ప్రేమే జీవితం కాదు!

 

విజయ్ గజం 

 

vijays pictureనిద్రమత్తు ఇంకా వీడలేదు. బెడ్ మీద దొర్లుతుంటే నురగలు కక్కే కాఫీ తీసుకొచ్చింది నా అర్ధాంగి.అదే చెత్తో పేపర్ తీసుకొచ్చి మెయిన్ ఎడిషన్ తను తీసుకొని సిటీ ఎడిషన్ నా కు ఇచ్చింది. ఇద్దరం అలా కాఫీ తాగుతూ బీచ్ అందాలను చూస్తూ బాల్కనిలో కూర్చొని పేపర్ చదవడం, కబుర్లు చెప్పుకోవడం మా దినచర్యలో భాగం.

రోజూ లాగానే పేపర్ ఎదురుగా కూర్చున్న మాకు ఆ పేపర్ వార్తలను చూడగానే చిరాకు వేసింది. ప్రేమను నిరాకరించిందని ఓ యువతిని గొంతు కోసి చంపిన వార్త కలవర పెట్టింది. ఆ వార్త చూడగానే మనసంతా అదోలా తయ్యారయింది. కాసేపు పాత పాటలు అయినా విందామని టీవీ పెట్టగానే అందులోనూ ప్రేమ పేరుతో చేసే వేధింపులు తాళలేక 15 సంవత్సరాల బాలిక కిరోసిన్ పోసుకుని అత్మహత్య చేసుకుందని బ్రేకింగ్స్ చూడగానే తాగుతున్న కాఫీ ఛేదుగా అనిపించింది.

ప్రేమను ఒప్పుకోకపోతే చంపేయ్యాలా ?, ప్రేమ బ్రతుకును, ప్రేమించిన వ్యక్తి సంతోషాన్ని కదా కోరాల్సింది. కాని ఇప్పుడు జరుగుతుంది ఏమిటీ? ప్రేమించక పోతే చంపేస్తారా? ఒక జీవితాన్ని అర్ధాంతరంగా చిదిమేస్తారా? ఇదే లోచనలతో ఆఫీసుకి బయలుదేరాను. డ్రైవింగ్ చేస్తున్నా అలోచనలు మాత్రం అవే, ఇదే సమయంలో నా ఆలోచనలను భగ్నం చేస్తూ  మోగింది నా  సెల్‌ఫోన్‌,  నెంబర్ మాత్రం బాగా తెలిసిన నెంబర్ లాగా ఉంది,

ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసి  అవతల వ్యక్తి ఏం మాట్లాడేదీ వినకుండా డ్రైవింగ్‌లో ఉన్నా మళ్లీ చేస్తానని చెప్పి ఫోన్ కట్ చేశాను. మళ్లీ అదే నెంబర్ నుంచి కాల్ వచ్చింది.. బైక్‌ పక్కన ఆపి విసుగ్గా కాల్‌ లిఫ్‌ చేశాను, విశ్వం ఎలా ఉన్నావురా అనే మాట వినిపించడంతో  బాగా తెలిసిన వారు అని అనిపించి 10 నిమిషాల తరువాత ఫోన్ చేస్తానని చెప్పి మళ్లీ బైక్‌ స్టార్ట్ చేశాను. ఆఫీసు దగ్గరకు రాగానే నా మోబైల్‌కు వచ్చిన నెంబర్‌కు కాల్ చేస్తే ఎంగేజ్ వచ్చింది. తరువాత వాళ్లే చేశారు, బాగా తెలిసిన గొంతు విశ్వం ఎలా ఉన్నావురా అనే పలకరింపు.  ఆ వాయిస్. దానిలోని మార్ధవం వెంటనే గుర్తుకు వచ్చింది కోదాడ అత్తయ్య.

నన్ను విశ్వం అని చనువుగా పిల్చే అతి కొద్ది మంది వ్యక్తులలో కోదాడ అత్తయ్య ఒకరు.  బాగున్నాను ఇంతకు మీరు ఎలా ఉన్నారమ్మా అన్నాను ముక్తసరిగా.ఏంటీ విశ్వం కొత్తగా గారూ గీరు అంటూ దూరం పెట్టేస్తున్నావు అని నిష్టూరమాడింది కోదాడ అత్తయ్య. మాట్లాడటం ఇష్టం లేక పనిలో ఉన్నాను త్వరగా చెప్పమ్మా అన్నాను అదే విసుగ్గా.ఏమనుకుందో ఏమిటో. కాంతికి పెళ్లీ కుదిరింది, మీ కుటుంబం తప్పకుండా రండీ చెప్పి ఫోన్ పెట్టేసింది.

కాంతి ఈ పేరు వినగానే బాగా ఇష్టమైన పుస్తకాన్ని మళ్లీ చదివిన అనుభవం.నా జీవితంలో కాంతులు నింపుతుంది అనుకున్న కాంతి ఓ హైఓల్టేజ్  మెరుపులా నా జీవితంలోకి వచ్చి ఎనర్జీ నింపి, అంతే వేగంగా దూరమైంది. కృష్ణా జిల్లాలోని ఓ చివర టౌను మాది. ఫస్ట్ నుంచి అన్నింటికీ పోరాడీ పోరాడీ చదువు సాగించాను. నాకిష్టమైన జర్నలిజంలో పీజీ చదవడానికి ఓ యుద్ధమే చేశాను.

