స్వామి కార్యమూ-స్వకార్యమూ -II
వాల్టర్ బ్రాండన్! పెద్దపెద్దఅంగలువేసుకుంటూ తమవైపే వొస్తున్నాడు. చటుక్కున మిసెస్పె కాగితాన్ని లాక్కుని తన సంచీలో పెట్టేసుకుంది.
“ఎల్సీ! ఇక్కడేంచేస్తున్నావునువ్వు? ఈవిడతోఏంపనినీకు?” మిసెస్పెక్వంకచిరాగ్గాచూస్తూఅన్నాడుబ్రాండన్. ఎల్సీమొహంపాలిపోయింది. ఏమీమాట్లాడలేకపోయింది.
“పద, నిన్నుఇంటిదగ్గర దిగబెట్టివెళతాను. చీకటవుతోంది. ఇక్కణించినీకుదారికూడా తెలిసుండదు. ఎవరితో పడితే వాళ్ళతో మాట్లాడొద్దనితెలియదా నీకు?”
నొరుపెగుల్చుకుంది ఎల్సీ.
“బ్రాండన్! ఈమెనాతోపాటు కుట్టు పని చేస్తుంది. ఇద్దరందారాలుకొనుక్కుందామనిబయటికొచ్చాం, అంతే.”
“డబ్బుసరిగ్గా వేసాడోలేదోఅనిఇద్దరమూ బిల్లు సరిచూస్తున్నాం అంతే,” మిసెస్పెక్అనునయంగా అంది.
ఎల్సీకిఅబధ్ధాలుచెప్పడంఇష్టం వుండదు.
“బిల్లంటావేమిటి? అది బిల్లు కాదు,” ఇంకాచెప్పబోయింది.
ఆమెనిఆపాడుబ్రాండన్.
“అవన్నీ సరే! నిన్నసలు కొత్త ఊళ్ళోఈవిడతోఎలా పంపిందిలిల్లీ? ఎవరెలాటి వాళ్ళో తెలియకుండా స్నేహంచేయడం మంచిదికాదు. ఇంత అమాయకంగా వుంటేఎలా?”
అతని మాటలకిఎల్సీకళ్ళల్లోనీళ్ళు తిరిగాయి. సంగతి తెలిస్తేతనుఆస్తిమీద ఆశతోముసలామెతోచేరికుట్రలు పన్నుతూందనుకుంటాడేమో బ్రాండన్. ఛ! ఛ! తనబుధ్ధేమయింది!
“మిసెస్ పెక్! మీరిక ఇంటికెళ్ళండి! స్టాన్లీ మిమ్మల్నిచూస్తేచాలా గొడవైపోతుంది. కుట్టుపనికథలునమ్మడానికిస్టాన్లీఎల్సీలాఅమాయకుడుకాదు. వెళ్ళండిక!”
ఆశ్చర్యపోయిందిఎల్సీ! ఆమె పేరుమిసెస్ మహోనీకాదా? ఆమెఎవరో బ్రాండన్కెలాతెలుసు?
“వెళ్తా, వెళ్తా! నాకేమన్నా భయమా? అమ్మాయ్! నాఅడ్రసు గుర్తుంచుకో!”
బ్రాండన్వంక కోపంగా చూస్తూవెళ్ళిపోయిందామె. ఆమెవెళ్ళిందాకాఆగి, ఎల్సీవైపుతిరిగాడు బ్రాండన్.
“క్షమించు ఎల్సీ! కోపంగామాట్లాడాను. ఆమె అసలుమంచిదికాదు. నాకూ స్టాన్లీకిఆమెముందే తెలుసు. ఆమెనీకేం హానితలపెడుతుందో అన్నఖంగారులోకోప్పడ్డానంతే! పదఇంటికి తీసికెళ్తా!”
“అలాగే, ఇంటికెళ్ళిపోదాం! మీరిక్కడికెలావొచ్చారు?”
“విరివాల్టా వెళ్తే నువ్విక్కడ వున్నావని జేన్ చెప్పింది. ఆఘ మేఘాల మీదబయల్దేరి వచ్చాను. ఇవాళ నీతో మాట్లాడాలని మీ ఇంటికొచ్చాను. ఎందుకో లిల్లీ భయంగా బెరుకుగాఅనిపించింది. నువ్వెక్కడున్నావంటేతలా తోకా లేకుండా సమాధానంచెప్పింది. నువ్వొచ్చేదాకా కూర్చుంటానన్నాను. కొంచెందుకాణానికెళ్ళిఏదోపట్టుకురమ్మనినన్ను బయటికి పంపేసింది. అదృష్టవాశాత్తూనేనూ దుకాణాల కోసంఈ వైపే వొచ్చాను. బహుశామిసెస్ పెక్నీతోకలిసిఇంటి కొస్తేనేను చూసిస్టాన్లీతోచెప్తాననిభయపడి వుంటుంది!”
