కోతలన్నీ కప్పి ఉంచే గవురవం
విత్తనాల పండగ మొలకలన్నీ
మొటిమలై మాడిన నేల మొకం
కబురుల కీటకాల రొదన
భూమీ ఆకాశాలు లాగి తన్తే
మళ్ళీ నీ నీ జ్ఞాపకాల చూపు
రెప్పల పొరల కోతకి కన్నీళ్ళ వణుకు
లోకమంతా పోయినాక ఎముకల
కోలాటం మోత బందాలు
ప్రమాణాల ముళ్ళకంచ కొక్కానికి
ఉగుతున్న గుండె దేగేసిన ముళ్ళ లో
స్వరం స్పర్శా వాతాన పడి
దేవుడా!
విత్తనాల పండగ మొలకలన్నీ
మొటిమలై మాడిన నేల మొకం//
సాయ వ్యవసాయాలు….బాధని ఒడిసి పట్టే పదాలు కవిత నిండా… అంతులేని దుఖానికి, హృదయపు నొప్పికి ఎన్ని మాటలైనా చాలవు… కవిత నిండా గాయాలే మాధురి గారు… నమ్మినవాడినే నిలువునా నరికే అమానుషత్వం… ఎన్ని పదాల్లో ఇమిడ్చినా తరగదు..
రైతుల్ది శరీరంగాదు అది వూపిరి ఆడ్తావుండే శవము.
కష్టాల కత్తులు పొడిస్తే మోళ్లై ఒంగిన ఎముకల గూళ్లు వాళ్లు.
వాళ్ల బతుకుల నిండా గుండు సున్నాల బండలు. బాగా చెప్పవమ్మా మాధురీ.