ఈ రాత్రి వొడవదు ఎన్నో రాత్రి ఇది చెంప మీద ఎన్నో కన్నీటి చుక్క జారి ఆరిపోతున్నది తెల్లని మంటయ్ కురుస్తున్న మంచు కిటికీ అద్దం మీద వీధి లాంతరు విసుగు ఒక్క వెచ్చని వూహ లేదని ఫిర్యాదు దృశ్యం మారితే బాగుండు, మార్చేది ఎవరు నేనెప్పుడూ చీకట్లో ఆడుకుంటున్న ఆడపిల్లనే నా చుట్టూరా నల్లని కందకం, ప్రతిబింబం లేని అద్దం వృత్తాకార కందకంలో నాచు పట్టిన కత్తులు కందక ఖడ్గానికి పొదిగిన పచ్చల వలె చుక్కలు నల్లని అద్దాన్ని దాటే … [ఇంకా చదవండి ...]
నువ్వంతే ఎప్పుడూ నిత్య వికసిత కుసుమానివై పరిమళం వెదజల్లుతుండు నిను కాంచే చూపుల పై... దేహాలపై... ~ నీ నవ్వుకు వేలాడుతుంది ఓ ముక్క ఆకాశం కాంతి సముద్రాన్నెత్తుకొని నీ నడుమ్మోసే చంటిపాపలా ఓ మాయని మాయలా ముడతలు కొన్ని నీ ముఖంమ్మీద అందం చెక్కిన ఆనందాలౌతుంటాయి అసలే నలుపు ఆపై చెవికి చెవులై వేలాడే లోలాకులు నక్షత్రమంత కాకపోయినా అలాంటిదే ఓ ముక్కు పుడక నీ ముక్కు అందం జుర్రేసుకుంటూ అంత వరకూ చూడని రంగురంగుల సీతాకోకచిలుక దేహపుహోళిలా నిను చుట్టేసిన బట్టల అద్దాల్లోంచి తొంగి … [ఇంకా చదవండి ...]
నా లోపలి సతత హరితారణ్యానికి ఎవడో చిచ్చు పెట్టాడు మట్టిదిబ్బలూ ముళ్లపొదలూ తప్ప తుమ్మముళ్లూ బ్రహ్మజెముళ్లూ తప్ప పూల పలకరింపుల్ని ఆఘ్రాణించలేని పక్షుల రెక్కల ఆకాశాల్ని అందుకోలేని సెలయేళ్ల లేళ్లను తనలోకి మళ్లించుకోలేని జంతుజాతుల జన్మరహస్యాల్ని పసిగట్టలేని మనిషిరూపు మానవుడొకడు ఒళ్లంతా అగ్గి రాజేసుకుని అంటించేశాడు వాడు విధ్వంసపు మత్తులో తూలుతూ మంటల ముందు వెర్రిగా తాండవమాడుతూ ++++++ కాలమాపకయంత్రం మలాము పూసింది కాలిన గాయాలు కనుమరుగవుతున్నాయి పచ్చదనం మళ్లీ … [ఇంకా చదవండి ...]
Copyright © 2024 Saaranga Publishers
ఆకాశాన్ని అరచేతిలో ఇముడ్చుకునే రోజుకోసం ఎదురుచూడకతప్పదు . వ్యాసం బాగా వ్రాశారు.
రాయదుర్గం విజయలక్ష్మి
మిథునం పై జి.ఎస్. రామ్మోహన్ గారి విమర్శను దృష్టిలో ఉంచుకుని మీరు ఇది రాశారని తెలుస్తూనే ఉంది. ఐతే ఒక విషయం. సంస్కృతి అనేది మీరన్నంత పాసివూ(passive) కాదు, అమాయకమైందీ కాదు. సంస్కృతి వెనుక రాజకీయాలున్నాయి, ఆధిపత్య భావాలు ఉన్నాయి. సంస్కృతుల మధ్య పెనుగులాట ఉంది. సంస్కృతిని రాజకీయ సాధనంగా వాడుకోవడం ఎప్పుడూ ఉంది. తెలంగాణ ఉద్యమం ఒక ఉదాహరణ. కనుక సంస్కృతిని passive గా, అమాయకమైందిగా తీసుకోనక్కర్లేదు. రామ్మోహన్ గారు సంస్కృతుల మధ్య తేడాను చర్చించడం వరకూ సరే. కానీ విసుర్లు శ్రుతిమించి ఒక కులాన్ని నొప్పించేవిలా ఉన్నాయి. ఆ అవసరం లేదు.
