పొద్దున్నే
తల్లి వొడిలోంచి పిల్లలు మొలకెత్తుతారు
చీకటి
వెలుతురు చాలు పోస్తున్నట్టు
నాలుక నూగాయలోంచి
మాటల విత్తనాలు రాలుతాయి
తెల్లారుజాము, తల్లి వొడి
పసివాళ్లకు
ఆకాశమంత మాటలను నేర్పుతాయి
మాటలు
నదీపాయల మీద మంచుతుంపరలు రాలుతున్నట్టు
తెల్లని పావురాల్లాంటివవి –
ఎక్కడో కొండల్లో
గుప్పుమని కొండపూలు వికసించినట్టు
రెక్కలు విప్పుకున్న
తాజా మాటల పూలు అవి –
వెలుతురు గర్భకుటీరంలాంటి
తెల్లారిజామునే
పిల్లలు
మంత్రమేసినట్టు
మాటలుగా మారిపోతారు
తల్లి వెచ్చని పొత్తిళ్లకు అంటుకుని
నిద్రించి..
మళ్లీ కొత్తగా సరికొత్తగా ఉదయం ఉదయించినట్టు –
అంతా మాటలే
మాటల వనమే –
మాటలను,
స్వచ్ఛమైన తేనెలాంటి మాటలను
ఏరుకోవాలంటే
ఉదయాల్లోకి
పిల్లలున్న యిల్లల్లోకి వెళ్లాలి
పిల్లలున్న యిల్లు
మాటలు ప్రవహించే జీవనది
పొద్దున్నల్లంట –
పిల్లలే కాదు
తల్లులూ మొలకెత్తుతారు
క్షణక్షణానికీ
జీవించడాన్ని మరచిపోతున్న
పెద్దోళ్లంతా పలవలు పలవలగా
మొలకెత్తుతారు
నిన్నటి జీవనవిషాదాన్నంతా కడిగేసే
మాటల అమృతాన్ని
దోసిలి నిండుగా తీసుకుని
హృదయం నిండుగా
నింపుకుంటారు
-బాలసుధాకర్ మౌళి
ఉదయాల్లోకి
పిల్లలున్న యిల్లల్లోకి వెళ్లాలి
పిల్లలున్న యిల్లు
మాటలు ప్రవహించే జీవనది
……………………………………..చప్పట్లు …చప్పట్లు
ఉదయాల్లోకి
పిల్లలున్న యిల్లల్లోకి వెళ్లాలి
పిల్లలున్న యిల్లు
మాటలు ప్రవహించే జీవనది
తల్లులూ మొలకెత్తుతారు ఆ పాదం చాల బాగుంది. నిజంగా పిల్లలున్న ఇల్లును అద్భుతంగా వర్ణించారు.
గుడ్ పొయెమ్