వీలునామా – చివరి భాగం

(కేథరిన్ హెలెన్ స్పెన్స్ రాసిన Mr.HOgarth’s Will కి అనుసృజన : శారద )

(కిందటి వారం తరువాయి)

ఉపసంహారం

(కొన్నేళ్ళ తరవాత – క్రిస్మస్ పర్వదినం)

 

జేన్ హొగార్త్ క్రిస్మస్ భోజనం తయారీలో తల మునకలుగా వుంది. మెల్బోర్న్ కి దగ్గరలో ముచ్చటైన ఒక చిన్న ఇంట్లో వుంటున్నారు వాళ్ళు. ఎర్రటి ఎండాకాలం కావడంతో పళ్ళూ ఫలాలూ ఏవీ ఎక్కువగా దొరకడం లేదు. అందుకే ఆమెకి వంట ఎలా చేయాలో అర్థం కావడంలేదు. అయినా మొత్తానికి జీవితం సంతృప్తిగా హాయిగా వుందామెకి.

ఫ్రాన్సిస్ తన శ్రమా పట్టుదలలతో మెల్బోర్న్ లో చాలా పైకొచ్చాడు. అతనిప్పుడు వ్యాపారంలో భాగస్వామ్యం కూడా తీసుకుని మామూలు ఉద్యోగి స్థానం నుంచి ఎంతో ముందుకొచ్చాడు. బ్రాండన్ కుటుంబమూ హొగార్త్ కుటుంబమూ తరచూ కలుసుకుంటూనే వుంటారు, ముఖ్యంగా క్రిస్మస్ పండగ రోజు. ఈ సంవత్సరం జేన్ ఇంట్లో కలుసుకుంటున్నారు. పల్లె జీవితాన్నించి కాస్త మార్పుగా వుంటుందని ఎల్సీ భర్తా పిల్లలతో వచ్చి ఉంది.

ఈ సంవత్సరం వాళ్ళకి ఇంకా వేరే అతిథులు కూడా వస్తున్నారు. టాం లౌరీ, చదువు పూర్తయి ఇంజినీరు గా ఉద్యోగం చేస్తున్నాడు. అతనూ, అతని కాబోయే భార్య గ్రేస్ ఫారెస్టర్ తో సహా విందుకొస్తున్నాడు. లౌరీ పిల్లలందరూ చక్కగా స్థిరపడ్డారు. పెద్దమ్మాయి పెళ్ళి చేసుకుంది. చిన్నమ్మాయి పెగ్గీ తో కలిసి దుకాణం నడుపుతూంది. ఇప్పుడందరూ పెగ్గీని “మిస్ వాకర్” అని పిలుస్తారు గౌరవపూర్వకంగా. మరిప్పుడామె ఎడిన్ బరో లో బట్టలు ఇస్త్రీ చేసే మనిషి కాదు, సొంతంగా దుకాణం నడుపుకుంటున్న వ్యాపారస్తురాలు.

అదిగో, ఆ తలుపులోంచి విందుకి వస్తూనే వుంది పెగ్గీ! వయసు మీద పడుతూన్నాపెగ్గీ ఇంకా అందంగానే వుంది.

“పెగ్గీ, నువ్వు రోజురోజు కీ అందంగా తయారవుతున్నావు! అది నీ అందమో లేక నా పెళ్ళాం చేసి ఇస్తున్న టోపీల అందమో అర్థం కావడం లేదు నాకు,” బ్రాండన్ ఎప్పుడూ ఆట పట్టిస్తాడామెని.

