నా రాత్రికి దుఃఖమూ లేదు సంతోషమూ లేదు
నా చీకటికి మార్మికతా లేదు నిగూఢతా లేదు
నేను నియోహ్యూమన్ వుద్వేగ రహితుడ్ని
దేనికీ తగలకుండా జీవితం గుండా ప్రవహిస్తాను
నాకు భద్రతా లేదు స్వేచ్చయునూ తెలియదు
25 జీవితాలుగా మృత్యువు నన్ను మరచిపోయింది
జ్ఞాపకాలు మరణించాయి వూహలు మొలవలేదు
కోపమూ లేదు తాపమూ తాకదు
వేలాది దినాల విభిన్నత తెలీని కాలము
నాలోకి తిరిగి తిరిగీ కరుగుతోంది
ఈ విశ్వమే నాకు ద్రోహం చేసింది
నా స్వీయ నిరంతర పునఃసృష్టి లోకి కుదించుకు పోయాక
స్వీయ సంభాషణా స్వగతాల్లోకి మౌనాన్ని దిగ్గోట్టాక
సకల మానవ జ్ఞానం నుండి నన్ను నేను రక్షించుకున్నాక
ప్రేమా లేదు అసహ్యమూ లేదు
సానుకూలతా లేదు ప్రతికూలతా రాదు
నేను కాలానికి ఆవల నివసిస్తున్నాను
కొన్ని క్లోనుల కాలంలో కొన్ని క్లోనుల దూరంలో
జీవితము మొదలవలేదు జీవితము అంతమవలేదు
జననమూ లేని మరణమూ లేని
జీవించిందే జీవించిందే జీవించిందే జీవించిందే జీవిస్తున్న
యెడతెగని అనాసక్తి లోకి కూరుకుపోయాను
నా స్థలమూ కాలమూ నేనే
నాకు బయట చూచేందుకూ వినేందుకూ యేమీ లేదు
అర్ధరహిత శూన్యం లోకి పునర్జన్మిస్తూ వస్తున్నానో పోతున్నానో-
యుధ్ధం చేయటానికి నేనూ ఇతరులూ లేని వొక గ్రహమేదో నన్ను
మింగేసిందా?
అమ్మటమూ కొనటమూ మాత్రమే మిగిలిన
ఆనందమే దారి, గమ్యమూ అయిన మనుషుల నుండి
విముక్తి లోకి దిగబడి 25 క్లోనుల కాలం అయిందా
యిప్పుడేదో తిరోగమనాన్ని కాంక్షిస్తున్నానే
మానవలక్షణాల లక్షలాది క్షణాలు మరణించాక కూడా
లోపల్లోపల్లోపల్లోపలెక్కడో మనిషి వాసన మరుగుతుందే
–దాము
ఎన్నాళ్ళకి మళ్ళీ మీ వాక్యం చదివాను.
జననమూ లేని మరణమూ లేని
జీవించిందే జీవించిందే జీవించిందే జీవించిందే జీవిస్తున్న
యెడతెగని అనాసక్తి లోకి కూరుకుపోయాను
మానవలక్షణాల లక్షలాది క్షణాలు మరణించాక కూడా
లోపల్లోపల్లోపల్లోపలెక్కడో మనిషి వాసన మరుగుతుందే
ఇదే ఈ మనిషి వాసన మరుగుతూ మిగిలి వుండాలి.. ధన్యవాదాలు సార్.
బాగుందండి,..
Aa grahamedo Nannu kooda mingesindi…meelaagaa, naalaaga marendarino kooda…kaanee vichitram, okarikokaram thaarasapadam. Jeevinchadaanni marachipoyi puravasthu shaakhalaa jeevithaanni thavvukuntoo migili pothaamemo alochinchandi.
Mee pada prayogam, bhava prakatana adbhutham …
philosophically cursed…….
జీవితంలో నిర్వేదం మంచిది కాదు. ఎల్లప్పుడు ఆశాజనకమైన మానసిక స్థితిని పెంపొందించుకుంటే ఒక గొప్ప అనుభవంగా మిగిలిపోతుంది ప్రతి క్షణం. డార్విన్ పరిణామసిద్ధాంతం తలకెక్కితే జీవితం ఒక వ్యర్ధమైన కార్యక్రమంగా కన్పిస్తుంది. సంతోషంగా జీవితం గడపాలంటే జీవితం మీద సరియైన దృక్పధం అవసరం. విశ్వామిత్ర సృష్టి గురించి తెలుసుకదా! దానికి అప్పుడు అదే గౌరవం యిప్పుడు అదే గౌరవం. మంచి కవిత వ్రాసినందుకు అభినందనలు.
బాలాజీ గా మా నుంచి దూరమయ్యి కొన్ని క్లోనుల కాలమే అయ్యింది . దాముగా ఏ ఏ పొలాల్లో సేద్యం చేస్తూ వుంటివో … ఎన్నెన్ని మొక్కలు నాటితివో ఏవి పూలో ఏవి కాయలో .. ఏవి ఫలాలో .. ఎన్ని వనాలు వూహించితివొ ఎన్ని మరణాలు దాటుకొని ఎన్ని జననాలు సృజియించితివో నీవు. నేను మాత్రం మిత్రమా మన విశ్వ విద్యాలయము గోడలు గొడవలు నినాదాల మరకలమీద .. మొబైల్ యాడ్స్ … సెప్టిక్ ట్యాంక్ యాడ్స్ .. చూస్తూ బతుకుతున్నాను . చాలా కాలానికి నీ కవిత ముఖ్యంగా నీ రూపం ఫోటోలో నైనా చూసి
నా గడియారాన్ని ఒక్క సారిగా వెనక్కి తిప్పుకున్నాను .
rsu దాము గా మాకు తెలుసు.చూడటం ఇదే..ప్రవాహగానం తర్వాత చదివిన పోయెమ్ ఇదే .శిల్పం బాగుంది.కాని వస్తువును ఆస్రయించని శిల్పానికి ప్రాధాన్యత లేదని tms ఎప్పుడో చెప్పాడు కదా .
చాలా బాగుంది దాము గారు