సంస్కృతిని పాసివ్ గా మాత్రమే చర్చిన్చాననే అనుమానం రావడానికి కారణం నేను ఎంచుకున్న పరిధి. ఈ వ్యాసంలో సంస్కృతి పరిధిని, వైశాల్యాన్ని గురించి మాత్రమే చర్చించాను. ఐతే అది ఎంత విస్తృతమో అంతకన్నా చలనశీలమనీ, నిత్య చైతన్య స్వరూపమనీ(పార్ట్ ఆఫ్ ఇట్ మాత్రమే చైతన్య శీలం) నాకు తెలుసు. అది చర్చించలేదు కనుక ఈ వ్యాసం అసమగ్రమనీ కాదు. ఎందుకంటే మీరన్నట్టుగా రామ్మోహన్ గారి వ్యాసం దానికి అనుకూలంగానూ, ప్రతికూలంగానూ వచ్చిన వ్యాఖ్యలో కూడా సంస్కృతి అనే పదం యొక్క విస్తృతిని గమనించకుండా ఉపయోగిస్తూ, దాన్ని సంకుచితం చేస్తూండడం గమనించి నేను ఈ వ్యాసాన్ని రాశాను. సంస్కృతి ఇంత అమాయకమైనది కాదన్నారు. దాని వ్యవహారం నాకు అర్థం కాలేదు. సంస్కృతి మొద్దావతారమనో, అమాయకమనో రాయలేదే నేను. బహుశా ఆ పదాల రాజకీయపర ప్రయోగం గురించి రాయకపోవడం మీ వ్యాఖ్య వెనుక ఉద్దేశం కావచ్చు. నేను సంస్కృతి అనే అంశం వెనుక ఉన్న అర్థాన్ని కొంతమేరకు వివరించాను. అంతే తప్ప దానికీ సాహిత్యానికి ఉన్న సంబంధం, ఆ పదంపై రాజకీయపర ప్రయోగాలు వివరిస్తూ పోతే వ్యాసం చాలదు. కనుక వ్యాసంలోని అంశాలను మీకు సంస్కృతి అనే పదం ప్రయోగించబడ్డ సందర్భం చూసుకుని సరిచూడండి.
నేడు ఆ పదం ప్రతి చోట తప్పుగానే ప్రయోగిస్తున్నారు. ఇది ఆంధ్రోల్ల సంస్కృతి, ఇది అగ్రవర్ణాల సంస్కృతీ, ఇది ఆంగ్ల సంస్కృతీ, ఇదేనా మన సంస్కృతీ అన్న ప్రతివారికీ సంస్కృతి అన్న పదం వైశాల్యం తెలియదు. దాని చలన శీలత తెలియదు. తమది మాత్రమే సంస్కృతి అని అందరూ అంటూనే ఆ పదం యొక్క విస్తృతిని తగ్గించి పారేస్తున్నారు. లేదా మీరు ఉన్నది ఇంతమంది ఐతే మీది కాదు తెలుగు సంస్కృతి అనేవారు కూడా అదే తప్పు చేస్తున్నారు. ఇలా వాడితే కొన్నేళ్లకు సంస్కృతీ అనే ఉదాత్తమైన పదం అర్థం కోల్పోయి ఆ భావనకు దూరమవుతాము.(నీతి అనే విశిష్టమైన పదం ఎలా జీవించాలో చెప్పేది కాగా నేడు న్యాయబద్ధమైన వ్యవహారామన్న పదానికి ఆ అర్థం సంకుచితమైంది. కాగా నీతి అనే భావన తొలగిపోయి మనం ఇబ్బందిపడుతున్నాము) ఉదాత్తమైన ఒక భావన ఎందఱో వేత్తల కృషి ఫలంగా ఏర్పడుతుంది. రాజకీయ కారణాలతో ఆ పదం కోల్పోతే ఒక నిధి ఉన్న గదిలోకి తాళం చెవి పోయినట్టవుతుంది.