ఇవాళ్టి విందుకి ఫ్రాన్సిస్ బలవంతం చేసి డెంస్టర్ గారిని కూడా లాక్కొచ్చాడు.భగవంతుడికి ధన్యవాదాలు అర్పించి అందరూ భోజనాలకి బల్ల చుట్టూ చేరారు.
“జీవితం ఊహించని దారుల్లో, ఊహించనంత వేగంగా ప్రవహిస్తుంది కదా? మనందరమూ ఏదో ఒక కష్టం పళ్ళ బిగువున సహించి ఇంత దూరం వచ్చిన వాళ్ళమే! కష్టాలు దాటడానికి మనకి ధైర్యాన్నీ, దాటినందుకు తీయని ఫలితాలనీ ఇచ్చిన దేవుడికి శతకోటి వందనాలు. ఒకనాడు నేను దిక్కు తోచని పరిస్థితిలో మా చెల్లెలి పిల్లలను ఎలా పోషించాలో అర్థం కాక మిస్ థాంసన్ ను సహాయమడిగాను. ఆనాడావిడ పెద్ద మనసుతో నాకు ఇస్త్రీ కొట్టు పెట్టుకోవడానికి కొంత డబ్బిచ్చింది. ఈ నాడు మా టాం ఆమె మేన కోడలు గ్రేస్ ని పెళ్ళాడడం కంటే నాకు సంతోషమేముంది?” పెగ్గీ అంది.

“అత్తయ్యా! ఇవాళే నాకు మార్గరెట్ అత్త దగ్గర్నించీ ఉత్తరం వచ్చింది. నాకూ టాం కీ ఆశీర్వాదాలనీ, మా పెళ్ళి తనకూ చాలా సంతోషాన్నిస్తుందనీ అన్నది. టాం అత్తయ్యకి రాసిన ఉత్తరం ఎంతో హుందాగా వుందనీ, అంత చక్కటి భర్త దొరకడం నా అదృష్టమనీ రాసింది” గ్రేస్ చెప్పింది.

“అసలు వాడికి అక్షారాలు రాయడం నేర్పిందే మా పెద్దమ్మాయి గారు కాదూ? మీ ఇద్దరూ పెళ్ళాడి సుఖంగా వుండండి. కానీ గ్రేస్, అక్కయ్య మేరీని మాత్రం మర్చి పోకు సుమా! నీకంటే ఆరేళ్ళు పెద్దది. ఫిలిప్స్ పిల్లలకి గవర్నెస్ గా పని చేస్తూ పెళ్ళాడకుండా వుండిపోయింది, పాపం. దాన్నెప్పుడూ చిన్న చూపు చూడకండి!” జేన్ ఫ్రాన్సిస్ ని పెళ్ళాడి మెల్బోర్న్ వచ్చేయడంతో స్టాన్లీ ఫిలిప్స్ మేరీ ఫారెస్టర్ ని తన పిల్లలకి టీచరుగా నియమించుకున్నాడు.

“ఎంత మాటన్నారు అత్తయ్యా! మా మేనత్త మార్గరెట్ థాంసన్ కూడా పెళ్ళాడలేదు. ఆమెని ఎప్పుడైనా అవమానంగా చూసామా? మిమ్మల్ని టాం ఎప్పుడైనా అవమానపర్చారా? మేరీ ఎప్పటికీ మా ఇంట్లోని మనిషే!” నొచ్చుకున్నట్టు అంది గ్రేస్. “అది సరే కానీ, మీకందరికీ ఒక మంచి వార్త. విరివాల్టాలో మళ్ళీ పెళ్ళి సందడి. ఎవరో చెప్పుకోండి చూద్దాం!” బ్రాండన్ అన్నాడు.

“ఎమిలీ యే అయివుంటుంది. నా చేతుల్లో పుట్టినబిడ్డ. అప్పుడే దానికి పెళ్ళీడొచ్చిందా?” పెగ్గీ అంది.

“ఆ మాట మా ఎడ్గర్ తో అని చూడు పెగ్గీ! బావురుమంటాడు. అయినా ఇప్పుడు నిశ్చితార్థమే లే, పెళ్ళికి ఇంకా ఒక యేడు ఆగుతారట!” నవ్వుతూ అన్నాడు బ్రాండన్.

“అన్నట్టు, ఈ పెళ్ళికి స్టాన్లీ, లిల్లీ సంతోషంగా ఒప్పుకున్నారు. ఒప్పుకోనిదెవరో తెలుసా? పెళ్ళి కూతురు మేనత్త హేరియట్ గ్రాంట్. ఆవిడకి మొదట్నించీ రైతులంటే ఇష్టం లేదులే!”
అందరూ నవ్వారు.

