కొత్త పరుగు

సి.ఎస్. రాంబాబు

            కొద్ది రోజులుగా శంకర్రావు ‘చదువుకున్నంత కాలం సమస్యలే. జీవితంలో స్థిర పడ్డాక కూడా సమస్యలేనా’ అని వలపోస్తున్నాడు. పొద్దున్నే లక్ష్మి చదివిన లిస్టు గుర్తుకు వచ్చింది.  పెద్దవాడికి ఎమ్.టెక్ సీటుకు ఏర్పాట్లు చేయాలి.  చిన్నవాడి బి.టెక్ రెండో సంవత్సరం డబ్బులు సిద్ధం చేయాలి.  అత్తగారి కేటరాక్టుకు కాసులు సమకూర్చాలి.  ఇదీ ఆ లిస్టు. ఇద్దరం వుద్యోగం చేస్తున్నాం.   అయినా ఏం లాభం అని  ఆలోచిస్తున్నాడు.  అపార్ట్ మెంట్ కాంప్లెక్స్ వాచ్ మెన్ యాదయ్య వేదన మర్చిపోవడం మరీ కష్టంగా వుంది.  ఇద్దరు పిల్లలు యాదయ్యకి.  ఇద్దరూ చిన్నవాళ్ళే. కాస్త కాన్వెంట్ స్కూల్లో చదువుతున్నారు.  అదీ సమస్య.  ఆ స్కూలు ఫీజు సంవత్సరం, సంవత్సరమూ తిరుమల భక్తుల క్యూలా పెరిగిపోతోంది.  గవర్నమెంట్ స్కూల్లో వేయవయ్యా అంటే మన వూరి బయట అపార్ట్ మెంట్ల దగ్గర గవర్నమెంట్ బడి యాడుంది సార్ ! అంటాడు. 

తన చిన్నప్పటి రోజులు గుర్తొచ్చాయి శంకర్రావుకి. తండ్రి చిన్నతనంలో పోతే, తల్లి తనని చదివించటానికి ఎంత కష్టపడిందో తను మర్చిపోలేడు. బట్టలు కుట్టింది. అప్పడాలు, విస్తళ్ళు చేసి అమ్మింది.  తన ఫీజులు కట్టడానికి సహాయ పడ్డ వాళ్ళు గుర్తొచ్చారు శంకర్రావుకి.  అప్పట్లో అన్నీ గవర్నమెంట్ విద్యాసంస్థలే కాబట్టి ఇంత ఫీజులు లేవు.  ఇన్ని ఇబ్బందుల్లేవు.  తను నడిచి వచ్చిన దారిని మర్చిపోకూదడనే అనాధ పిల్లల్ని చేరదీసే సంస్థలకు గుట్టు చప్పుడు కాకుండా తను ఇవ్వగలిగింది ఇస్తున్నాడు.  ఇప్పుడు తన పిల్లల చదువు బరువునీ తట్టుకోవడమే కష్టమయిపోతోంది.  అప్పటికి యాదయ్య పిల్లలకి పుస్తకాలు కొనటంలోనూ, ఫీ కన్సెషన్ ఇప్పించడంలోనూ సహాయపడ్డాడు.  అపార్ట్ మెంట్ కాంప్లెక్స్ ని కనిపెట్టుకునుండే యాదయ్యకు ఫ్లాట్ ఓనర్స్ అసోసియేషన్ ఎందుకు సహాయం చేయకూడదన్న ఆలోచన అతని బుర్రని తొలిచేస్తోంది. ఆ మాత్రం మానవత్వం లేదేమిటి అనిపిస్తోంది.  అప్పటికీ అసోసియేషన్ ప్రెసిడెంట్ ప్రసాదరావుతో కదిపి చూశాడు, కాస్త యాదయ్యకు సహాయం చేద్దాం సార్ అని.  ఆయనేమో ఇంతెత్తున లేచాడు.  ఇదేమన్నా ఛారిటీ సంస్థేమిటండీ, అంతగా ఇవ్వాలి అన్పిస్తే మీరు పర్సనల్ గా ఇచ్చుకోండి అంటూ. లాభం లేదు, రాత్రికి లక్ష్మితో మాట్లాడి యాదయ్య సమస్యకో పరిష్కారాన్ని వెతకాలి. ఆలోచనల మేఘాల్ని చీలుస్తూ బయటకు వచ్చాడు.  కొలీగ్ తో కలిసి ‘టీ’ కి బయలుదేరాడు.