అమ్మమ్మని ఎదిరించి మరీ పీజీలో నాకు నచ్చిన జర్నలిజం జాయిన్ అయ్యాను.దీంతో మూడు నెలలు అమ్మమ్మ మాటలు బంద్.విశాఖలో ఉండగా ఓ రోజు కోదాడ అత్తయ్య ఫోన్ ఎలా ఉన్నావు రా. ఒక్క సారి రా రాదూ చాన్నాళ్లు అయింది నిన్ను చూసి అని అందీ.కోదాడ అత్తయ్యకు నేనంటే మంచి అభిప్రాయం. జీవితంలో స్థిరమైన అభిప్రాయాలు ఉన్నాయనీ, చెప్పదలుచుకున్న విషయాన్ని మోహమాటానికి పోకుండా స్పష్టంగా చెబుతానని అంటూ ఉండేది.తన పిల్లలతో సమానంగా చూసేది నన్ను కూడా.వాళ్ల పిల్లలతో కలిసి నేను తెగ గోల చేసే వాడిని.వాళ్లకి తినిపించినట్లే నాకు కూడా అన్నం గోరు ముద్దలు తినిపించేది.

పీజీ చదవడానికి విశాఖ వచ్చిన తరువాత కోదాడ వెళ్లడమే మానేశాను. పైగా యదార్ధవాది లోక విరోధీ అన్నట్లు బంధువులతో నాకు ఎప్పుడు గొడవలే అవుతూ ఉండేవి. దీంతో సాధారణంగా బంధువుల ఎవరి ఇంటికి వెళ్లని నేనూ నన్ను అభిమానించే కోదాడ అత్తయ్య వాళ్లింటికి మాత్రం అప్పుడప్పుడూ వెళ్లేవాడిని. కోదాడ అత్తయ్య అమ్మాయే కాంతి. కొద్ది రోజులకు ఓ పేపర్ లో ఇంటర్వ్యూ కోసం  హైద్రాబాద్ వచ్చాను.అత్మాభిమానాన్ని చంపుకొని దేనిలోని ఇమడలేని వ్యక్తిత్వం కావడంతో ఫైనల్ ఇంటర్వ్యూలో నుంచి లేచి వచ్చేశాను.

ఎందుకో అత్తయ్యే ఫోన్ చేసింది.హైద్రాబాద్ వచ్చాను అంటే  సరే ఇంటికి రారా అంది. చాన్నాళ్లయిందిగా వెళ్దామని కోదాడ వెళ్లాను. ఎప్పుడూ నాతో మాట్లాడనీ మరదలు కాంతీ మాత్రం ఏదో స్పెషల్‌ ఇంట్రస్ట్ చూపిస్తుంది. తను డిగ్రీ సెకండియర్ అప్పుడు. అక్కడ రెండు రోజులున్న తరువాత తిరిగి విశాఖ వచ్చాను.  వైజాగ్‌లో ఓ పేపర్‌లో పార్ట్ టైం జాబ్ చేస్తూ ఉద్యోగం కోసం  ప్రయత్నిస్తున్నాను. కోదాడ నుంచి వచ్చిన వారం తరువాత ఉదయాన్నే కొత్త నెంబర్ నుంచి ఫోన్. పొద్దున్నే నిద్ర పాడు చేసేది అని విసుక్కుంటానే ఫోన్ ఎత్తాను. ఎలా ఉన్నావు అనీ.

నిద్ర పాడు చేశావు ఇంతకూ ఎవరమ్మా నువ్వు అంటే. కాంతీ అందీ, కన్ఫ్యూజన్‌లో ఉండగానే కోదాడ అత్తయ్య వాళ్ల అమ్మాయినీ అని క్లారిటీ ఇచ్చింది. సరే చెప్పు ఏంటీ విషయం అనే సరికీ సరదాగా కాల్ చేశాను  అంది.. ఎలా చదువుతున్నావు అంతా బాగున్నారు కదా.. నేను బాగానే చదువుతున్నాను నీ ఉద్యోగ దండయాత్రలు ఎంత వరకు వచ్చాయి అందీ. దండయాత్రలు సాగుతున్నాయి కానీ, గెలుపే రావడం లేదు అన్నాను.. నీ కంటే ముందు జీవితంలో నేనే స్థిరపడతాను చూడు అందీ. తను అలా అనే పాటికి నా అహం దెబ్బతిన్నట్లయింది.

మా మధ్య సరదాగా మొదలైన మాటలు వెంటనే సీరియస్ విషయం మీదకు మళ్లింది. సరే కాంతి నీ డిగ్రీ, పీజీ కంప్లీట్ అయ్యేపాటికి ఇంకా  మూడున్నర సంవత్సరాలు  పడుతుంది, ఆ టైంకి నా కింద కనీసం 10 మంది సబార్డినేటర్స్ ఉంటారు చూడు  అన్నాను. సరే పందెం అంది. నువ్వు గెలిస్తే నువ్వు జీవితంలో మర్చిపోలేని గిఫ్ట్ ఇస్తాను చూడూ అంది. సరే ఉద్యోగం వచ్చాకే కలుద్దాం అని  ఫోన్ పెట్టేశాను. నా క్లాస్‌మెట్స్ లో చాలా మందికి ఉద్యోగాలు వచ్చేశాయి. నేను మాత్రమే కాళీగా ఉంటున్నాను.

