(కొన్ని అనుభవాలూ జ్ఞాపకాలూ ఏ సాహిత్య ప్రక్రియలోనూ ఇమడవు. అందుకే, చలం ‘మ్యూజింగ్స్’ రాసుకున్నారు. సంజీవదేవ్, ఆచంట జానకి రాం వంటి రచయితలూ తెగిన జ్ఞాపకాలు రాసుకున్నారు. అలాంటి అనుభూతులకూ, జ్ఞాపకాలకూ ఒక వేదిక ‘న్యూ మ్యూజింగ్స్’ అనే ఈ శీర్షిక. ఈ శీర్షిక మీ అందరిదీ. ఎవరయినా రాయవచ్చు. ఎలాంటి అనుభూతికయినా ఇక్కడ చోటుంది. మీ అంతరంగ కథనాలన్నీ…మీ మనసు ముడతల్లో దాక్కున్న అనుభూతులన్నీ ఇక్కడ ఆవిష్కరించండి…ఈ వారం రఘు మాందాటి ఏమంటున్నారో వినండి !)
సాధారణంగానే ఏ అంచనాలు లేకుండా ఏ బంధం మొదలవ్వదేమో. కాలానికెప్పుడు నన్ను తర్కించే పనే.. ఎందుకో మరి ఎవ్వరికి అర్ధంకకపోవడం అనే ముద్ర మంచిదే అయ్యింది.. అందుకే ఇప్పటికి నేనందరికీ దూరం.మనుషుల మధ్య ఒంటరిగా నడుస్తూ గడపడం నాకో అలవాటైన వ్యసనం. ఏంటో నాకు సంబంధం లేని మనుషులని వారి సహజమైన భావాల్ని దగ్గరినుండి చూసే అవకాశం ఉంటుందనే రద్దీగా ఉన్న చోటులో గడుపుతుంటాను. ఇక అలా గడపొచ్చు అనే ఉద్దేశంతోనే సంతకు చేరుకున్నా. సంతలో చుట్టూ జనాలతో ఇరుపక్కల చిన్న చిన్న షాపులతో కిక్కిరిసిపోయింది. జనాల మధ్య ప్రతి పది పదిహేను సెకన్లకి తళుక్కుమని మాయమవుతోంది తను. ఇక తనని చూసాక మొట్టమొదట మనసులో కలిగిన బావం తనని తనివితీరా చూడాలని. ఏంటో కళ్ళతో పాటే అడుగులు అందరిని తోసుకుంటూ తనని చేరుకున్నాయి. నా అడుగుల్లో వేగం తగ్గింది. ఇక తనకి నేను ఏ మాత్రం దూరం లో లేను. రెండే రెండు అడుగుల దూరం నుండి తన వెంట నడుస్తున్నాను. సాధారణంగ ఏ అమ్మాయిని కూడా ఇంత తపనతో వెంట పడింది లేదు.
అద్భుతం! ఇంట కంటే చెప్పటానికి మాటలు రావటం లేదు.ఇంకా చదివిన మత్తులోనే వున్నా.
బాగుంది రఘు గారు
wah….salaam