***

 సెల్లార్ లో మోటార్ సైకిల్ పార్క్ చేస్తున్నాడో లేదో యాదయ్య ఎదురొచ్చాడు శంకర్రావుకి.

“సార్, మన సార్లని అడిగిండ్రా ఇస్కూల్ తెరుస్తాన్రు సార్” యాదయ్య జోరీగలా రొద పెడుతున్నాడు.

“ఒక్క రెండు రోజులు టైమివ్వు యాదయ్యా, ఆ ప్రయత్నంలోనే వున్నాను” యాదయ్యని తప్పించుకుని లిఫ్ట్ లో ఎక్కాడు.

:: 2 ::

“ఏమయింది, మీ జి.పి.యఫ్. లోను శాంక్షన్ అయ్యిందా, మీ ఎకౌంటులో డబ్బులు పడ్డాయా” శంకర్రావు ఇంట్లోకి అడుగుపెట్టాడో లేదో, టీ కప్పు అందిస్తూనే ప్రశ్నల వర్షాన్ని సిద్ధం చేయసాగింది లక్ష్మి.

“ఇంకో రెండు రోజులు పడుతుంది.  దాంతో పాటు సొసైటీ లోను కూడా పెట్టాను.  కానీ అందులో రావడం కష్టం అని చెబుతున్నారు.  మన సమస్యలు సరే, ఆ యాదయ్యని చూస్తే బాధగా వుంది.  పిల్లల్ని గవర్నమెంట్ స్కూల్లో అయితేనే చదివించగలడు.  అలాంటి స్కూలు ఈ చుట్టుపక్కల లేదు.  ఉన్న ప్రైవేటు స్కూలు వాడు దోచేస్తున్నాడు.  అపార్ట్ మెంట్ వాచ్ మెన్ గా వాడికొచ్చే నెల జీతం వాడి కుటుంబానికి రెండు పూటలా భోజనం పెట్టడానికి సరిపోదు.  ఏదో రకంగా అపార్ట్ మెంట్ వాళ్ళందరూ కాస్తో, కూస్తో పనులు చేయించుకుని డబ్బులిస్తున్నారు కాబట్టి బతకగలుగుతున్నాడు .   పిల్లల్ని కాన్వెంట్ స్కూల్లో చదివించొద్దు అని మనం చెప్పలేం కదా.  లక్ష్మీ, అందరూ సహాయం చేయబట్టే నేను ఏదో రకంగా చదువుకోగలిగాను.  నా కాళ్ళ మీద నేను నిలబడగలిగాను.  ఆ సంగతి నీకూ తెలుసు.  ఇంచుమించుగా యాదయ్యది అదే పరిస్థితి.  కానీ యాదయ్య ఇంకా ఎక్కువ స్ట్రగుల్ అవుతున్నాడు.  మన పిల్లల కన్నా నాకు యాదయ్య పిల్లల చదువే పెద్ద సమస్యగా అన్పిస్తోంది.  యాదయ్యకు సహాయం చేద్దామంటే అపార్ట్మెంటు అసోసియేషన్ వాళ్ళేమో ఖరాఖండిగా కుదరదని చెబుతున్నారు.”  భార్య ముందు తన బాధంతా వెళ్ళగక్కాడు శంకర్రావు.  లక్ష్మి ఏదో రకంగా ఈ చిక్కుముడిని విప్పగలదన్న నమ్మకమేదో వుందతనిలో.  “రేపటి వరకు ఆగండి” భరోసాగా అంది లక్ష్మి.

       ***

ఉదయాన్నే వాకింగ్ కు వెళ్ళొచ్చిన శంకర్రావుకు ఇంట్లో అంత పొద్దున్నే ఎవరో కొత్త మనిషి కన్పించటం ఆశ్చర్యం కలిగించింది. లక్ష్మీ వంక చూశాడు ఎవరీ వ్యక్తి అన్నట్లు.