నా శ్రేయోభిలాషులు కూడా చాలా మంది నువ్వు విశాఖ కంటే  హైద్రాబాద్ వెళితే అనేక ఆఫర్స్ ఉంటాయి, అక్కడ ప్రయత్నించూ అని సలహా ఇచ్చారు.గెలవాలన్న పంతం. పైగా పోటీ అమ్మాయితో. కాని హైద్రాబాద్ ఎలా వెళ్లాలి. అమ్మమ్మను డబ్బులు అడగలేను. ఎలాగా అని ఆలోచిస్తున్న నాకు గతంలో నేనే  పనిచేసిన పత్రిక వారు నా జీతం బకాయి ఇచ్చారు. మరొక మిత్రుడు మరో రెండు వేలు సర్ధారు. అమ్మమ్మ దీవెన తీసుకొని ఉద్యోగం వస్తేనే వస్తాను అని చెప్పి హైదరాబాద్ బయలు దేరాను.

హైద్రాబాద్ వస్తే కానీ అర్ధం కాలేదు ఉద్యోగం రావడం అంత తేలిక కాదని. ఎన్నోప్రయత్నాలు, మరెన్నో ఛీత్కారాలు. ఒకే సంస్థలో మూడు పోస్ట్‌ల కోసం అప్లై చేసి సాయంత్రం వరకూ ఆఫీసు ముందు పడిగాపులు. ఇవ్వన్ని ఒక ఎత్తయితే ఆకలి పోరాటం ఒక వైపు. డబ్బులు లేక కిలోమీటర్ల కొద్ది నడక. ఒక పార్సిల్ భోజనంను రెండు రోజులు తిన్న సందర్భాలు బోలెడు. మొత్తం మీద నెల రోజులలో దాదాపు 40 ఇంటర్వ్యూలు . అందరూ బాగా చేశామనే వారే కాని ఉద్యోగాలు ఇస్తామనే సంస్థలు కనిపించలేదు.

ఈ క్రమంలోనే  విశాఖ తిరిగి  వెళ్లిపోదామని అనుకున్నాను. అదే సమయానికి అత్తయ్య ఫోన్ ఒక్క సారి రా రాదూ అని. దిగులు పడకు నీలా కష్టపడే వాడికి ఉద్యోగం వస్తుంది అధైర్య పడకూ అనేది. మా మాస్టారు మాత్రం ఇన్ని రోజులు ఆగావు ఇంకొన్ని రోజులు ఆగరాదు నాకెందుకో నీకు ఉద్యోగం తప్పక వస్తుంది అనిపిస్తుంది అని ధైర్యం చెప్పారు. ఇదే సమయంలో ఓ ప్రముఖ చానల్ నుంచి ఇంటర్వ్యూకు రమ్మని సందేశం వచ్చింది.ఈ ఇంటర్వ్యూ కూడా అన్ని సాధారణ ఇంటర్వ్యూ అనుకొనే బయలుదేరాను .

ఇంటర్వ్యూ పూర్తి చేసిన తరువాత ఆ సంస్థ వారు కూడా రెండు రోజులలో చెబుతాము అనే సరికి నిస్సత్తువ ఆవరించింది. బస్సు ఎక్కడానికి డబ్బులేక నడుస్తుంటే ఫోన్‌ మోగింది. మీకు ఉద్యోగం వచ్చింది. ఫలానా రోజు వచ్చి జాయిన్ అవ్వండీ అని చెప్పే పాటికి కలో నిజమో అర్ధం కాలేదు. వెంటనే అమ్మమ్మకు ఫోన్ చేసి ఉద్యోగం వచ్చిందని చెప్పాను. సరే నాన్న ఇంటికి రారా అందీ.

 

ఇక విషయం కాంతికి చెప్పాలి. తొలి గెలుపు నాదే అని గర్వంగా చెప్పాలి. ఎలాగో ఇంటికి వెళ్లే దారిలోనే వాళ్ల ఊరుకూడా కావడంతో  అక్కడ దిగి ఆ తరువాత ఇంటికి వెళ్దాం అనుకున్నాను. నేను  వాళ్లింటికి వెళ్లే సమయానికి తను లేదు,  కాలేజీకి వెళ్లింది.సాయంత్రం తను వచ్చే దాకా వాళ్లింట్లో కూడా ఎవరికీ విషయం చెప్పలేదు.తను వచ్చిన తరువాత తనూ ఒక్కతే ఉన్న సమయంలో చెప్పాను ఉద్యోగం వచ్చిందని. తన సంతోషం  అంతా ఇంతా కాదు. ఇల్లంతా సెడన్‌గా పండగలా తయారు చేసింది.అక్కడ నుంచి ఇంటికి వెళ్లాను.

గతంలో నేను  ఇంటర్వ్యూలకు హాజరైన మరో రెండు చానల్స్ వారు కూడా మీరు సెలక్ట్ అయ్యారు అని ఫోన్ చేశారు. అమ్మమ్మ మాత్రం మొదట నీకు దేనిలో అవకాశం వచ్చిందో దాన్లోనే జాయిన్ అవ్వురా అంది. కొత్త ఉద్యోగం, ఫ్రెండ్స్‌తోనే హైదరాబాద్‌లో రూం. పగలంతా ఆఫీసు పని, రాత్రి అయితే గానా.భజానా.ప్రపంచంలోని అన్ని అంశాలపై నా మిత్రులతో చర్చలు సాగేవీ. కాని ఉద్యోగాన్ని మాత్రం ఏనాడు నిర్లక్ష్యం చెయ్యలేదు.నేర్చుకోవాలి అన్న తపన. కెరియర్‌లో గెలవాలి. ముఖ్యంగా కాంతితో పందెం ఎట్టి పరిస్థితులలోనూ గెలవాలి. పైగా ఇష్టపడ్డ ఉద్యోగం ఎంత కష్టంగా ఉన్నా చెయ్యాలని ప్రయత్నిస్తుండటంతో త్వరలోనే విశ్వనాధ్ బాగా పనిచేస్తాడూ అనే గుర్తింపు ఆఫీసులో వచ్చింది . ఇలా కాలం జరిగిపోతుంది అనుకునే సమయంలో ఓ రాత్రి 11.30 సమయంలో మంచి పార్టీ మూడ్‌లో ఉండగా కోదాడ అత్తయ్య నెంబరు నుంచి కాల్ వచ్చింది..