“నిజమే, లిల్లీగారికిఈవిడనిచూస్తే చిరాకూ, భయమూ!”
“స్టాన్లీకేమో కోపమూ! పోన్లే, మనమూఈ సంగతి స్టాన్లీదగ్గర ఎత్తొద్దు. అనవసరంగాఅతనికీ లిల్లీకిమధ్యలో దెబ్బలాటలోస్తాయి!”
“అలాగే! అదిసరే కానీ, బ్రాండన్, నాకుఒక చిన్నవిషయంలో మీసలహాకావాలి!”
“నాసలహానా? చెప్పు, ఏంటది?” ఆశ్చర్యంగాఅడిగాడు బ్రాండన్.
“ఇప్పుడునాతోమాట్లాడిందే, మిసెస్పెక్! ఆవిడేఫ్రాన్సిస్తల్లిఅని నా అనుమానం. అసలుఆమె నాతోపరిచయంపెంచుకొని ఈసంగతి నాతో చెప్పడానికే స్టాన్లీగారిఇంట్లోచేరివుంటూంది. ఆరహస్యమేదో తెలిస్తే ఫ్రాన్సిస్ని వెళ్ళగొట్టొచ్చంటుంది ఆమె.”
“ఇప్పుడామెకి ఏం కావాలటా?”
“నా అనుమానం ఆమెమా మావయ్యని మోసం చేసింది. ఫ్రాన్సిస్తండ్రిమామావయ్య హొగార్త్కాదు. అతనిఅసలు తండ్రెవరో నాతోచెప్తానంటుంది ఆమె. అయితేఆమె మాటలెంతవరకు నమ్మొచ్చో తెలియదనుకోండి…”
“ఆగాగు! ఫ్రాన్సిస్తండ్రిమీమావయ్యకాదు అని చెప్పినంత మాత్రానఒరిగేదేముంది? ఆ ఆస్తంతా ఆయన స్వార్జితం. ఆయన చక్కగా విల్లురాసిమరీఅంతాఫ్రాన్సిస్కిఅప్పగించాడుకదా? కాబట్టి ఈవిడ ఇప్పుడొచ్చి ఫ్రాన్సిస్తండ్రిఎవరోచెప్పినంతమాత్రానఏదీ మారదు!”
“అవును, ఆ సంగతి నాకూతెలుసు. అయితేమావయ్యవిల్లు రాసిన సంగతి ఆమెకితెలియదనుకుంటా. ఫ్రాన్సిస్ తన కొడుకే అనిమావయ్యప్రకటించడంవల్ల, పిత్రార్జితంగాఆస్తంతా ఫ్రాన్సిస్కి దక్కింది అనుకుంటుంది.”
“ఇంతకీ, నీకేమిటీ విషయంలో ఆసక్తి?” అనుమానంగా అడిగాడు బ్రాండన్
“ అయ్యోబ్రాండన్! నువ్వింకా గుర్తించలేదా? ఫ్రాన్సిస్ మా అక్కని ప్రేమిస్తున్నాడు. ఆపాపిష్టి వీలునామా వల్లపెళ్ళాడడంలేదు. మావయ్య వీలునామావిచిత్రంగావుంటుంది. ‘ఫ్రాన్సిస్ దగ్గరబంధువులనెవరినీపెళ్ళాడరాదు, పెళ్ళాడితేఆస్తివొదులుకోవలసివొస్తుంది,’ అనిమాత్రమేవుంది. ఫ్రాన్సిస్తండ్రిమావయ్యకాదనితెలిస్తే, మేము దగ్గరబంధువులం కాదు కదా? హాయిగా ఆస్తీవొదులుకోకుండా జేన్నిపెళ్ళాడొచ్చు కదా?”
“ఫ్రాన్సిస్ నిజంగా జేన్నిఇష్టపడుతున్నాడంటావా? అయితేఆఆస్తంతాఅవతలపారేసివొచ్చి జేన్ని పెళ్ళాడొచ్చుగా? లేకపోతే, ఆస్తీ, పార్లమెంటు సీటూ అన్నిటి మీదావున్నంత ప్రేమజేన్మీదలేదేమో! నేనైతేప్రేమించిన అమ్మాయికొసం ప్రపంచాన్నైనాసరే వదిలేస్తా!” ఆమెకళ్ళల్లోకి చూస్తూఅన్నాడు బ్రాండన్.