“నందిత గారూ ….. వీరే మా వారు ఏ.జి. ఆఫీసులో పనిచేస్తున్నారు”.

“ఏమండీ …. ఈవిడ నందిత గారని మన పై ఫ్లోర్ లో ఉంటారు.  ఈ మధ్యే వచ్చారు.  ‘వన్ టి.వి. ఛానల్’ లో రిపోర్టర్ గా పనిచేస్తున్నారు.  ఆవిడ ఎప్పుడూ బిజీగా ఉంటారు కాబట్టి మీరు ఎప్పుడూ చూడలేదు.  ఇప్పుడు ఆవిడ రావటానికి కారణం, రాత్రి మీరు యాదయ్య పిల్లల్ని చదివించడం ఎలా అని మధనపడుతున్నారు కదా, దానికి నందిత గారు పరిష్కారం చెబుతున్నారు. మీరొచ్చారు.”

“నమస్కారమండీ. లక్ష్మి గారు ఆ పిల్లల చదువు గురించి ఇంతకు ముందే చెప్పారు.  మీ అపార్ట్ మెంట్ ఓనర్స్ అసోసియేషన్ వాళ్ళు కాస్త కూడా సహాయం చేయటానికి ముందుకు రావటం లేదన్నారుట కదా ! నేను మా ఛానల్ హెడ్ తో మాట్లాడాను.  ఆయనక్కూడా నా కాన్సెప్ట్ నచ్చింది”.

:: 3 ::

 “కాన్సెప్టా, ఇదేం ప్రోగ్రాం కాదు కదా, పిల్లల చదువండీ” తికమకపడుతూ అన్నాడు శంకరం .

“సారీ, మా లాంగ్వేజ్ లో చెప్పేస్తున్నాను. ‘చదువులమ్మకు వందనం’ పేరుతో కొన్ని అపార్ట్ మెంట్లని సర్వే చెయ్యబోతున్నాం.  ఏ అపార్ట్ మెంట్ వాళ్ళు తమ ఖర్చుతో తమ వాచ్ మెన్ పిల్లల్ని, లేకపోతే అనాధ పిల్లల్ని చదివించడానికి ముందుకు వస్తారో వాళ్ళతో రియాల్టీ షో చేస్తాం.  వాళ్ళకి పబ్లిసిటీ వస్తుంది.  అదిచూసి ఇంకొన్ని అపార్ట్ మెంట్ల అసోసియేషన్లు ముందుకొస్తాయి.  కార్పొరేట్ల నుంచి అపార్ట్ మెంట్ల వరకు సోషల్ రెస్పాన్సిబిలిటీ ఎలా విస్తరిస్తోందో వెతికి చూపిన వన్ టి.వి. అని పనిలో పనిగా మా రేటింగ్స్ పెరుగుతాయి.  ఇదంతా చెయిన్ రియాక్షన్ లాంటి దంకుల్.  ఒకళ్ళని చూసి మరొకళ్ళు ముందుకొస్తారు. ప్రెసిడెంట్ ప్రసాదరావు గారితో నేను డీల్ చేస్తాను.  మీరు నిశ్చింతగా వుండండి”.  ఆ అమ్మాయిలోని కాన్ఫిడెన్సు లెవెల్స్ కు బిత్తర పోయాడు శంకర్రావు. యాదయ్య పిల్లల చదువు టి.వి. కాన్సెప్ట్ గా మారిపోతున్నందుకు ఒకింత చింతించాడు కూడా.

***

 ఆ రోజు సాయంత్రం శంకర్రావు ఇంటికొచ్చే సరికి అప్పటికే ప్రెసిడెంట్ ప్రసాదరావు కాంప్లెక్స్ ఆఫీసులో శంకర్రావు కోసం ఎదురు చూస్తూ కన్పించాడు ఉపోద్ఘాతం లేకుండా సబ్జెక్టులోకి వచ్చేశాడు.

