ఈ రాత్రి వొడవదు ఎన్నో రాత్రి ఇది చెంప మీద ఎన్నో కన్నీటి చుక్క జారి ఆరిపోతున్నది తెల్లని మంటయ్ కురుస్తున్న మంచు కిటికీ అద్దం మీద వీధి లాంతరు విసుగు ఒక్క వెచ్చని వూహ లేదని ఫిర్యాదు దృశ్యం మారితే బాగుండు, మార్చేది ఎవరు నేనెప్పుడూ చీకట్లో ఆడుకుంటున్న ఆడపిల్లనే నా చుట్టూరా నల్లని కందకం, ప్రతిబింబం లేని అద్దం వృత్తాకార కందకంలో నాచు పట్టిన కత్తులు కందక ఖడ్గానికి పొదిగిన పచ్చల వలె చుక్కలు నల్లని అద్దాన్ని దాటే … [ఇంకా చదవండి ...]
నువ్వంతే ఎప్పుడూ నిత్య వికసిత కుసుమానివై పరిమళం వెదజల్లుతుండు నిను కాంచే చూపుల పై... దేహాలపై... ~ నీ నవ్వుకు వేలాడుతుంది ఓ ముక్క ఆకాశం కాంతి సముద్రాన్నెత్తుకొని నీ నడుమ్మోసే చంటిపాపలా ఓ మాయని మాయలా ముడతలు కొన్ని నీ ముఖంమ్మీద అందం చెక్కిన ఆనందాలౌతుంటాయి అసలే నలుపు ఆపై చెవికి చెవులై వేలాడే లోలాకులు నక్షత్రమంత కాకపోయినా అలాంటిదే ఓ ముక్కు పుడక నీ ముక్కు అందం జుర్రేసుకుంటూ అంత వరకూ చూడని రంగురంగుల సీతాకోకచిలుక దేహపుహోళిలా నిను చుట్టేసిన బట్టల అద్దాల్లోంచి తొంగి … [ఇంకా చదవండి ...]
నా లోపలి సతత హరితారణ్యానికి ఎవడో చిచ్చు పెట్టాడు మట్టిదిబ్బలూ ముళ్లపొదలూ తప్ప తుమ్మముళ్లూ బ్రహ్మజెముళ్లూ తప్ప పూల పలకరింపుల్ని ఆఘ్రాణించలేని పక్షుల రెక్కల ఆకాశాల్ని అందుకోలేని సెలయేళ్ల లేళ్లను తనలోకి మళ్లించుకోలేని జంతుజాతుల జన్మరహస్యాల్ని పసిగట్టలేని మనిషిరూపు మానవుడొకడు ఒళ్లంతా అగ్గి రాజేసుకుని అంటించేశాడు వాడు విధ్వంసపు మత్తులో తూలుతూ మంటల ముందు వెర్రిగా తాండవమాడుతూ ++++++ కాలమాపకయంత్రం మలాము పూసింది కాలిన గాయాలు కనుమరుగవుతున్నాయి పచ్చదనం మళ్లీ … [ఇంకా చదవండి ...]
Copyright © 2024 Saaranga Publishers
ఎన్నాళ్ళకి మళ్ళీ మీ వాక్యం చదివాను.
జననమూ లేని మరణమూ లేని
జీవించిందే జీవించిందే జీవించిందే జీవించిందే జీవిస్తున్న
యెడతెగని అనాసక్తి లోకి కూరుకుపోయాను
మానవలక్షణాల లక్షలాది క్షణాలు మరణించాక కూడా
లోపల్లోపల్లోపల్లోపలెక్కడో మనిషి వాసన మరుగుతుందే
ఇదే ఈ మనిషి వాసన మరుగుతూ మిగిలి వుండాలి.. ధన్యవాదాలు సార్.
బాగుందండి,..
Aa grahamedo Nannu kooda mingesindi…meelaagaa, naalaaga marendarino kooda…kaanee vichitram, okarikokaram thaarasapadam. Jeevinchadaanni marachipoyi puravasthu shaakhalaa jeevithaanni thavvukuntoo migili pothaamemo alochinchandi.
Mee pada prayogam, bhava prakatana adbhutham …
philosophically cursed…….
జీవితంలో నిర్వేదం మంచిది కాదు. ఎల్లప్పుడు ఆశాజనకమైన మానసిక స్థితిని పెంపొందించుకుంటే ఒక గొప్ప అనుభవంగా మిగిలిపోతుంది ప్రతి క్షణం. డార్విన్ పరిణామసిద్ధాంతం తలకెక్కితే జీవితం ఒక వ్యర్ధమైన కార్యక్రమంగా కన్పిస్తుంది. సంతోషంగా జీవితం గడపాలంటే జీవితం మీద సరియైన దృక్పధం అవసరం. విశ్వామిత్ర సృష్టి గురించి తెలుసుకదా! దానికి అప్పుడు అదే గౌరవం యిప్పుడు అదే గౌరవం. మంచి కవిత వ్రాసినందుకు అభినందనలు.
బాలాజీ గా మా నుంచి దూరమయ్యి కొన్ని క్లోనుల కాలమే అయ్యింది . దాముగా ఏ ఏ పొలాల్లో సేద్యం చేస్తూ వుంటివో … ఎన్నెన్ని మొక్కలు నాటితివో ఏవి పూలో ఏవి కాయలో .. ఏవి ఫలాలో .. ఎన్ని వనాలు వూహించితివొ ఎన్ని మరణాలు దాటుకొని ఎన్ని జననాలు సృజియించితివో నీవు. నేను మాత్రం మిత్రమా మన విశ్వ విద్యాలయము గోడలు గొడవలు నినాదాల మరకలమీద .. మొబైల్ యాడ్స్ … సెప్టిక్ ట్యాంక్ యాడ్స్ .. చూస్తూ బతుకుతున్నాను . చాలా కాలానికి నీ కవిత ముఖ్యంగా నీ రూపం ఫోటోలో నైనా చూసి
నా గడియారాన్ని ఒక్క సారిగా వెనక్కి తిప్పుకున్నాను .
rsu దాము గా మాకు తెలుసు.చూడటం ఇదే..ప్రవాహగానం తర్వాత చదివిన పోయెమ్ ఇదే .శిల్పం బాగుంది.కాని వస్తువును ఆస్రయించని శిల్పానికి ప్రాధాన్యత లేదని tms ఎప్పుడో చెప్పాడు కదా .
చాలా బాగుంది దాము గారు