ఈ రాత్రి వొడవదు ఎన్నో రాత్రి ఇది చెంప మీద ఎన్నో కన్నీటి చుక్క జారి ఆరిపోతున్నది తెల్లని మంటయ్ కురుస్తున్న మంచు కిటికీ అద్దం మీద వీధి లాంతరు విసుగు ఒక్క వెచ్చని వూహ లేదని ఫిర్యాదు దృశ్యం మారితే బాగుండు, మార్చేది ఎవరు నేనెప్పుడూ చీకట్లో ఆడుకుంటున్న ఆడపిల్లనే నా చుట్టూరా నల్లని కందకం, ప్రతిబింబం లేని అద్దం వృత్తాకార కందకంలో నాచు పట్టిన కత్తులు కందక ఖడ్గానికి పొదిగిన పచ్చల వలె చుక్కలు నల్లని అద్దాన్ని దాటే … [ఇంకా చదవండి ...]
నువ్వంతే ఎప్పుడూ నిత్య వికసిత కుసుమానివై పరిమళం వెదజల్లుతుండు నిను కాంచే చూపుల పై... దేహాలపై... ~ నీ నవ్వుకు వేలాడుతుంది ఓ ముక్క ఆకాశం కాంతి సముద్రాన్నెత్తుకొని నీ నడుమ్మోసే చంటిపాపలా ఓ మాయని మాయలా ముడతలు కొన్ని నీ ముఖంమ్మీద అందం చెక్కిన ఆనందాలౌతుంటాయి అసలే నలుపు ఆపై చెవికి చెవులై వేలాడే లోలాకులు నక్షత్రమంత కాకపోయినా అలాంటిదే ఓ ముక్కు పుడక నీ ముక్కు అందం జుర్రేసుకుంటూ అంత వరకూ చూడని రంగురంగుల సీతాకోకచిలుక దేహపుహోళిలా నిను చుట్టేసిన బట్టల అద్దాల్లోంచి తొంగి … [ఇంకా చదవండి ...]
నా లోపలి సతత హరితారణ్యానికి ఎవడో చిచ్చు పెట్టాడు మట్టిదిబ్బలూ ముళ్లపొదలూ తప్ప తుమ్మముళ్లూ బ్రహ్మజెముళ్లూ తప్ప పూల పలకరింపుల్ని ఆఘ్రాణించలేని పక్షుల రెక్కల ఆకాశాల్ని అందుకోలేని సెలయేళ్ల లేళ్లను తనలోకి మళ్లించుకోలేని జంతుజాతుల జన్మరహస్యాల్ని పసిగట్టలేని మనిషిరూపు మానవుడొకడు ఒళ్లంతా అగ్గి రాజేసుకుని అంటించేశాడు వాడు విధ్వంసపు మత్తులో తూలుతూ మంటల ముందు వెర్రిగా తాండవమాడుతూ ++++++ కాలమాపకయంత్రం మలాము పూసింది కాలిన గాయాలు కనుమరుగవుతున్నాయి పచ్చదనం మళ్లీ … [ఇంకా చదవండి ...]
Copyright © 2024 Saaranga Publishers
సత్య శ్రీనివాస్ గారు బావుంది మీ గుల్ మొహర్ రాగం’
“వేసవి మిట్టమధ్యాహ్నపు
మండుటెండ
నిర్మానుష్యపు నిశ్శబ్దంలా
ఎర్ర తురాయి పూల గుఛ్ఛాలు
సడిలేని గాలి నీడల
ఙ్నాపకాలు’
చాలా బావుంది మీ గుల్ మొహర్ రాగం’
హత్తుకుంది సార్..
సింపుల్ గా మనసులో నిలుస్తుంది.. బావుంది సర్
సత్యా!!
అబ్బా ఏం పిలుపూ అని ఊగిసలాడుతున్నారా? నిజమే మీ ఈ వాక్యాలు చదివాక ఓ ప్రేమలాంటి స్థితిలోకెళ్ళా!
మనకీ ఈ వెదర్ కీ ఏంటీ సంబంధం? మనుషులతో తెంచుకోగలిగాం, మనసులతోనూ నెగోషియేట్ చెయ్యగలిగాం కానీ ప్రకృతిని మాత్రం వదల్లేం. దాన్ని దాటి ముందుకెళ్ళలేం కదా సత్యా!
ఇలానే నేనూ వర్షాన్ని ప్రేమిస్తుంటా సత్యా!! అందుకే మీ కవిత నచ్చింది సత్యా!
సత్య శ్రీనివాస్ గారు మీ కవిత చాలా బాగుంది.అక్షరాల తివాచీ పరిచారు మనసు నిండా….
ఊహ అద్భుతం. మరీ బాగా నాకు నచ్చిన వాక్యాలు….
”… చెరువునీళ్ళలో తేలుతున్న రెక్కలా
మెల్ల మెల్లగా రంగులుమార్చుకుంటున్న
ఆకాశం… ”
// నిర్మానుష్యపు నిశ్శబ్దంలా
ఎర్ర తురాయి పూల గుఛ్ఛాలు
సడిలేని గాలి నీడల
ఙ్నాపకాలు
ఆకులులేని చెట్టుకి
పూలవ్యాపకం//
ఆకులేని చెట్టుకి పూల వ్యపకం చాలా బావుంది.