“మీరు చెప్పిన ఐడియా బావుంది శంకర్రావు గారూ.  యాదయ్య పిల్లల్ని మనమెందుకు చదివించకూడదు అని నాక్కూడా అనిపించింది.  మన కాంప్లెక్స్ లో వుంటున్న  వన్ టి.వి. రిపోర్టర్ నందితక్కూడా ఇదే విషయం చెప్పాను.  మేం చదివిస్తామమ్మా యాదయ్య పిల్లల్ని,  కానీ మాలాగా మిగిలిన అపార్ట్ మెంట్ల వాళ్ళు ముందుకొచ్చేలా కొంత పబ్లిసిటీ మాకివ్వాలని చెప్పాను.  ఆ అమ్మాయి కూడా సరేనంది.  అప్పుడు ఇలాంటి ప్రపోజల్ తో సిటీలో ముందుకొచ్చిన అపార్ట్ మెంట్ కాంప్లెక్స్ ‘విబ్ జియార్’ కాంప్లెక్స్ అని మన కాంప్లెక్స్ ని  టి.వి. ఛాన్నళ్ళన్నీ పంచ రంగులతో, న్యూస్ పేపర్లన్నీ రంగుల అక్షరాల్లో చూపిస్తాయి.  ఎక్కడ చూసినా మన అపార్ట్ మెంట్ కాంప్లెక్స్ గురించే చర్చలు”. ప్రసాద రావు కలల్లో తేలిపోతున్నాడని అర్ధమయ్యింది శంకర్రావుకి. థాంక్స్ చెప్పి లేచాడు.

“ఏమిటి ప్రసాద రావు గారు మీతో మాట్లాడారా” ఆసక్తిగా అడిగింది లక్ష్మి ఇంట్లో ప్రవేశించిన మొగుణ్ణి.

“అదేమిటి అదేదో ఆయన ఐడియాలా చెబ్తున్నాడు” అడిగాడు శంకర్రావు.

ఈ తరహా ప్రయోగం మన అపార్ట్ మెంట్స్ కాంప్లెక్స్ లోనే స్టార్టు చేస్తున్నాం అన్న నందిత మాటలకు పడిపోయాడాయన.  ఈ వార్త అప్పుడే పక్క కాంప్లెక్స్ లకి పాకింది అందరూ ప్రసాద రావును అభినందిస్తున్నారు.  పోన్లెండి యాదయ్య పిల్లల చదువుకి, ఆ పిల్లల చదువెలా అన్న మీ ఆందోళనకు ఒక పరిష్కారం ‘చదువులమ్మకు వందనం’ ప్రోగ్రాం చూపిస్తోంది కదా !

:: 4 ::

“నేనడిగినప్పుడు నన్ను విదిల్చి కొట్టినవాడు. ఇవ్వాళ అదేదో తన కాన్సెప్ట్ లా ఫోజులు కొడుతున్నాడు.  అది సరే టి.వి. షో అయిపోగానే యాదయ్య పిల్లల చదువుకు మాకు సంబంధం లేదనడు కదా !” అనుమానం వ్యక్తం చేశాడు శంకర్రావు.

“అలాంటి ఛాన్సే లేదు.  వాళ్ళిద్దరి పిల్లల చదువు సంవత్సరం ఫీజు చెక్కు రూపంలో ఆ స్కూలు వాళ్లకు ఇస్తారు.  ఆ స్కూలు వాళ్ళు కూడా వాళ్ళవంతు సాయంగా ఆ పిల్లలకు నోటు బుక్కులు, టెక్ష్ట్  బుక్కులు ఫ్రీగా ఇస్తున్నారు.  ఇదంతా నందిని వాళ్ళ ‘వన్ టి.వి.’ చాలా జాగ్రత్తగా వర్కవుట్ చేసింది”.

“సరే, ప్రెసిడెంటుకు పబ్లిసిటీ వస్తుంది, మన అపార్ట్ మెంట్స్ పేరు మార్మోగుతుంది.  ఆ ఛానల్ కు ఏమిటి లాభం” సందేహంగా అడిగాడు శంకర్రావు.

