంచం, పక్క వేసి ఉంచింది. అది శుభ్రంగానే ఉందనిపించినా ఎందుకనో అక్కడొక ఆడపిల్ల పడుకోకూడదేమోననిపించింది. ఎవరైనా అతిథులు వస్తే వాడే గదిలో ఈ దారే పోయే పిల్లని ఉంచటం మెరిల్లాకి నచ్చలేదు. ఇక మిగిలింది మేడ మీది తూర్పు వైపు గది. మెరిల్లా ఒక కొవ్వొత్తి వెలిగించి పట్టుకుని ఆన్ ని తనతో రమ్మంది. తన టోపీ, సంచీ తీసుకుని ఆన్ నీరసంగా బయల్దేరింది. హాల్ అంతా మరీ శుభ్రంగా ఉంది, ఆన్ కి కాస్త భయమేసింది. తూర్పు వైపు గది ఇంకా శుభ్రంగా ఉన్నట్లుంది.
మెరిల్లా కొవ్వొత్తిని అక్కడున్న ముక్కాలిపీట మీద పెట్టి దుప్పట్లు సరిచేసింది.
” నైట్ గౌన్ ఉందా నీకు ? ” ఆన్ ని అడిగింది.
” ఆ.రెండున్నాయి. మాట్రన్ కుట్టించారు. బాగా పొట్టిగా ఉంటాయి. అక్కడ అన్నీ అలా చాలీ చాలకుండానే ఉంటాయనుకోండీ. నాకీ నైట్ గౌన్ లు చాలా చిరాకు, ఐతే అవి వేసుకున్నప్పుడు కుచ్చులు కుచ్చులుగా జీరాడే సిల్క్ నైట్ గౌన్ లు వేసుకున్నట్లు ఊహించుకుంటాను, అప్పుడు కొంచెం పర్వాలేదు. ”
” ఊ.ఐతే త్వరగా బట్టలు మార్చుకో.కాసేపట్లో వచ్చి కొవ్వొత్తి తీసుకువెళతాను. నీ దగ్గర వదిల్తే దేనికైనా అంటించెయ్యగలవు ”
మెరిల్లా వెళ్ళగానే ఆన్ దిగులుగా చుట్టూ చూసింది. తెల్లగా సున్నం వేసిన గోడలు బోసిగా ఉన్నాయి, వాటి బోసితనానికి వాటికే బాధగా ఉందేమోననుకుంది ఆన్. నేల కూడా బోసి గానే ఉంది, మధ్యలో ఒక చాప తప్ప. ఒక పక్కన ఎత్తుగా పాతకాలపు పందిరి మంచం. ఇంకోపక్కన గోడకి ఆరూ ఇంటూ ఎనిమిది కొలతతో అద్దం. దాని పక్కనే వాష్ స్టాండ్. ఆన్ కి అటూ ఇటూ కదల్లేనట్లూ ఊపిరాడనట్లూ అనిపించిందెందుకో. ఏడుపు తన్నుకొచ్చింది. ఎక్కిళ్ళు దిగమింగి బట్టలు మార్చుకుని పక్క మీదికి ఎక్కి దుప్పటి తలదాకా లాగి ముసుగు పెట్టుకుంది. కాసేపటికి మెరిల్లా ఆ గదిలోకి వచ్చినప్పుడు చెల్లా చెదురుగా పడేసి ఉన్న చిన్ని చిన్ని బట్టలూ మెల్లిగా ఊపిరి తీసుకు వదులుతున్న శబ్దమూ తప్ప అక్కడ మరో మనిషి ఉన్న జాడే లేదు.
ఆ బట్టలన్నీ ఒక్కొక్కటీ తీసి మడత పెట్టి పసుపురంగు వేసిన కుర్చీ మీద పెట్టింది మెరిల్లా. పక్క దగ్గరికి వెళ్ళి , ” గుడ్ నైట్ ” అంది. కొంచెం ఇబ్బంది పడుతూ , కాని మెత్తగానే అంది.
దుప్పటి పైనుంచి పాలిపోయిన ఆన్ మొహం, ఉలిక్కిపడిన కళ్ళతో తొంగి చూసింది.
” గుడ్ నైట్ అని ఎలా అంటారండీ ? నాకిది చాలా చాలా చెడ్డ రాత్రి ” ఆన్ నిరసనగా అంది.
అని మళ్ళీ దుప్పట్లోకి మాయమైంది.
మెరిల్లా చిన్నగా వంటింట్లోకి వెళ్ళి గిన్నెలు కడగటం మొదలెట్టింది. మాథ్యూ పైప్ వెలిగించాడు, అంటే ఆందోళనగా ఉన్నాడని అర్థం. అతనికి పొగ తాగటం అలవాటు కాదు, మెరిల్లాకి నచ్చదు- కాని ఇలాంటప్పుడు తప్పదు. మెరిల్లా కూడా చూసీ చూడనట్టు ఊరుకుంటుంది, మగవాడు కదా అతను , పాపం – ఏ ఉద్వేగాన్నీ బయటపెట్టుకోలేడు.