“అదికాదు బ్రాండన్! ఈవిషయం గురించి జేన్ఎప్పుడూ నాతోమాట్లాడదు కానీ, నాఅనుమానం ఫ్రాన్సిస్కూడానీలాగేఅన్నాడు. కానీజేన్ ఒప్పుకోలేదు. తన వల్లఅతనుతనకిలభించిన మంచి జీవితాన్నీ అవకాశాలనూవొదులుకోవడం జేన్కిచచ్చినాఇష్టంవుండదు. కానీ, మేములండన్వదిలివచ్చేటప్పుడూజేన్రోజులతరబడి రాత్రుళ్ళూ ఏడుస్తూగడిపింది. అందుకేఎలాగైనాఈమె దగ్గర ఆ రహస్యంసంపాదించి వాళ్ళిద్దరినీ కలపాలనివుంది నాకు.”
“ హ్మ్మ్!! అయితే నేనుతొందరపడిపనిచెడగొట్టానన్న మాట. కానీ ఆ రాక్షసి పక్కననిన్ను చూడగానే గుండెలవిసి పోయాయంటేనమ్ము! ఆమె గురించీ, ఆమె నక్కజిత్తుల గురించీ మెల్బోర్న్ అంతా తెలుసు. అందుకేఒక్కక్షణం కూడా ఆగలేకవొచ్చేసాను. అదిసరేకానీ, ఎల్సీ, నీకుమనిద్దరం చాలారోజుల క్రితం రైల్లోమాట్లాడుకున్నసంగతి గుర్తుందా?”
ఎల్సీగుండెలుదడ దడలాడాయి.
“ఆ రోజసలుఎలామర్చిపోతాను? నాతెలివి తక్కువ తనానికిపరాకాష్ఠ ఆ రోజు. ఆతర్వాత నన్నునేను ఎంతతిట్టుకున్నానో, ఎంతపశ్చాత్తాపపడ్డానోమీరెరుగరు. మీమనసులో నామీదప్రేమంతాతుడిచి పెట్టుకు పోయిందనీ, ఇహ నా ముఖంమళ్ళీచూడరనీఅనుకున్నాను,” మనసులో మాట నిర్భయంగాచెప్పింది ఎల్సీ.
“ ప్రేమతుడిచి పెట్టుకుపోవడమా? అసంభవం! నిజానికి నేనూ తొందరపడ్డాను. పోయిపోయి ఫిలిప్స్చెల్లెల్ని పెళ్ళాడదామనుకున్నాను. మీఇద్దర్నీకలిసిచూసింతరవాతకానీఅర్థం కాలేదునాకు, నా కోసం నేనే గోతినితవ్వుకుంటున్నానని. నువ్వు నన్నుప్రేమించినా, మానినా, నా స్నేహమూ, సలహా, సహాయాలు మాత్రం నీకెప్పటికీవుంటాయి!”
“ మీరునన్నుమొహమాట పెడుతున్నారు,” సిగ్గుగాఅంది ఎల్సీ.
“ అయ్యొయ్యో! మొహ మాటమేమీ లేదు. ఇదిపార్కు కాబట్టిసరిపోయింది. లేకపోతేఅందరిలామోకాళ్ళమీదకూర్చుని ప్రాధేయపడేవాడిని. చెప్పుఎల్సీ, నీమనసులోనాపట్లస్నేహంతప్ప మరేమీలేదా?” ఆశగాఅడిగాడు బ్రాండన్.
“స్నేహమూ, ప్రేమా, రెండూఇస్తే తీసుకోవడానికి మీకేమైనాఅభ్యంతరమా!” అదుపుతప్పికొట్టుకుంటూన్నగుండెని చిక్కబట్టుకుని అడిగింది ఎల్సీ. సంతోషంతోకెవ్వుమన్నాడు బ్రాండన్. తబ్బిబ్బైపోయి, మాటకూడా తడబడిందతనికి.
“అభ్యంతరమా, నాకా? భలేదానివే! స్నేహమూ, ప్రేమా! రెండూ! అబ్బో! అసలుఎల్సీ, నువ్వింతచమత్కారంగాఎలా మాట్లాడతావు? నామట్టి బుర్రకిఅర్థంకావడానికేకొంచెంసేపుపట్టిందే! ఈసంతోషంతోనాకు మతిపోయేలా వుంది! చెప్పు, ఇప్పుడేంచేద్దాం? పెళ్ళాడేద్దామా?”