ఐతే ఇది కేవలం రామ్మోహన్ గారి వ్యాసం వల్ల వచ్చిన వ్యాసం కాదు. అంతకుముందు ఎన్నో ఏళ్ల నుంచి నేను గమనిస్తున్నదే ఇప్పుడు ఈ వ్యాసం చదివాకా రూపం తీసుకుంది.
//రామ్మోహన్ గారు సంస్కృతుల మధ్య తేడాను చర్చించడం వరకూ సరే. కానీ విసుర్లు శ్రుతిమించి ఒక కులాన్ని నొప్పించేవిలా ఉన్నాయి. ఆ అవసరం లేదు.//
నిజానికి నా వ్యాసంలో చెప్పదలిచినది రామ్మోహన్ గారి వ్యాసం, వ్యాసంపై పలువురు సమర్థకులు, వ్యతిరేకులు చేసిన వ్యాఖ్యలు కలిపి సంస్కృతి అన్న పదాన్ని ప్రయోగించిన పధ్ధతి సరికాదనే. అందుకే మీరు వ్యాసంలో కొన్ని విషయాలు గమనించలేదనే సాహసం చేస్తున్నాను. క్షమించండి. నేను ఆయన్ని సమర్థిస్తూ రాసానన్న అనుమానం మీకు రావడంతో నాకలా అనిపించింది. దయ చేసి మరోమారు నా వ్యాసాన్ని చదివి చూడండి. మీరు మళ్ళీ చదివినా అదే అభిప్రాయం కలిగి ఉంటే నేను ఉద్దేశించిన అంశాన్ని సక్రమంగా వ్యక్తం చేయని వాణ్ణి అవుతాను.
నాకు అర్థమైనంతవరకు మీరు సంస్కృతిలోని వైవిధ్యం గురించి మాట్లాడుతున్నారు. అన్నీ ఒకే వృత్తంలోని భాగాలు అని అంటున్నారు. నేను చెప్పదలచుకున్నది, వైవిధ్యమే కాకుండా సంస్కృతుల మధ్య వైరుధ్యం, ఎక్కువా, తక్కువా అనే చూపూ, పోరాటమూ ఉంటాయని. సంస్కృతి వెనకాల రాజకీయాలు ఉంటాయని. ఆ కారణంగా సంస్కృతి అంత అమాయకమైంది కాదని అన్నాను. గోడకు తగిలించిన అందమైన, అమాయకమైన బొమ్మగా చాలామంది సంస్కృతిని భావిస్తారు. మీరన్నట్టు సంస్కృతి ఉదాత్తమైనదే, కానీ, సంస్కృతి అమాయకమైంది కానంత మాత్రాన దానిని ఉదాత్తత పోదు.
రామ్మోహన్ గారు సంస్కృతుల మధ్య తేడాను చర్చించడం వరకూ సరే కానీ విసుర్లు శ్రుతిమించి ఒక కులాన్ని నొప్పించేవిలా ఉన్నాయి, ఆ అవసరం లేదు అన్నాను. ఇది ఆయన గురించి అన్నది. ఆయన్ని మీరు సమర్తిస్తున్నారని నేను అన్నట్టు మీరు ఎలా అర్థంచేసుకున్నారో?
మీరు నా వ్యాసానికి వ్యాఖ్యలో ఆయన వ్యాసాన్ని గురించి రాస్తున్నారని గ్రహించకపోవడం వల్ల. నా వ్యాసానికి రాసిన వ్యాఖ్యకి నా వ్యాసానికి ప్రత్యక్ష సంబంధముంటుందని పొరబడ్డాను.
బాగా చెప్పారు
చాలా చక్కగా చెప్పారు.