రాత్రి సమయంలో ఏదో ప్రెస్‌ అయి వచ్చి ఉంటుందిలే అని లైట్ తీసుకున్నాను. కాని పదే పదే ఫోన్ మోగుతుండటంతో  ఫోన్ లిఫ్ట్ చేశాను. నేనూ కాంతిని .ఏం చేస్తున్నావ్ అనే ప్రశ్న.  టైం ఎంత అయిందో చూశావా. ఈ టైంలో నువ్వు ఫోన్ చేయడం మంచిది కాదు. ఏదైన ఉంటే ఉదయం మాట్లాడదాం అన్నాను. నాకు నీతో మాట్లాడాలని ఉందీ అంది. ఇంతకీ  ఏం చేస్తున్నావు అనే ప్రశ్న. నేను పార్టీలో ఉన్నాను తరువాత చేస్తాను అన్నాను. ట్యూబ్ లైట్  ఆడపిల్ల అర్ధరాత్రి ఫోన్ చేసి నీతో మాట్లాడాలి అని అంటుందంటే తరువాత కాల్ చేస్తానంటావేరా ఫూల్ అంది. అప్పుడు కాని అర్ధం కాలేదు తను నన్ను ఇష్టపడుతుందని.

అలా మొదలైన మాటల ప్రవాహం ఎలాంటి అడ్డంకులు లేకుండా సాగుతుంది. త్వరగా జీవితంలో స్థిరపడు బాబు అనే మాటే ఎప్పుడూ చెప్పేది. నేను నీకిచ్చే గిఫ్టే అదే అనేది. తనని గెలవాలి.తనని గెలిస్తే నా కెరియర్‌లో నేను అనుకున్న లక్ష్యాలను మరింత త్వరగా గెలుస్తాను. అలాగే నేను స్టార్ట్ చేద్దామనుకున్న ఎన్జీవో లాంటి విషయాలు గురించి ఎప్పుడూ మాట్లాడే వాళ్లము. తన కోసం..తనను దక్కించుకోవడం కోసం, మరింత కష్టపడటం ప్రారంభించాను.నాకు నువ్వంటే ఇష్టమే, కానీ నా ఉద్యోగం అంటే నీకంటే ఎక్కువ ఇష్టం అని ఎప్పుడూ చెప్పేవాడిని.

ఇలాంటి సమయంలోనే కోలుకోని దెబ్బ తగిలింది. నాకు ఉన్న ఒకే ఒక్క తోడు మా అమ్మమ్మ సడెన్‌గా కాలంచేసింది. ఏం చేయలో అర్ధం కాలేదు.ఏం జరిగినా నేనున్నాను అనే ధైర్యం. నా మనవడు తప్పు చేయడూ అనే భరోసా రెండు లేకుండా పోయాయి. పసిగుడ్డు నుంచి నలుగురికి ఉపయోగపడే వ్యక్తిగా నా వ్యక్తిత్వాన్ని రూపొందించిన అమ్మమ్మ శాశ్వతంగా దూరమైంది. ఒక్కసారిగా ఒంటరిని అయ్యానే అనే ఫీలింగ్. అమ్మమ్మ చనిపోయినప్పుడు ఎందుకో నా కంటి నుంచి నీరు రాలేదు.

కానీ మూడు రోజుల తరువాత బయట నుంచి వచ్చి మామ్మ ఆకలవుతుంది అన్నం పెట్టూ అనే సందర్భంలో ఖాళీగా ఉన్న ఇల్లు. అమ్మమ్మ ఫొటో ముందు వెలుగుతున్న దీపం కనిపించింది. అమ్మమ్మ నాకు లేదు కదా అని బాగా ఏడ్చాను. అదే రోజు రాత్రి ఫోన్ చేసింది కాంతి. విశ్వం ఏం కాదు నేనున్నాను నీకు అధైర్యపడకూ అని అమ్మమ్మలా ఓదార్చింది. అప్పుడే అనుకున్నాను జీవితంలో తనను మాత్రం మిస్ కాకూడదని.