“అయినా నేను ఒకసారి ఎమిలీతో నిర్మొహమాటంగా మాట్లాడాను. ఆస్ట్రేలియాలో రైతుల జీవితం అంటే చాలా శ్రమా, కష్ట నష్టాలకోర్చుకోవాలనీ, డబ్బున్న భూస్వామి కూతురి జీవితానికీ, రైతు భార్యగా వుండే జీవితానికీ చాలా వ్యత్యాసం వుంటుందనీ వివరించాను! అంతా విని, నవ్వి నాకొక ముద్దిచ్చింది చెంప మీద. ‘బాబాయ్, నాకు ఎడ్గర్ అంటే చాలా ఇష్టం. పొలాల్లో పనులూ అవీ నేనూ నేర్చుకున్నాను నాన్నతో కలిసి. నేను హాయిగా సర్దుకుంటాను,’ అని చెప్పింది. చిన్నప్పణ్ణించీ దానికి వాళ్ళ నాన్న కంటే నా దగ్గరే చనువు ఎక్కువ!” బ్రాండన్ మళ్ళీ అన్నాడు.

“అసలు నన్నడిగితే అంత లేత వయసులో పుట్టేదే స్వఛ్ఛమైన ప్రేమ! మనిద్దరిలా బోలెడు వయసొచ్చేంతవరకు ఎదురు చూడకుండ హాయిగా తమకు తగ్గ జతని వెతుక్కున్నారు పిల్లలు! ఏమంటావు ఫ్రాన్సిస్?” ఫ్రాన్సిస్ ని అడిగాడు.

“అదీ నిజమే కానీ, ఈ చిన్న పిల్లలు ప్రేమలో పడితే వాళ్ళ ఇక ఇకలూ పక పకలూ పట్టలేం. చుట్టూ ఏం జరుగుతుందో తెలియనంతగా వాళ్ళ నవ్వులూ మాటల్లో కూరుకుపోయి వుంటారు, మా టాం నీ గ్రేస్ నీ చూడరాదూ!” నవ్వుతూ అంటించింది పెగ్గీ.

“ఆ ఇక ఇకలూ పక పకలూ నాకు చాలా ముద్దొస్తాయి పెగ్గీ! మేం ఎప్పుడైనా విరివాల్టా వెళ్తే మాతో పాటు ఎడ్గర్ వున్నాడేమోనన్న ఆశతో ఎమిలీ పరిగెత్తుకొస్తుంది. అసలు ఎమిలీని చూడడానికే మా వాడు రెండు రోజులకోసారి ఏదో ఒక వంకన విరివాల్టా వెళ్దామంటాడు. ఇంకో విచిత్రం చెప్పనా? ఇంతవరకూ ఎమిలీ నన్నూ, ఎల్సీనీ పేర్లతో పిలిచేదా? ఇప్పుడు మెల్లిగా “బాబాయ్, పిన్నీ” అని పిలుస్తోంది! ఇంతవరకూ పెగ్గీ అని పిలిచే గ్రేస్ ఉన్నట్టుండి అత్తయ్యా అనడం మొదలుపెట్టలేదూ?” అందరూ మళ్ళీ గొల్లుమన్నారు. గ్రేస్ మొహం సిగ్గుతో ఎర్రబడింది.

