ఈ రాత్రి వొడవదు ఎన్నో రాత్రి ఇది చెంప మీద ఎన్నో కన్నీటి చుక్క జారి ఆరిపోతున్నది తెల్లని మంటయ్ కురుస్తున్న మంచు కిటికీ అద్దం మీద వీధి లాంతరు విసుగు ఒక్క వెచ్చని వూహ లేదని ఫిర్యాదు దృశ్యం మారితే బాగుండు, మార్చేది ఎవరు నేనెప్పుడూ చీకట్లో ఆడుకుంటున్న ఆడపిల్లనే నా చుట్టూరా నల్లని కందకం, ప్రతిబింబం లేని అద్దం వృత్తాకార కందకంలో నాచు పట్టిన కత్తులు కందక ఖడ్గానికి పొదిగిన పచ్చల వలె చుక్కలు నల్లని అద్దాన్ని దాటే … [ఇంకా చదవండి ...]
నువ్వంతే ఎప్పుడూ నిత్య వికసిత కుసుమానివై పరిమళం వెదజల్లుతుండు నిను కాంచే చూపుల పై... దేహాలపై... ~ నీ నవ్వుకు వేలాడుతుంది ఓ ముక్క ఆకాశం కాంతి సముద్రాన్నెత్తుకొని నీ నడుమ్మోసే చంటిపాపలా ఓ మాయని మాయలా ముడతలు కొన్ని నీ ముఖంమ్మీద అందం చెక్కిన ఆనందాలౌతుంటాయి అసలే నలుపు ఆపై చెవికి చెవులై వేలాడే లోలాకులు నక్షత్రమంత కాకపోయినా అలాంటిదే ఓ ముక్కు పుడక నీ ముక్కు అందం జుర్రేసుకుంటూ అంత వరకూ చూడని రంగురంగుల సీతాకోకచిలుక దేహపుహోళిలా నిను చుట్టేసిన బట్టల అద్దాల్లోంచి తొంగి … [ఇంకా చదవండి ...]
నా లోపలి సతత హరితారణ్యానికి ఎవడో చిచ్చు పెట్టాడు మట్టిదిబ్బలూ ముళ్లపొదలూ తప్ప తుమ్మముళ్లూ బ్రహ్మజెముళ్లూ తప్ప పూల పలకరింపుల్ని ఆఘ్రాణించలేని పక్షుల రెక్కల ఆకాశాల్ని అందుకోలేని సెలయేళ్ల లేళ్లను తనలోకి మళ్లించుకోలేని జంతుజాతుల జన్మరహస్యాల్ని పసిగట్టలేని మనిషిరూపు మానవుడొకడు ఒళ్లంతా అగ్గి రాజేసుకుని అంటించేశాడు వాడు విధ్వంసపు మత్తులో తూలుతూ మంటల ముందు వెర్రిగా తాండవమాడుతూ ++++++ కాలమాపకయంత్రం మలాము పూసింది కాలిన గాయాలు కనుమరుగవుతున్నాయి పచ్చదనం మళ్లీ … [ఇంకా చదవండి ...]
Copyright © 2024 Saaranga Publishers
వాహ్ ! మమత జీ! మీ కవితలో మానవీయ కోణ౦ హృద్య౦గా ఉ౦ది.. ! ఎ౦త చిన్న వస్తువు.. ఆ అద్భుతమైన ఎత్తుగడ..! బహుశా నగర౦లోని అనేక జ౦క్షన్ లలో పూలో.. గాలిపటాలో…అమ్ముతూ చిన్న అమ్మాయిలు తరచూ కనిపిస్తారు. ఆ వస్తువులు ఎలాగైన అమ్మి ఆ పూట కడుపు ని౦పు కోవాలనే వారి బలమైన కా౦క్షను …..దైన్య౦గా …ఆర్ద్రతగా….వారి చూపుల్లోకి మార్చి….ఖరీదైన కార్ల అద్దాల్లో౦చి మనవైపు విసురుతు౦టే….. చూడని కళ్ళెన్నో.. చూసి చూడనట్లు నటి౦చే కళ్ళెన్నో…. కరిగే హృదయాలెన్నో…గు౦డెలు పగులగొట్టుకొనే మానావతా దృక్పధాలెన్నో……! !
ఆకు పచ్చటి లైటు ఆ చితికిపోయిన బ్రతుకుల్లో ఓ శాశ్వత శత్రువే….!!!
మమత జి!!! “ఇదిగో ఇప్పుడిలా నా రీర్ వ్యూ మిర్రర్లో
నిరాశ దు:ఖాన్ని దాచేసి
నిర్వికారమైన చిరునవ్వు నావైపు విసిరి
ఎన్నటికీ మాయని గాయాన్నింకొకదాన్ని
నా గుండెలో రేపి
రోడ్డు మలుపులో మాయమయ్యింది.”………………! కన్నీళ్ళను ని౦పారు….!!!
చాలా బావుంది.
తడివున్న హృదయంలోనే జ్ఞాపకాల మొలకలు తలలత్తేది.కవిత్వంకూడా!!