కానీ మనం అనుకున్నవి అన్ని జరిగితే జీవితం ఎందుకు అవుతుంది. మా విషయం వాళ్లింట్లో తెలిసింది. విశ్వానికి ముందు వెనుకా ఎవ్వరూ లేరూ అలాంటి వాడికి మా  అమ్మాయిని ఎలా ఇస్తాం అని అన్నారట వాళ్లింట్లో వాళ్లు. తను కూడా ఆ సమయంలో తను అక్కడే ఉన్నా ఏమీ మాట్లాడలేదు. వారం పాటు నేను ఫోన్ చెయ్యలేదు తను చేసినా ఎత్తలేదు. డైరెర్ట్‌గా అడిగేసింది ఎందుకు నన్ను ఎవైడ్‌ చేస్తున్నావు. నేను అనాధను నాకు ఎవ్వరూ లేరు కదా, నీతో మాట్లాడాల్సిన అవసరం నాకు లేదు అన్నాను సీరియస్ గా.. నేనుండగా నువ్వు అనాధవు ఎందుకు అవుతావు విశ్వం అప్పుడు పరిస్థితి వేరు అని సర్ధి చెప్పింది. మళ్లీ మా మాటల శికార్లు జోరందుకున్నాయి. మా విషయం అందరికి తెలుస్తుంది. వాళ్లింట్లో నేనంటే కోప్పడే వారి సంఖ్య పెరుగుతుంది. కాంతికి వాళ్ల నాన్నంటే చాలా ఇష్టం.నా విషయం తెలిసే సరికి ఆయన తనతో మాట్లాడటం మానేశాడు.

పైగా ఇంట్లో అందరూ తననో దోషిగా చూడటం స్టార్ట్ చేశారు. ఎందుకు ఇంట్లో ఎవరూ నాతో మాట్లాడటం లేదని వాళ్ల నాన్ననే అడిగింది కాంతి. నువ్వు పెద్ద దానివి అయిపోయావు  నీ స్నేహాలు అన్ని మాకు తెలుసూ అని. ఇదే సమయంలో తను నాతో మా ఇంటికి వచ్చింది..ఈ విషయం కూడా తెలియడంతో గొడవ బాగా ముదిరింది. కొంత మంది చెప్పుడు మాటలు చెప్పే వారు నా మీద మరి కొన్ని చెప్పడంతో దాదాపు రెండు నెలలు తనతో వాళ్ల నాన్న మాట్లాడలేదు. ఏం కాదు కాంతి అన్ని సర్ధుకుంటాయి అని నేను సర్థి చెప్పేవాడిని. కానీ వాళ్లింట్లో పరిస్థితి మరీ చేజారింది. కనీసం తను చెప్పేదీ వినకుండా చెయ్యి కూడా చేసుకొని, నేను కావాలా వాడు కావాలా తేల్చుకో అన్నారు వాల్లింట్లో వాళ్లు. ఈ గొడవ పెద్దది అయింది. తనపై నిఘా. వాళ్లింట్లో మాట్లాడే వాళ్లే లేకుండా పోయారు తనకు. ఆ ఒత్తిడి తనూ భరించ లేకుండా పోయింది.

నాకు ఫోన్ చేసి నా జీవితంతో నువ్వు ఆడుకుంటున్నావు అని ఇష్టం వచ్చినట్లు తిట్టింది. నాకు రావాల్సిన ప్రమోషన్ క్యాన్సిల్ అయిందన్న కోపంలో నేనూ అంతే సీరియస్‌గా రెస్పాండ్ అయ్యాను. జీవితాలతో ఆడుకోవాల్సిన అగత్యం నాకు లేదు.  నీకు ఇష్టం ఉంటే మాట్లాడూ లేకపోతే మాట్లాడటం మానెయ్.  ప్రతి సారి ఏదో ఒకటి అనడం ఆ తరువాత సారీ చెప్పడం నీకు అలవాటు అయింది. నీ అంతట నువ్వు ఫోన్ చెసే దాకా ఫోన్ చెయ్యను అన్నాను. ఒక వైపు ప్రాణంగా ప్రేమించిన అమ్మాయి నోటి నుంచి ఏ మాటలు వినకూడదని అనుకున్నానో అదే మాటలు  విన్నాను. ఏ కెరియర్‌లో అయితే గెలవాలని విశ్వ ప్రయత్నం చేస్తున్నానో దానిలో ఎదురు దెబ్బ. మరింత కసి పెరిగింది. బంధువులు, బంధాలు వాటన్నింటిని వదిలేశాను. తన ఆలోచనలు దూరం చేసుకోవడానికి  దాదాపు 18 గంటలు ఆఫీసులో గడిపేవాడిని. ఇదే సమయంలో ఆఫీసులో మాత్రం మరీ పని రాక్షసుడిగా మారావు కాస్త అరోగ్యం గురించి పట్టించుకో అని ప్రేమ పూర్వక సలహాలు ఇచ్చేవారు నా అత్మీయులు. ఇలా సంవత్సరం గడిచింది.

తెలంగాణ  ఉద్యమం ఉవ్వెత్తున సాగుతున్న రోజులలో నాకు ఉస్మానియా యూనివర్సిటీలో డ్యూటీ. రూంలో నుంచి డ్యూటీకి వెళ్లే ఎప్పుడు వస్తానో తెలీదు. రాత్రి బాగా లేటైన బడలిక ఉదయం 10.00 దాకా నిద్ర పొతూనే ఉన్నాను. నిద్రా భంగం చెస్తూ  కాంతీ కాల్ చేసింది. విషయం చెప్పు అన్నాను సీరియస్‌గా. నీకో గుడ్ న్యూస్ చెబుతాను అంది. అదే టైంకి మా చానల్ సీఈవో దగ్గర నుంచి కాల్ వస్తుంది .కాంతీ ఫోన్ కట్ చేశాను. సార్ డైరెక్ట్‌గా చెప్పారు. నీ సేవలను కంపెనీ యాజమాన్యం గుర్తించింది.  నిన్ను రాజమండ్రి ఇన్‌ఛార్జిగా ప్రమోషన్  ఇచ్చి ట్రాన్స్‌ఫర్ చేస్తున్నట్లుగా చెప్పారు.  ఇమ్మిడియట్‌గా అక్కడ జాయిన్ అవ్వాలి అన్నది కూడా చెప్పారు.