“ఇంకా వినండి! ఎమిలీ చెల్లెలు కాన్స్టన్స్ లేదూ? అక్కా- ఎడ్గర్ ల ముద్దూ మురిపాలు చూస్తే దానికి ఎక్కళ్ళేని ఒళ్ళుమంట. ‘కథల్లోలా అలా సిగ్గు లేకుండా చేతులెలా పట్టుకుంటారో,’ అన్నది నాతో మొహం వికారంగా పెట్టి. నేను నవ్వుతూ, ‘కాన్స్టన్స్, ఇంకో మూడేళ్ళు ఆగు. నా ఇంకో మేనల్లుడు కూడా వస్తున్నాడు ఇక్కడికి. అప్పుడు నువ్వూ ఇంతే!’ అన్నాను. ‘నేనా? చస్తే అలా చేయను,’ అంది మొహం ఎర్రగా చేసుకొని. ”

” ఫ్రాన్సిస్! ఆ రోజు మా ఇంట్లో ఆత్మలు చెప్పినట్టు మీకంతా మంచే జరిగింది చూసారా? వీలునామా వల్ల కొంచెం కష్టాలొచ్చినా మీరేం నష్టపోలేదు!” డెంస్టర్ కలగజేసుకున్నాడు సంభాషణలో.

“నష్టపోవాడమా? అ వీలునామా వల్లే కదండీ బంగారం లాటి భార్య దొరికింది!” ఫ్రాన్సిస్ అన్నాడు.

“అవునవును. ఆ వీలునామాయే లేకపోతే, ఎల్సీ ఇరవై వేల పౌండ్లకి వారసురాలయి వుండేదీ, నేనమెను పెళ్ళాడి వుండే వాణ్ణీ కానూ, పాపం ఒంటరి బ్రతుకీడుస్తూ వుండేది! కదూ ఎల్సీ?”

” డెంస్టర్, మీరు ఆత్మలనడిగి మా డాక్టరు గ్రాంట్ గారు ఎన్నికల్లో నెగ్గుతారో లేదో చెప్పగలరా? ఆత్మలు వున్నాయో లేవో చెప్పడానికి అది మంచి పరీక్ష!” ఫ్రాన్సిస్ అన్నాడు.
సంభాషణ రాజకీయాల్లోకి మళ్ళింది.

“గ్రాంట్ ఏమో కానీ, ఫ్రాన్సిస్ నువ్వు మాత్రం తప్పక వచ్చే ఎన్నికల్లో నిలబడాలి. మనలాటి వలస పక్షుల గతి పట్టించుకునే నాథుడే లేడు. ఈ సంగతి ఒక రాత్రంతా గ్రాంట్ కి వివరించాము, నేనూ ఎల్సీ! గ్లాసుల కొద్దీ షెర్రీ తాగాడే కానీ, ఒక్క ముక్క అతనికి అర్థమైతే ఒట్టు!” బ్రాండన్ అన్నాడు.

“ఫ్రాన్సిస్ రాజకీయ ఆశయాలూ, సంఘ సంస్కరణ అభిలాషా అన్నీ చచ్చిపోయాయి! పక్కా గృహస్థు అయిపోయాడు. కదూ ఫ్రాన్సిస్? అయినా పెళ్ళాడిన ఏ మగాడండీ ప్రయోజకుడయింది? పెళ్ళాం గయ్యాళి దైతే తప్ప!” వేళాకోళంగా అన్నాడు డెంస్టర్.

“మీరు భార్యలనీ, ఆడవాళ్ళనీ అవమానిస్తున్నారు. అయినా పండగ పూటని వొదిలేస్తున్నాను.” జేన్ నవ్వుతూ అంది.

“మా ఆవిడ నా ఆశయాలనీ, అభిలాషలనీ ఎప్పుడూ చచ్చి పోనివ్వదు లెండి. అసలవి నాలో పుట్టించిందే ఆమె!”

ఇంతలో పిల్లలంతా వచ్చారు. జేన్, ఎల్సీ ఇద్దరికీ ఇద్దరేసి ఆడపిల్లలు. “పెద్దమ్మాయి గారూ, పిల్లల చదువులూ శిక్షణా ఏర్పాటు చేసారా?” పెగ్గీ అడిగింది జేన్ ని.
“ఏర్పాటేముంది. మా లాగే చదువుకుంటారు. మేమే చెప్పుకుంటాం.” జేన్ జవాబిచ్చింది.