నవ్విందిఎల్సీ!
“ అందరూమన వంకే చూస్తున్నారు. ముందుఇంటికెళ్దాం పదండి. తర్వాత, ఆవిడపేరేమిటో, అదే, మిసెస్ పెక్, ఆమెదగ్గర్నించి సమాచారం ఎలా రాబట్టాలో ఆలోచిద్దాం. ఇంతకీమీరొచ్చేసరికినేనుఒకఅగ్రిమెంటుమీద సంతకం పెట్టబోతూవున్నాను. ఆకాగితం నాలుక గీసుకోవడానిక్కూడా పనికిరాదనుకోండి, ఏదో ఆవిడతృప్తి కోసంపెడదామనుకున్నా!”
“ సరే! అయితే నేను రేపు ఆమె చెప్పిన చిరునామాకి వెళ్ళి, ఆమెనికలిసి విషయంతేల్చుకొస్తా! సరేనా?”
“అలాగే! మీరెళ్ళిచూడండి!”
ఎల్సీకి తనమీదున్న నమ్మకానికి బ్రాండన్ పొంగిపోయాడు.
“ అవునూ! నేనెంతో కష్ట పడి చెమటోడ్చిరాసిన వుత్తరం మీకందనే లేదట గదా! లండన్ నించి బయల్దేరగానే మొదలుపెట్టాను ఉత్తరం రాయడం. నెలలతరబడిరాసాను. ఏం లాభం! అంతా బూడిదలో పోసిన పన్నీరయింది!”
“మీరెళ్ళగానే జేన్ నా మీదవిరుచుకు పడింది. ఎదురుగా వున్న వజ్రాన్ని కాలదన్నుకున్నానంది! అప్పటికి నా కళ్ళు తెరుచుకున్నాయి.”
“అసలింతకీ నన్నెందుకు కాదన్నావు ముందు?” సంకోచంగా అడిగాడు బ్రాండన్.
“ మీఉత్సాహానికీ, పరిశ్రమకీ, జీవ శక్తికీనేనుసరిపోననుకున్నాను. అందులోనూ, అప్పట్లో చాలాజబ్బుగా, దిగులుగా వుండేదాన్ని. నాతోపాటు మిమ్మల్నీ నీరసంగాచేస్తానేమోననిభయపడ్డాను. పైగా, మీరు మీ మనసులో నా పట్ల వున్న జాలినిప్రేమగా భ్రమ పడుతున్నారనుకున్నాను. అప్పట్లో, నన్నెవరైనాప్రేమించగలరనీ, నేనుప్రేమించదగిన దాన్ననీ నమ్మకమే వుండేది కాదు నాకు!” వివరించిందిఎల్సీ.
“ అర్థమైంది. నా ఉత్తరంబహుశానాకే తిరిగొస్తుందేమో! నీకూ చూపిస్తా, బాగానవ్వుకోవచ్చు. నువ్వు నన్నుకాదన్నప్పుడు నీకింకెవరైనానచ్చారేమోననుకున్నా. కానీనేనుబయల్దేరే ముందుపిల్లల గదిలో నా వైపు చూసావు చూడు, అప్పుడుమళ్ళీనాలోఆశలు రేకెత్తాయి. నిన్నొదిలి ఇక్కడికి రావడమంటేనరక యాతనలాగనిపించిందంటేనమ్ము! ఇంకో విషయం, నువ్వు హేరియట్ ఫిలిప్స్ గురించిదిగులేమీ పెట్టుకోకు. ఆమెకిఅప్పుడేకోరుకున్న వరుడు దొరికాడు.”
నవ్వేసిందిఎల్సీ.
“అసలుదేవుడికి రోజూదండం పెట్టుకోవాలి ఎల్సీ! లేకపోతే ఈ పాటికినేనుహేరియట్కిమొగుణ్ణయి రోజూఆమెతో చీవాట్లూ, తిరస్కారాలూ తింటూ వుండేవాణ్ణి. ఇప్పుడునీపక్కనే! ఇహనేనుచచ్చినానామనసులోమాట దాచుకోనమ్మాయ్! నువ్వెంతపెద్దకవయిత్రివైనాసరే, నేను సిగ్గూ బిడియంలేకుండావాగుతూనేవుంటా…”
“ నా కవిత్వం గురించి ఇప్పుడెందుకు?”
“విరివాల్టా గురించినువురాసినపాట వినిపిస్తావా? అందులో నేనేనటగానాయకుణ్ణి?”
నవ్వాపుకోలేకపోయిందిఎల్సీ!
****