కాంతి మళ్లీకాల్ చేసింది. ఏటా గుడ్ న్యూస్ అన్నాను. నాకు ఎంబీఏ సీటు హైదరాబాద్‌లో వచ్చింది అంది, ఇకపై నిన్ను విడవనూ అంది. నాకు నీ మీద రెండో గెలుపు వచ్చింది, నాకు ప్రమోషన్ వచ్చింది అని చెప్పాను. తనే అడిగింది ఎక్కడకు ట్రాన్స్ ఫర్ అని రాజమండ్రి అని చెప్పాను. కావాలని నా నుంచి దూరంగా వెళ్తున్నావు కదా అంది, కాదు గెలవడానికి దూరంగా వెళ్తున్నాను అన్నాను. ఏమనుకుందో కాని ఫోన్ కట్ చేసింది తను. రాజమండ్రి వెళ్లడానికి ఆఫీసులో 3 రోజుల టైం ఇచ్చారు. ఈలోగా అత్తయ్యే ఫోన్ చేసింది. విశ్వం మావయ్యకు జర్నలిస్ట్ ఉద్యోగం అంటే ఇష్టం లేదు. పైగా నువ్వు సమాజ సేవా, ఎన్జీవో అంటూ ఉంటావు వాటినీ అన్ని వదిలేసీ, నువ్వు జాబ్ మార్చుకునే ప్రయత్నం చేస్తే ఎలా గైనా మావయ్యను ఒప్పిద్దాంరా అంది . ప్రాణంలా ప్రేమించే ఉద్యోగం. జీవితంలో గెలవాలనే  ప్రేరణ ఇచ్చిన అమ్మాయి. నా ఓటు మాత్రం నా కెరియర్‌కే వేశాను.

కోదాడ అత్తయ్యతో క్లియర్‌గా చెప్పాను ఎవ్వరి కోసం నా పద్ధతులు నేను మార్చుకోను, నా చిన్నప్పటి కలా జర్నలిస్ట్ అవ్వడం దానికోసం నేను ఎవ్వరినైనా ఒదులు కుంటాను అన్నాను. అత్తయ్య ఈ విషయం కాంతికి చెప్పిందంటా. తనూ ఇంకా సీరియన్ అయింది. నీ ఉద్యోగం చేసే విలువ నేను చెయ్యనా అందీ. గెలుస్తున్నాని విర్రవీగూ. అందరినీ వదిలేసి నేను గెలిచాను అని వెనక్కు తిరిగి చూసే సమయానికి నీ గెలుపు తప్ప నీ వాళ్లు ఎవ్వరూ నీ వెనుక ఉండరూ అని ఏడుస్తూ ఫోన్ పెట్టేసింది.

 

ఇక రాజమండ్రి నా ప్రయాణం ప్రారంభమైంది. మార్గమధ్య ప్రయాణంలో ఫోన్ చేసింది. నేను కలుస్తాను నిన్ను అని. బస్టాండ్‌లో ఆగుతాను. వస్తే కలుస్తాను అన్నాను. గంట సేపు కోదాడ బస్టాండ్‌లో వెయిటింగ్,  తను రాలేదు. నేను బయలుదేరడానికి సిద్ధంగా ఉన్న బస్సులో ఎక్కేశాను. దూరంగా వస్తూ కనిపించింది. నేను బస్సు దిగలేదు. చివరి అవకాశం తెంపుకున్నానో, తెగిందో తెలియదు కాని తన నుంచి దూరంగా బయలుదేరాను. ఆ తరువాత కాంతి ఫోన్ చేయలేదు. నేనూ ఫోన్ చేయడానికి ప్రయత్నించలేదు.

కాని మా కామన్  బంధువులు కాని, స్నేహితులు కాని మమ్మల్ని కలపడానికి విశ్వ ప్రయత్నం చేస్తున్నారు. కొత్త ప్రదేశం. కొత్త బాధ్యతలు.  గెలవాలి. కొత్త ప్రదేశాలు చూడాలి. బైక్ తీసుకున్నాను. ప్రయాణాలు చెయ్యాలనే నా ఇష్టానికి..చెస్తున్న ఉద్యోగం సహకరించడంతో ఒకటే తిరుగుడూ. చెయ్యాలనే తపన రాజమండ్రిలో దూసుకెళ్లేలా చేసింది. ఓ రోజు సైట్ సీయింగ్‌కు వెళ్తుండగా యాక్సిడెంట్ అయింది. చావు తప్పింది కాని ఒకటే దెబ్బలు. మా కామన్ ఫ్రెండ్ నాకు యాక్సిడెంట్ అయిన విషయం తనకు ఫోన్‌లో చెప్పింది. అదే కాల్‌లో నేను కాన్ఫరెన్స్‌లో ఉన్నాను. నిజంగా విశ్వంకు యాక్సిడెంట్ జరిగిందా లేక డ్రామా నా. నువ్వే  అతడితో మాట్లాడించడానికి కావాలని ఇలా చెబుతున్నావు కదా. నా జీవితంలో అతడితో మాట్లాడనూ అని అందీ. యాక్సిడెంట్ జరిగిన పెయిన్ కంటే తను అన్న మాటలు ఇంకా బాధనిపించాయి.