“చదువుకున్న భార్యల వ్యవహారమే వేరు. మీలాగే మీ పిల్లలూ మంచి స్త్రీలవుతారు, మంచి భార్యలూ, తల్లులూ..”

“నీ సంగతి చెప్పుకోవోయ్ ఫ్రాన్సిస్! నా గురించి మాట్లాడకు. మా ఆవిడ అంత నోరు లేని పక్షిని నేనెక్కడా చూడలేదు. అసలు ఆ చదువు వల్ల ఆమెకి వున్న కొంచెం నోరూ పడిపోయిందేమో ననిపిస్తుంది. పని వాళ్ళందరూ ఆమె చెవులకి తాటాకులు కడతారు!” భార్యని వేళాకోళం చేసాడు బ్రాండన్.

“వాల్టర్! పని వాళ్ళెవరూ మనల్నొదిలి వెళ్ళిపోవడం లేదు కదా? మన పనులు బానే చేసి పెడుతున్నారు కదా? ఇక వాళ్ళతో నేనెలా చేయించుకుంటే నీకెందుకు?”

“అవునవును! నువ్వింత సౌమ్యంగా పెంచినా మన పిల్లలింత బుధ్ధిమంతులెలా అయ్యారన్నదే నన్నెప్పుడు వదలని ప్రశ్న! వాళ్ళనొక్క మాటా అనదు, అననివ్వదు. అయినా, ఎల్సీ, మన పిల్లలు నీలా తయారయితే అంతే చాలు నాకు!”

“చదువులూ శిక్షణా అంటే మనం ఇప్పించగలం కానీ, వాళ్ళని వాళ్ళ కాళ్ళ మీద బయట ప్రపంచం కూడా నిలబడనివ్వాలి కదా? గుర్తుందా ఫ్రాన్సిస్, నాకు ఉద్యోగం దొరకక ఎంతెంత తిరిగామో మనిద్దరం. ఎంత చదువుకున్నా బయట సంస్థల్లో ఆడవాళ్ళకి ఉద్యోగాలివ్వకుండా ఎంత సేపూ, చిన్న పిల్లలకు టీచర్లుగానో, బట్టలు కుట్టుకుంటూనో బ్రతకమంటే ఇక ఆడవాళ్ళకు పెద్ద చదువులెందుకు?”

“అయితే మీరింకా స్త్రీల సమాన హక్కుల సంగతి మర్చి పోలేదన్నమాట. నాకైతే ఆడవాళ్ళకి అన్నిటికంటే కావలసింది చక్కటి భర్తా, మంచి సంతానం అనిపిస్తుంది.” డెంస్టర్ అన్నాడు.

“ఆడవాళ్ళకేం కావాలో వాళ్ళే తేల్చుకుంటార్లెండి. ఒక వింత తెలుసా, సంఘంలో ఒక తప్పుడు అభిప్రాయం వుంది. సమాన హక్కులకోసమూ, విద్య కొసమూ పోరాడే స్త్రీల వెనక భయంకరమైన విషాదాలూ, విఫలమైన ప్రేమలూ వున్నాయనుకుంటారు చాలా మంది. జీవితం నిండా ఎంత ప్రేమ నిండి వున్నా, ఆడవాళ్ళకి మేధో వికాసమూ, ఆత్మ ఙ్ఞానమూ, ఆత్మ విశ్వాసమూ కూడా అవసరమే. ఆడవాళ్ళు చదువుకుని ఉద్యోగాలు ఆశించినంతమాత్రానా, తమ కాళ్ళ మీద తాము నిలబడ్డంత మాత్రానా కుటుంబాలు కూలిపోతాయనీ, సమాజం నిండా ప్రేమ రాహిత్యం నెలకొంటుందనీ అనుకోవడం సరి కాదు.” జేన్ దృఢంగా అంది.

(అయిపోయింది)
———————————–

మనవి మాటలు

నలభైయేడువారాలంటేదాదాపుసంవత్సరంకాలం! సుదీర్ఘప్రయాణం! ఈప్రయాణంనేనెంతోఆస్వాదించాను, ఎన్నోనేర్చుకున్నాను.

