ఈ రాత్రి వొడవదు ఎన్నో రాత్రి ఇది చెంప మీద ఎన్నో కన్నీటి చుక్క జారి ఆరిపోతున్నది తెల్లని మంటయ్ కురుస్తున్న మంచు కిటికీ అద్దం మీద వీధి లాంతరు విసుగు ఒక్క వెచ్చని వూహ లేదని ఫిర్యాదు దృశ్యం మారితే బాగుండు, మార్చేది ఎవరు నేనెప్పుడూ చీకట్లో ఆడుకుంటున్న ఆడపిల్లనే నా చుట్టూరా నల్లని కందకం, ప్రతిబింబం లేని అద్దం వృత్తాకార కందకంలో నాచు పట్టిన కత్తులు కందక ఖడ్గానికి పొదిగిన పచ్చల వలె చుక్కలు నల్లని అద్దాన్ని దాటే … [ఇంకా చదవండి ...]
నువ్వంతే ఎప్పుడూ నిత్య వికసిత కుసుమానివై పరిమళం వెదజల్లుతుండు నిను కాంచే చూపుల పై... దేహాలపై... ~ నీ నవ్వుకు వేలాడుతుంది ఓ ముక్క ఆకాశం కాంతి సముద్రాన్నెత్తుకొని నీ నడుమ్మోసే చంటిపాపలా ఓ మాయని మాయలా ముడతలు కొన్ని నీ ముఖంమ్మీద అందం చెక్కిన ఆనందాలౌతుంటాయి అసలే నలుపు ఆపై చెవికి చెవులై వేలాడే లోలాకులు నక్షత్రమంత కాకపోయినా అలాంటిదే ఓ ముక్కు పుడక నీ ముక్కు అందం జుర్రేసుకుంటూ అంత వరకూ చూడని రంగురంగుల సీతాకోకచిలుక దేహపుహోళిలా నిను చుట్టేసిన బట్టల అద్దాల్లోంచి తొంగి … [ఇంకా చదవండి ...]
నా లోపలి సతత హరితారణ్యానికి ఎవడో చిచ్చు పెట్టాడు మట్టిదిబ్బలూ ముళ్లపొదలూ తప్ప తుమ్మముళ్లూ బ్రహ్మజెముళ్లూ తప్ప పూల పలకరింపుల్ని ఆఘ్రాణించలేని పక్షుల రెక్కల ఆకాశాల్ని అందుకోలేని సెలయేళ్ల లేళ్లను తనలోకి మళ్లించుకోలేని జంతుజాతుల జన్మరహస్యాల్ని పసిగట్టలేని మనిషిరూపు మానవుడొకడు ఒళ్లంతా అగ్గి రాజేసుకుని అంటించేశాడు వాడు విధ్వంసపు మత్తులో తూలుతూ మంటల ముందు వెర్రిగా తాండవమాడుతూ ++++++ కాలమాపకయంత్రం మలాము పూసింది కాలిన గాయాలు కనుమరుగవుతున్నాయి పచ్చదనం మళ్లీ … [ఇంకా చదవండి ...]
Copyright © 2024 Saaranga Publishers
మంచి ఫిల్ ఉన్న కవిత . kudos .
ఎంత బాగా రాసారో ఒక తపనను,తత్వాన్ని మనసులో ఉన్న భావాలు ఇదిగో ఇక్కడిలా అక్షరాలుగా పోసి కట్టి పడేసారు మమ్మల్ని మీ కవిత్వంతో.అభినందనలు సాయి కిరణ్ గారు.
తన ప్రాణాన్ని తీసుకెళ్ళే యమ పాశం కోసం అతను
నాకోసం ప్రాణాలిచ్చే అల్ప జీవి కోసం నేను…………భేదం అభేదం చేస్తూ కొనసాగిన కవిత …..బాగుంది..
Nice…balamaina vyakteekarana…but mugimpu telipoyindandee…
సాయి కిరణ్ గారు!
కవిత చాలా బావుంది. వట్టిపోయిన పెదాల మీద చెమ్మ చెమ్మగా చిరు నవ్వు ‘గుప్పెడు గుండే చేస్తున్న ఒంటరి పోరాటం’ వేళ్ళ వంకరల మధ్య నుంచి స్వేచ్చగా రాక పోకల్ని సాగిస్తున్న గాలి వెలుతురు’ ఎటొచ్చీ అతనిది ముసలి శరీరం, నాది బలమైన సాలె గూడు అంతే తేడా .
ఒక జీవి తానికి సరిపడా ఎదురు చూపుల పోరాటంలో అలసిపోయిన ప్రాణం’ బంధాల కొసం పోరాడి పోరాడి శరీరం అలసి పోయిన ప్రాణం ఓకరిది. అలాంటి బలమైన సాలెగూడు బంధాల్లొం ఛి బయటకు రాలేని నిస్సహాయత ఇంకొకరిది చాలా బాగా చెప్పారు. అనుభవాల వయసు పెరిగే కొద్దీ ఎ స్థితినైనా వంకర వెళ్ళ మధ్య నుంచి స్వేచ్చగా పోనిచ్చే గాలి వె లుతురులే జీవితం.
Thank You all
లోతైన కవిత