ఉన్న ఒక్కగానొక్క ఆశ పోయింది. నా జీవన ప్రయాణంలో నాకు దక్కిన అద్భుత సాంగత్యం కాంతి, తన మజిలీ వచ్చింది దిగిపోయింది. నా ప్రయాణం కొనసాగించాలి అని నాకు నేనే సర్ది చెప్పుకున్నాను. మరో వైపు వాడిని అలా వదిలేస్తే మరింత అరాచకంగా మారతాడు. పెళ్లి చేసుకో అని మిత్రులు, బంధువుల వద్ద నుంచి విపరీతమైన ఒత్తిడి పెరిగింది.  తన దగ్గర నుంచి స్పందన ఎలాగో లేదు. నువ్వు ఎందుకు ఒంటరివి అవుతున్నావు అనే ప్రశ్నలే..  దీంతో  ఫ్రెండ్స్, బంధువులకు కూడా ఫోన్  చేయడం మానేశాను. ఇదే క్రమంగా గతంలో మానేసిన క్రికెట్ ఆడటం,  కవితలు రాయడం, పుస్తకాలు చదవడం, కొత్త ప్రదేశాలను తిరగడం ఇలాంటి నా హాబీలను మరింత పదును పెట్టుకుంటున్నాను. ఏది ఆగినా కాలం ఆగదూ కదా. మరో సంవత్సరం గడిచింది.

 

నా ప్రాణమిత్రుడు లవ్ మ్యారేజీ చెయ్యాలి, మతాంతర వివాహం..అవతలి వాళ్లు మాకోసం గట్టిగానే వెతుకుతున్నారు, ఆ క్రమంలో తిరుపతి ప్రయాణం. నా మిత్రుడిని వాడి ప్రేమించిన అమ్మాయిని తీసుకొని వెళ్లా, అప్పుడే మళ్లీ తన కాల్ . ఏం జరిగినా ఈ సారీ నిన్ను విడవనూ విశ్వం అందీ.మళ్లీ మాటల ప్రవాహం సాగుతుంది. సెడన్‌గా మా మేనత్త నీకో సంబంధం చూశాను నువ్వు రావాలి అంది.

అదే విషయం కాంతితో చెప్పాను. ఏం చెద్దాం..నేను నీ కోసం ఎంత కాలం అయిన వెయిట్ చెస్తాను అప్పటికైన నన్నే పెళ్లీ చెసుకుంటాను అనే గ్యారెంటీ ఇస్తావా. మీ నాన్నతో మన గురించి మాట్లాడతావా. నిదానంగా ఆలోచించి నిర్ణయం తీసుకో అని తనకే  నిర్ణయం వదిలిపెట్టాను. వారం గడిచింది, రెండు వారాలు గడిచాయి తన దగ్గర నుంచి సమాధానం రావడం లేదు.

నేనే కాల్ చేశాను. నీతో మాట్లాడలేనూ విశ్వం. నన్ను వదిలేయ్ అని ఎస్ఎంఎస్. అలా కాదూ కనీసం నీ సమస్య చెప్పు అంటే. నిన్ను చేసుకుంటే ఇంట్లో చచ్చిపొతామంటున్నారు, మా నాన్నకు నువ్వు ఇష్టం లేదు, అయన్ను కాదని నేను ఏమీ చెయ్యలేను అంది. మన ఇద్దరం  కూర్చొని మీ నాన్నకు నచ్చజెబుదాం అసలు ప్రయత్నించకుండా ఓటమిని ఎలా ఒప్పుకుంటావు నువ్వు అన్నా. ఎంత సర్ధిచెప్పడానికి ప్రయత్నించినా నేను మా నాన్నతో ఈ విషయం మాట్లాడలేనూ, మా నాన్న ఎవరిని చూపిస్తే వారితోనే నా పెళ్లి అని తేల్చింది. పోనీ నేను మీ ఇంట్లో వాళ్లతో మాట్లాడనా అంటే వద్దూ అంది. నా ఆశల సౌధం కూలిపోయింది.

తొలిసారి నా ప్రమేయం లేకుండా నేను చేస్తున్న పోరాటంలో ఓడిపోయాను. నా బలం అనుకున్న వ్యక్తే నా ఓటమికి కారణం అయ్యింది. నా కమిట్‌మెంట్స్ నావి, తన అనుబంధాలు తనవి. సరే నీ ఇష్టం ఎక్కడికి వెళ్లాలో నీకు తెలిసినప్పుడు ఎలా వెళ్లాలో నేను ఎలా చెబుతాను. నీ జీవితానికి ఏదీ మంచిది అనుకుంటే అదే నిర్ణయం తీసుకో. ఎవ్వరికోసమో నీ నిర్ణయాలను మార్చుకోకు. నీ జీవితం నీది అని చెప్పి ఫోన్ పెట్టేశాను.

తను లేని ఆలోచనలకు దూరంగా వెళ్లడానికి విశ్వప్రయత్నం చేశాను. ఇదే క్రమంలో విశాఖ ప్రమోషన్ మీద పంపారు ఆఫీసు వారు. అక్కడే పెళ్లయింది. నా పెళ్లికి కాంతి వాళ్ల కుటుంబ సభ్యులు అంతా వచ్చారు. ఆ తరువాత కాంతీతోనే కాదు వారి కుటుంబ సభ్యులతోనూ 4 సంవత్సరాలుగా పలకరింపులు లేవు. ఏదైనా ఫంక్షన్లలో కలిస్తే మొహమాటానికి పలకరించడం తప్ప మాట్లాడింది లేదు. బంధువులు కొందరు కనీసం వాళ్లతో మాట్లాడొచ్చు కదా అన్నా నేను వినలేదు.

