ఈ రాత్రి వొడవదు ఎన్నో రాత్రి ఇది చెంప మీద ఎన్నో కన్నీటి చుక్క జారి ఆరిపోతున్నది తెల్లని మంటయ్ కురుస్తున్న మంచు కిటికీ అద్దం మీద వీధి లాంతరు విసుగు ఒక్క వెచ్చని వూహ లేదని ఫిర్యాదు దృశ్యం మారితే బాగుండు, మార్చేది ఎవరు నేనెప్పుడూ చీకట్లో ఆడుకుంటున్న ఆడపిల్లనే నా చుట్టూరా నల్లని కందకం, ప్రతిబింబం లేని అద్దం వృత్తాకార కందకంలో నాచు పట్టిన కత్తులు కందక ఖడ్గానికి పొదిగిన పచ్చల వలె చుక్కలు నల్లని అద్దాన్ని దాటే … [ఇంకా చదవండి ...]
నువ్వంతే ఎప్పుడూ నిత్య వికసిత కుసుమానివై పరిమళం వెదజల్లుతుండు నిను కాంచే చూపుల పై... దేహాలపై... ~ నీ నవ్వుకు వేలాడుతుంది ఓ ముక్క ఆకాశం కాంతి సముద్రాన్నెత్తుకొని నీ నడుమ్మోసే చంటిపాపలా ఓ మాయని మాయలా ముడతలు కొన్ని నీ ముఖంమ్మీద అందం చెక్కిన ఆనందాలౌతుంటాయి అసలే నలుపు ఆపై చెవికి చెవులై వేలాడే లోలాకులు నక్షత్రమంత కాకపోయినా అలాంటిదే ఓ ముక్కు పుడక నీ ముక్కు అందం జుర్రేసుకుంటూ అంత వరకూ చూడని రంగురంగుల సీతాకోకచిలుక దేహపుహోళిలా నిను చుట్టేసిన బట్టల అద్దాల్లోంచి తొంగి … [ఇంకా చదవండి ...]
నా లోపలి సతత హరితారణ్యానికి ఎవడో చిచ్చు పెట్టాడు మట్టిదిబ్బలూ ముళ్లపొదలూ తప్ప తుమ్మముళ్లూ బ్రహ్మజెముళ్లూ తప్ప పూల పలకరింపుల్ని ఆఘ్రాణించలేని పక్షుల రెక్కల ఆకాశాల్ని అందుకోలేని సెలయేళ్ల లేళ్లను తనలోకి మళ్లించుకోలేని జంతుజాతుల జన్మరహస్యాల్ని పసిగట్టలేని మనిషిరూపు మానవుడొకడు ఒళ్లంతా అగ్గి రాజేసుకుని అంటించేశాడు వాడు విధ్వంసపు మత్తులో తూలుతూ మంటల ముందు వెర్రిగా తాండవమాడుతూ ++++++ కాలమాపకయంత్రం మలాము పూసింది కాలిన గాయాలు కనుమరుగవుతున్నాయి పచ్చదనం మళ్లీ … [ఇంకా చదవండి ...]
Copyright © 2024 Saaranga Publishers
attitude, contempt చాలా బాగుంది.
రచయితకి భాష అంటే బజారు వస్తువు కాబోలు.
అన్నా , సిద్ధార్థా!
చాలా మంచి కవిత. మీదైన ముద్ర ఉన్న కవిత. ఆర్ద్రంగా ఉంది.
భాషమీద మీకున్న పట్టు చూస్తె అబ్భురంగా ఉంది. అసూయగానూ ఉంది.
రచయితకి భాష అంటే బజారు వస్తువేట్లా అవుతుందో నాకైతే అర్ధం కాలేదు.
ఆయన కాస్త వివరణ ఇస్తే బావుణ్ణు! అవును, మన కోపాన్ని దుఃఖాన్ని అక్కసుతో
నాభి దగ్గరనుండి మొహం మీద ఉమ్మేసినట్టు మనదైన నగిషీలు లేని వాడుక భాషలో
వ్యక్తపరిస్తే అట్లానే అనిపిస్తుందేమో నాకైతే తెలియదు.
-భాస్కర్ కూరపాటి.
సిద్ధూ, వాక్యమూ ఆవేశమూ ఉద్వేగమూ వొక దాని వెంట వొకటి కాకుండా మూడూ కలగలిసి కలపోస్తే నీ ఈ కవిత. దొంగ రాజకీయాలూ, దొంగ తాత్వికతలూ దొంగ సౌందర్య శాస్త్రాల వేట నీ వాక్యాలు. ఎదురు చూస్తున్నా నీలోంచి వొక దీర్ఘ శోకం లాంటి దీర్ఘ కవిత కోసం…
‘ నీలోంచి వొక దీర్ఘ శోకం లాంటి దీర్ఘ కవిత కోసం… ఎదురు చూస్తున్నా ‘ adbhtamaiana vaakyaM
***నేనిప్పుడు
వెయ్యి కాళ్ళతో నడిచే కాష్టాన్ని***
జస్ట్ అట్టర్ కంటెమ్ప్ట్
కానీ కవితాత్మ ప్రస్ఫుటం గా కనిపిస్తోంది..
బర్నింగ్ వర్డ్స్ అంటే ఇవే
వ్యక్తీకరణ బలంతో వస్తువుని స్పష్టాస్పష్టంగా చేయటం వల్ల కవిత గొప్ప లోతును విస్త్రుతిని పొందింది. ఇది కవి ప్రతిభ
భావం, భావజాలంల పట్ల కవికి ఎప్పుడైతే నిబద్దత ఎక్కువగా ఉంటుందో, భాష దాసోహం అంటూ వాక్యాలను పరిగెట్టిస్తుందనటానికి ఈ కవిత చక్కని ఉదాహరణ.
…… “ననువరించిన శారద లేచిపోవునే” అన్న ఓ మహా కవి మాటలను స్వాభిమాన వ్యక్తీకరణగానే చూస్తాం/చూడాలి తప్ప, భాష బజారుదా విశ్వవిద్యాలయాలదా అని కాదు కదా!
సిద్దార్ధ గారంటే దీపశిల సంకలన సిద్దార్ధ గారా? అయితే వారికి నా వందనాలు.
నిజమే! ఇది మహా ఖననమే! సమకాలీన పరిస్థితులపై రచయత తనదైన శైలిలో అగ్నిగోళాలను కురిపి౦చారు. “నేనిప్పుడు
వెయ్యి కాళ్ళతో నడిచే కాష్టాన్ని
సుక్కల రుమాల్ ని వేలుకు కట్టుకుని
దిమ్మీసలాడుతూ… భూమ్మీద
తైతక్క లాడుతూనే వుంటాను “………! చాలా స౦వత్సరాల క్రిత౦ రాసిన మహా ప్రస్థాన౦ కు ఇప్పటివరకు జీవమున్నట్లు.దోపిడి, దుర్మార్గపు అత్యాచారాలు ఉన్న౦త వరకు ఇలా౦టి రచనలకు జీవము౦టు౦ది. “కష్ట౦” ఎలా కరాళ నృత్య౦ చేస్తు౦దో చెప్పారు. కవిత ఆద్య౦త౦ ఊపిరి ఉగ్గబట్టి చదివి౦చే౦త ఆవేశాన్ని ని౦పారు. ! చాలా బావు౦ది.
True poetry! Rarest one! Goes like an eruption underneath. The Form and the Content in perfect unison. My deepest honours be to you, Poet.