“ఏ కాలంలో వున్నారండి మీరింకా.  మీరు చదువుకునే  రోజుల దగ్గరే ఆగిపోయారు.  సామాజిక బాధ్యత అనేది ఇప్పుడు అందరి నోళ్ళలో నానే మాట.  అయితే దానితో బాటు పబ్లిసిటీ మైలేజ్ ఎంతొస్తుందో కూడా లెక్కేసుకుంటున్నారు.  ఎవరి స్థాయిలో వాళ్ళు ఏదో ఒక సెలబ్రిటీ అయిపోవాలి” లక్ష్మి విశ్లేషణకు శంకర్రావుకు కళ్ళు విచ్చుకున్నాయి.

“ఇలాంటి దాన్ని మనం సపోర్టు చేయటం కరక్టేనా !” ప్రశ్న తనను తాను  వేసుకున్నట్లు అడిగాడు.

“చిన్న నుంచి పెద్ద వరకు అందరూ తాము చేసిన చిన్న చిన్న పన్లకు కూడా పూసగుచ్చినట్లు సోషల్ నెట్వర్కింగ్ సైట్లలో పెడుతున్న కాలమిది.  ఇప్పుడు మీరేం చేస్తున్నారు అన్న దానికన్నా చేసిన పనిని అందరూ గమనించారా లేదా అని ప్రతివాళ్ళు జాగ్రత్త పడుతున్న కాలం.  మీ వరకు యాదయ్య పిల్లలు అపార్ట్ మెంట్ కాంప్లెక్స్ తరపున చదువుకోగలుగుతున్నారా లేదా అన్నది ముఖ్యం.  మీ ప్రెసిడెంట్ గారికి అందరిలోనూ ఆయన పేరు విన్పడాలి మొహం టి.వి.లో వెలిగిపోవాలి.  నందిని వాళ్ళ ప్రోగ్రాం హెడ్ కు ఇలాంటి కార్యక్రమాలతో వాళ్ళ ఛానల్ దూసుకుపోవాలి.  ఎవరి ప్రియారిటీస్ వాళ్ళవి నెరవేరుతున్నాయా లేదా అన్నది పాయింట్” శంకర్రావు ఏదో చెప్పేలోగా యాదయ్య హడావిడిగా వచ్చాడు.

“నా పిల్లల్ని కాపాడిన్రు సార్. మీరు, అమ్మా చెప్పబట్టే ఆ నందితమ్మ ప్రయత్నం చేసింది. ప్రెసిడెంట్ సాబ్ ని ఒప్పించింది.  ఆదివారం పొద్దుగాల పదికొట్టంగ అందరొస్తున్రు సార్.  ఆ ఛానల్ సార్ కూడా అస్తుండంట.  అప్పుడే నన్ను, మా పిల్లల్ని అందరికి చూపుతరట.  మమ్మల్ని అంగట్లో బొమ్మలెక్క జూపినా ఏమనుకోం సార్.  మా పోరగాళ్ళు  సదువుకో గలుగుతాన్రు. గది సాలు” ఈ మాటలు చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు యాదయ్య.

“చూశారా, యాదయ్యక్కూడా తెలుసు.  దీన్నో తమాషాగా చూపుతున్నారని.  కానీ తన పిల్లల చదువు ముఖ్య మనుకున్నాడు.  మిగిలినవి అనవసరమనుకున్నాడు.  మీలాగా సెంటిమెంటల్ గా ఆలోచించడం లేదు”.

 :: 5 ::

 శంకర్రావుకు పొద్దున్నే కొలీగ్ చెప్పిన ‘విన్.విన్’ థియరీ గుర్తొచ్చింది.  ఇక్కడ అందరూ విజేతలే.  ఎవరికి వాళ్ళు విజయంలో తమ షేరెంతో లెక్కేసుకుంటున్నారు.

“ఈ మొత్తం ఎపిసోడ్ లో నా షేరెంతని లెక్కేసుకుంటున్నారా ఏమిటి” తన మైండును చదివేసినట్లుగా లక్ష్మి అడిగిన ప్రశ్నకు ఈ పరుగు పందెంలో తనెప్పుడూ పాల్గొనలేడని మాత్రం అర్ధమయి, అతని పెదాల మీద చిర్నవ్వు మెరిసింది ఆ క్షణాన.

***