 

మధ్యాహ్నం భోజనానికి ఇంటికి వెళ్లినప్పుడు నా  భార్యకు మీ కోదాడ పెద్దమ్మ ఫోన్ చేసింది. కాంతికి పెళ్లంటా అని చెప్పాను. అర్జంట్ పని ఉండి నేను వెళ్లిపోయాను. రాత్రి నా  అర్ధాంగి అడిగింది వెళ్తున్నారా  పెళ్లికి అని, మరో ఆలోచన లేకుండానే లేదు అన్నాను. అప్పుడు నా అర్ధాంగి అంది, మీకు ప్రేమ పేరుతో చంపేసే వాడికి పెద్ద తేడా ఏముంది చెప్పు అనీ. అదేమిటీ అలా అన్నావు అంటే అప్పుడు చెప్పడం ప్రారంభించింది.

వాడేవడో ప్రేమించడం లేదని చంపేశాడు. కాని నువ్వు నిన్ను ప్రేమించిన వారి అనుబంధాన్ని చంపేశావు. నువ్వే చాలా సందర్భాలలో చెప్పావు పెద్దమ్మ నిన్ను సొంత కొడుకులాగా చూసుకుంటుంది అంది. వాళ్లందరూ నిన్ను సొంత మనిషిగా చూసుకుంటారు, కానీ నువ్వు నీ పెళ్లి అయిన దగ్గర నుంచి వారితో సంబంధాలు కట్ చేసుకున్నావు. వాళ్ల ఫీలింగ్స్‌తో ఏమాత్రం సంబంధం లేకుండా వాళ్లను కావాలని దూరం పెట్టావు. నీ చెల్లి పెళ్లిలోనూ కనీసం ఏదో మొహమాటానికి మాట్లాడావు, కానీ ఇదివరకులాగా మాట్లాడలేదు. వాళ్ల అనుభందాన్ని ఇన్నాళ్లు చంపేశావు కదా అన్నది.

ఎప్పుడు సైలెంట్‌గా. నా అభిప్రాయాలకు ఏ మాత్రం ఎదురు చెప్పని నా భార్య, ఇలా మాట్లాడుతుందని అనుకోలేదు. ఏం మాట్లాడకుండా సైలెంట్ గా ఉన్నాను. మళ్లీ నా  ఉషానే అందీ, నువ్వో ఎన్జీవోను నడుపుతున్నావు, జర్నలిస్ట్‌గా మంచి చెప్పగలిగిన ఉద్యోగంలో ఉన్నావు. ఎన్నో ఆదర్శాలు పాటిస్తావు. కాని కోదాడ పెద్దమ్మ విషయంలో ఎందుకు అలాగా ప్రవర్తిస్తున్నావు. గతంలో నీ చుట్టూ అందరూ బంధువులు ఉండే వారు, వారందరినీ వదిలేసి విశాఖ వచ్చేశావు. కనీసం ఫోన్ కూడా చెయ్యడం లేదు. వాళ్లు ఎంత బాధపడతారు. నిన్నటి దాకా తమలో ఒకడిగా ఉన్న నీవు, కారణం లేకుండా  శిక్ష వేస్తున్నావు అందీ. కేవలం నా అభిప్రాయం చెప్పాను. నీకు అంతా తెలుసు నువ్వే నిర్ణయం తీసుకో అని చెప్పి దుప్పటి ముసిగేసింది. నాలో అంతర్మధనం ప్రారంభమైంది. నా పంతం కోసం ఇన్నాళ్లు నా అనుకున్న వాళ్లను చాలా బాధ పెట్టాను అనుకున్నాను. తనని మర్చిపోయాను అని చెప్పను కానీ నా జీవితంలో ఎదగాలనే కసిని రగిల్చింది మాత్రం తనే. గెలవానే స్ఫూర్తి నింపింది తనే.ఇప్పటికీ అదే చెబుతాను తను ఆ రోజు నాతో పందెం కట్టకుండా ఉంటే నేను ఎక్కడ ఉండే వాడినో.!

ప్రేమ మనం ప్రేమించిన వ్యక్తి బాగు కోరుకోవాలి కాని, మనల్ని ప్రేమించే వారు బాధపడటం కాదు కదా మనకు కావాల్సింది అనుకున్నాను. ప్రశాంతంగా నిద్ర పట్టింది. ఉదయమే అర్జంట్ పని ఉందని వెళ్లిన నేను రాత్రి దాకా రాలేదు. రాగానే రెండు టికెట్లు తన చేతిలో పెట్టాను కోదాడ పెళ్లికి వెళ్లోచ్చేయ్ అన్నాను..అదోలా చూసి నువ్వు మారవు..సైకోవి అని వాళ్ల పుట్టిల్లు కూడా కోదాడే కావడంతో పెళ్లీ వంకతో వెల్లడానికి బట్టలు సర్ధుకుంది.

~

 

మీ మాటలు

  1. నిశీధి says:

    నయా కాలపు ప్రేమలెంత భీభత్సమో చెప్పకనే చెప్పారు . మీ కథల్లో ఆకర్షించే అంశం ఏమిటి అంటే సింప్లిసిటీ , చిన్న పదాల్లో చెప్పాల్సింది అంతా చెప్పెసారు . బాగుంది .

  2. umamaheswari says:

    ను అంతే అని నాకు తెలుసు అన్నయ

మీ మాటలు

*