ఒకపనిచేసామంటేఆపనికిసంబంధించిననైపుణ్యమేకాకఇతరత్రాఎన్నోనేర్చుకుంటామన్నదినాసిధ్ధాంతం. అంటేస్కూలుకెళ్ళిచదువుకోనిపరీక్షలుపాసయితే, తరగతిగదిలోనేర్చుకున్నపాఠ్యాంశాలుమాత్రమేనేర్చుకోము. పట్టుదలతోపరీక్షలకుచదవటం, ఫెయిలయినప్పుడునిరాశచెందకపోవడం, పదిమందితోకలిసివ్యవహరించడం, స్నేహశీలత, ఇలాటివన్నీకూడానేర్చుకుంటాంకదా? అలాగన్నమాట.

ఈనవలఅనువాదంలోకూడానేనుఎన్నోసంగతులునేర్చుకున్నాను. అన్నిటికంటేముఖ్యంగాఒకపనిమొదలుపెట్టినప్పుడుదానినిచివరంటాపూర్తిచేయడంనేర్చుకున్నాను. ఎన్నోసార్లుమధ్యలోవదిలేద్దామనుకున్నానుకూడా. కానీ, “ఆరంభింపరునీచమానవుల్…..” అనితలచుకునికొనసాగించాను. అయితేఏమాటకామాటేచెప్పుకోవాలి. మానేయాలనుకోవడంపనివత్తిడితట్టుకోలేకనేకానీ, చేస్తున్నఅనువాదంనచ్చకమాత్రంకాదు.

కథలఅనువాదానికీనవలఅనువాదానికీచాలాతేడాలుంటాయనిఅనుభవంమీదతెలుసుకున్నాను. అందులోనూదాదాపుఒకశతాబ్దంకిందరాసిననవలఅనువదించేటప్పుడుగ్రంథవిస్తరణభీతికీ, నవలలోనిముఖ్యాంశాలుఇముడ్చుకుంటూవుండాల్సినఅవసరానికీ, రెండిటీమధ్యాసమన్వయంసాధించాల్సివుంటుంది.

వందేళ్ళక్రితంఇంగ్లండులోరాజకీయసాంఘికపరిస్థితులూ, ఆస్ట్రేలియావలసదార్లపరిస్థితులూ, ఆడవాళ్ళసమస్యలూచూడగలిగాను. ఇవన్నీనవలచదవటంవల్లకూడాజరిగేవే. అయితేఅనువాదంచేయడంవల్లపాత్రలతోస్నేహం, సానుభూతిఏర్పడ్డాయి. ఈనవలలోనాకందరికంటేనచ్చినపాత్రజేన్మెల్విల్. అన్నేళ్ళకిందజేన్లాటివ్యక్తిత్వమున్నఆడపిల్లనాయికగాఅందమైనప్రేమకథరాయడంకొంచెంకష్టమైవుండాలి. ఆఖర్నజేన్అన్నమాటలుఇవాళ్టికీసంఘానికిఅవసరమే.

నాకీఅవకాశాన్నిచ్చిప్రోత్సహించినందుకుసారంగపత్రికకూ, సంపాదకులకూధన్యవాదాలు.

శారద

శారద

శారద

మీ మాటలు

  1. “ఆడవాళ్ళకేం కావాలో వాళ్ళే తేల్చుకుంటార్లెండి” – శారదగారు, చాలా చాలా మంచి వాక్యంతో నవల పూర్తయింది. మీకు ధన్యవాదాలు మంచి నవల చదవగలిగాను. మరో నవల సీరయల్ గా రావాలని కోరుకుంటూ,

  2. రాధ గారూ,
    కదా? ఈ నవల రాసి దాదాపు వందేళ్ళయిందంటే ఇంకా ఆశ్చర్యం కదా?
    ఈ నవల అనువదించటం నాకొక మంచి అనుభవం. నాతో పాటు ప్రయాణించినందుకు ధన్యవాదాలు.
    శారద

మీ మాటలు

*