మెరిల్లా అంది- ” బాగా ఇరుకున పడ్డాం కదా…మన పని మనం చక్కబెట్టుకోకుండా ఎవరి చేతనో కబురు పెడితే ఇలాగే ఉంటుంది. ఆ రిచర్డ్ స్పెన్సర్ వాళ్ళు అంతా మార్చేశారు. రేపు వెళ్ళి తేల్చుకోవాలి, పిల్లని వెనక్కి పంపించెయ్యాలి ”
” ఆ. అంతేనేమో ” అన్నాడు మాథ్యూ ఆ మాటలేమంత నచ్చనట్లుగా.
” ఏ- మో- నా ? ” మెరిల్లా రెట్టించింది… ” నీకు తెలీదా ? ”
మాథ్యూ అన్నాడు – ” ఏం లేదూ, పాపం బుజ్జి పిల్ల ముచ్చటగా లేదూ ? ఇక్కడే ఉండిపోదామని వచ్చిందే, మనం వెనక్కి పంపించటం బావుంటుందా అని ”
” మాథ్యూ కుత్ బర్ట్ , ఏమిటి నువ్వనేది ? పిల్లని మనం ఉంచేసుకోవాలనా ? ” మెరిల్లా విస్తుపోయింది…మాథ్యూ తల కిందులుగా నడవబోతున్నానని చెప్పి ఉన్నా అంత ఆశ్చర పడి ఉండదేమో.
” అబ్బే, అలా అనేం కాదూ ” చెల్లెలు పసిగట్టేసినందుకు మాథ్యూ తబ్బిబ్బయ్యాడు…” ఎలా ఉంచేసుకుంటాం లే, ఐనా ” అన్నాడు.
మెరిల్లా- ” అవును, ఎలా ఉంచుకుంటాం ? మనకేం ఒరుగుతుంది ? ”
మాథ్యూ ” తనకి ఒరుగుతుందేమో , మననుంచి ” అనేసి నాలిక కరుచుకున్నాడు.
” మాథ్యూ కుత్ బర్ట్ , ఈ పిల్లేదో మంత్రం వేసింది నీకు…నీకు ఉంచేసుకోవాలని ఉందని నాకు చక్కగా తెలిసిపోతోంది ”
మాథ్యూ ” ఊ. భలే పిల్ల తను…దార్లో ఎన్ని కబుర్లు చెప్పిందో..నువ్వు విని ఉండాల్సింది ”
” ఆ. చక చకానే చెబుతోందిలే, కబుర్లకేమీ ! అదేం మంచి లక్షణం కాదు. చిన్న పిల్లకి అన్ని మాటలెందుకసలు ? నాకు అ నాథ పిల్ల వద్దు, అందులోనూ ఇలాంటి పిల్ల వద్దే వద్దు. రేపు తిరుగు టపాలో పంపించెయ్యాల్సిందే ”
మాథ్యూ నచ్చజెప్పబోయాడు – ” పొలం పనికి నేనెవరన్నా కుర్రాడిని కుదుర్చుకుంటాలే మెరిల్లా, నీకు తోడుగా ఉంటుంది…”
” నాకు ఏ- తో- డూ అక్కర్లేదు, ఈ పిల్లని నేను ఉంచుకోబోవటం లేదు ” మెరిల్లా రుస రుసలాడింది.
” సరే, నీ ఇష్టం. ” పైప్ పక్కన పెట్టి అన్నాడు మాథ్యూ..” నేను వెళ్ళి నిద్రపోతాను ”
మాథ్యూ నిద్రపోయాడు. మొహం చిట్లించుకుని, గిన్నెలు అలాగే వదిలేసి , బిగువుగా వెళ్ళి మెరిల్లా నిద్రపోయింది. మేడ మీద తూర్పు వైపు గదిలో ప్రేమకి మొహం వాచి ఉన్న ఆ ఒంటరి ప్రాణి ఏడ్చి ఏడ్చి నిద్రపోయింది.
[ ఇంకా ఉంది ]
” నేనెప్పుడూ ఎవరికీ అక్కర్లేదు…నాకు ముందే తెలియాల్సింది…ఇదంతా అంత బావుంది, ఎంతోసేపు ఉండదని ! నన్నెవరూ కావాలనుకోరు..ఏం చెయ్యను, ఏడుపొస్తోంది నాకు..” :( ఆ పసిదాని ఏడుపు , మాటలు , కాస్త పౌరుషం, ఒక నిర్దాక్షిన్యపు ‘ రేపు ‘ , అన్నీ ఇక్కడే మన పక్కనే నడుస్తుంటే .. ‘ చూస్తుండడం తప్ప ఏమీ చెయ్యలేమా !’ అనిపిస్తోంది ‘ …thank u so much Mam for the beautiful and touchy write up !
థాంక్ యూ రేఖా ..
భలేగా ఉంది చదువుతూ ఉంటే! పేర్లు సరిగా ఉచ్చరించడం నేర్పడం బావుంది. నేను కార్పోరేషన్ బాంక్ లో (బాంబేలో) పనిచేసే రోజుల్లో మా సహోద్యోగిని ఆనీ అనే ఆవిడ ఉండేది. ఆవిడ నాకు ఇలాంటి పాఠాన్నే నాకు నేర్పింది ఒకసారి.
అవునా అండీ ..థాంక్ యూ :)
హ హ …. ఇ ‘ అక్షరం ఉన్న ఆన్, భలే పిల్ల